Uronema marinum - Jay Hemdal

[Osmodeusz 108]

Uronema marinum jest pasożytem orzęskowym o bezpośrednim cyklu życiowym: żyje, żeruje i rozmnaża się bezpośrednio na rybach (brak stadium otorbionego). Jednak zawsze istnieje możliwość, że pasożyty dostaną się do słupa wody i zakażą inne ryby. Brak stadium otorbionego ułatwia eliminację tego patogenu, ale nie należy lekceważyć, jak szybko może zabić Uronema.

 

To jest artykuł, który napisałem około dekady temu. Zaktualizowałem go, ale tak naprawdę niewiele się zmieniło - jest to nadal bardzo trudna choroba do leczenia.

Jay Hemdal

https://www.reef2reef.com/attachments/uronema-red-band-syndrome-in-marine-fishes-hemdal-pdf.1879386/

Ten pasożyt powoduje rozległe uszkodzenia mięśni ciała. Śmierć może nastąpić w wyniku wyjątkowego obciążenia pasożyta na skrzelach, zaburzając tym samym normalne funkcjonowanie układu oddechowego.

 

 

Syndrom pasma czerwonego u ryb morskich:
prawdopodobnie spowodowany przez pierwotniaka; Uronema sp.

Jay Hemdal

Wprowadzenie:

Ta umiarkowanie powszechna choroba niektórych gatunków ryb morskich jest tak często błędnie diagnozowana, że większość akwarystów stosuje niewłaściwe metody leczenia podczas próby wyleczenia. Objawy obejmują szybki rozwój czerwonego znaku tworzącego się w obszarze podskórnym (tłuszczu i mięśni) ryby, często podążającym za rzędami łusek, tak że zmiana jest zwykle wydłużona i nachylona w dół, gdy postępuje od przodu do tyłu wzdłuż boku ryba. W ciągu jednego lub dwóch dni od rozwoju pierwotnej zmiany, ryby staną się ospałe, przestaną żerować, a tempo oddychania wzrośnie. Łuski powyżej zmiany mogą być łatwo usunięte z powodu masywnego urazu leżącej pod nią tkanki. Śmierć następuje szybko; przy czym kilka ryb przeżywa dłużej niż trzy dni po wystąpieniu pierwotnej zmiany.

Niemal powszechnie akwaryści, którzy nie mają dostępu do mikroskopu, identyfikują tę chorobę jako „wtórną infekcję bakteryjną wynikającą z urazu”. W rzeczywistości „uszkodzenie spowodowane chwytaniem” jest często wymieniane jako pierwotna przyczyna ze względu na często liniowy charakter zmiany - wyglądającej tak bardzo jak siniak na przykład po uderzeniu siatką. Szybki początek zmiany (często wiele dni po schwytaniu) oraz fakt, że rozwija się wewnętrznie, a następnie wybucha na zewnątrz, wskazują na inną przyczynę.

Uronema to wydłużony, owalny, ruchomy pierwotniak o rzęskach do 40 um długości, który może stać się oportunistycznym patogenem w akwariach morskich. Ponieważ jest tak ogólny, identyfikacja w terenie jest zawsze tymczasowa. Większość zawodowych akwarystów ma na myśli „ Uronema-jak ”, kiedy mówią„ Uronema ”.

Wyniki

sekcji zwłok: badanie materiału z uszkodzenia zainfekowanej ryby pod mikroskopem wykaże masywną martwicę tkanek i ogromną liczbę ruchliwych pierwotniaków orzęsionych, najprawdopodobniej Uronema sp. Okazuje się, że Uronema ma zdolność rozwoju międzykomórkowego, czyli głęboko w tkance mięśniowej i narządowej ryby. Dopiero gdy osiągnie ciężki poziom, zmiany wyrzynają się na powierzchni skóry ryby. Niektóre bakterie (w szczególności Vibriosp.) również zostały wyizolowane z tych zmian, ale główną przyczyną śmiertelności wydaje się być pierwotniak Uronema. Chociaż Vibrio jest zdolny do samodzielnego wywoływania zmian chorobowych, wydaje się, że powstają one na powierzchni skóry ryby, wnikając głębiej w tkankę ryby, w przeciwieństwie do działania od wewnątrz na zewnątrz, jak w przypadku Uronema . Ponadto zmiany Vibrio mają zwykle wyraźną krawędź wokół siebie, czasami jaśniejszego koloru, którego zawsze brakuje w przypadku zmian Uronema .

Autor zaobserwował ten zespół tylko w sześciu rodzinach ryb (w przybliżeniu malejącej częstotliwości): Pomacentridae (samolubne, w szczególności z rodzaju Chromis), Serranidae (podrodzina Anthiinae the Anthias), Syngnathidae (koniki morskie i morskie) Labridae, (wargacze) Chaetodontidae, (motylkowate) i sporadycznie, u Pomacanthidae, skalary. Nie ma wątpliwości, że inne gatunki ryb mogą być zakażone. Większość zaangażowanych ryb ma zwykle duże, luźno przymocowane łuski cykloidów i może być tak, że dotknięte są również inne gatunki, ale z powodu innej struktury łuski mają inne objawy. Na przykład u zarośniętych morsów ( Phyllopteryx taeniolatus) rozwijają się małe zewnętrzne, białe okrągłe zmiany i przyspieszony oddech jako główne objawy wewnętrznych infekcji Uronema .

Studium przypadku:

Ponieważ zespół czerwonego pasma jest tak często błędnie diagnozowany przez akwarystów domowych, istnieje niewiele dokładnych opisów postępu choroby u dużych grup ryb. Akwaryści domowi, kupujący tylko kilka ryb na raz, nie zawsze widzą skalę problemu; ich ryby giną, ale nie zdają sobie sprawy, że wiele ryb z tej samej grupy sprzedawanych innym hobbystom również mogło umrzeć.

Tabela pokazuje długowieczność 25 chromisów zielonych ( Chromis viridis ) i 25 samic żółtopłetwych ( Chrysiptera parasema ) przez 30 dni po ich nabyciu od głównego importera. Sześć ryb kontrolnych znajdowało się w tym samym systemie i było przetrzymywanymi w niewoli po kwarantannie (> 90 dni). Żadna z czterech niebieskich dziewcząt , które zmarły, nie wykazywała oznak infekcji Uronema , ich śmierć była przypisywana agresji ze strony współtowarzyszy. Jedyna ryba kontrolna, która zdechła w tym czasie, dwubarwna papugoryba ( Cetoscarus bicolor ) była długo trzymana w niewoli, ale uległa Uronema ewidentnie wprowadzonej do systemu wraz z Chromis. Chromis doświadczył 88% śmiertelności w ciągu 16 dni i wszystkie były pozytywne na Uronema. W tym czasie jako metodę kwarantanny zastosowano organicznie chelatowany lek miedziowy (głównie w celu zwalczania innego orzęska, Cryptocaryon irritans ). Na tym wykresie nie pokazano, że w ciągu następnych 30 dni żadna dodatkowa ryba z żadnej z trzech grup nie padła. Oznacza to, że choroba ustępowała samoistnie i że nie było innych ostrych problemów hodowlanych leżących u podstaw początkowej wysokiej śmiertelności w przypadku chromisa zielonego.

Związek z Hyposalinity: Istnieje podejrzanie częste występowanie ognisk Uronema obserwowanych u ryb trzymanych w warunkach hyposalinity (niskiego zasolenia) w celu zwalczania innego pierwotniaka pasożytniczego, Cryptocaryon irritans (ich morska woda). Wydaje się, że Uronema albo preferuje wodę o niskim zasoleniu, albo takie zabiegi obniżają odporność ryb na pierwotniaka. Może się również zdarzyć, że wiele zabiegów związanych z nadmiernym wydzielaniem śliny jest zwykle wykonywanych w nagich zbiornikach kwarantannowych, z cieplejszą wodą i wyższym niż zwykle ładunkiem organicznym - idealne środowisko dla Uronema. Tak czy inaczej - u większego niż oczekiwano odsetka terapii hiposalinity z udziałem podatnych gatunków ryb pojawiają się problemy z zespołem czerwonego pasma. W rzeczywistości hipersalinity (zwiększone zasolenie) jest skutecznym leczeniem stosowanym przez niektórych akwarystów w celu zwalczania przewlekłych infekcji Uronema u koni morskich i morskich.

Cryptocaryon jest znacznie bardziej powszechną chorobą, potencjalnie dotykającą wiele innych gatunków ryb. Dlatego może nie być rozsądne po prostu zrezygnować ze stosowania leczenia hiposaliny jako metody kwarantanny, ale należy zachować ostrożność podczas wystawiania warg, wąglików lub zielonego chromisa na terapię hiposalinii, ponieważ zbyt często prowadzi to do śmiertelnych zakażeń Uronema u tych gatunków.
 

Kontrola choroby: W przypadku infekcji Uronema sugerowano różne metody leczenia , ale po większości z nich rzadko obserwuje się pełną kontrolę. Wydaje się, że częścią problemu jest to, że Uronemajest wszechobecny (naturalnie występuje w akwariach morskich), a reinfekcja jest powszechna. Zabiegi kąpieli mogą się nie powieść, ponieważ zastosowany lek nie działa na pierwotniaki międzykomórkowe, a jedynie na te, które żyją zewnętrznie na skórze ryb. Zabiegi miedzią mogą zmniejszyć liczbę tych orzęsków, ale dobra kontrola nie jest widoczna, dopóki poziom miedzi jonowej nie osiągnie 0,23 ppm, a to zbyt blisko granicy śmiertelności dla wielu gatunków ryb. Proponowano kąpiele formalinowe o różnym stężeniu i czasie trwania, ale ta kuracja jest również najbardziej skuteczna przeciwko zewnętrznym pierwotniakom. Zabiegi formaliną są podawane na ruchomej skali stężenia w zależności od czasu trwania. Większość ryb toleruje ciągłą ekspozycję na formalinę przy 25 ppm. Z drugiej strony stężenie formaliny wynoszące 166 ppm może być tolerowane tylko przez jedną godzinę.Uronema można wykryć poprzez dozowanie formaliny na poziomie 75 ppm przez trzy godziny, a następnie wymianę wody w akwarium w ilości wystarczającej do obniżenia poziomu formaliny do dobrze tolerowanego poziomu 25 ppm (poprzez zmianę 66% wody w akwarium). Pamiętaj, aby wziąć pod uwagę czas potrzebny na podmianę wody do trzygodzinnego czasu leczenia (na przykład, jeśli opróżnienie i napełnienie zbiornika zajmuje godzinę, to zadanie należy rozpocząć po drugiej godzinie leczenie).

W przypadku niektórych chorób ryb proponowane lekarstwo może być bardziej szkodliwe niż sama choroba. W medycynie ludzkiej nazywa się to efektem jatrogennym, gdzie proponowane lekarstwo powoduje własne poważne problemy. Aby tego uniknąć, akwaryści muszą zawsze być świadomi łacińskiego terminu; „Primum non nocere” lub „Po pierwsze, nie szkodzić”. Co dziwne, czasami jest to ignorowane, gdy kąpiele w słodkiej wodzie i zabiegi hiposality są reklamowane jako lekarstwo na ten problem. Ponieważ Uronema kwitnie w słonawej wodzie, te zabiegi są niewskazane. Jest prawdopodobne, że większość tych zaleceń dotyczących niskiego zasolenia opiera się na niewłaściwej ekstrapolacji z leczenia infekcji kryptokarionkami , ale te dwa pierwotniaki wymagają bardzo różnych metod kontroli.

Ponieważ Uronema nie jest pasożytem obligatoryjnym i może żywić się bakteriami, niezjedzonym pokarmem itp., może pomóc w utrzymaniu czystszego akwarium - szczególnie w systemach kwarantanny z gołym dnem. Wszelkie zanieczyszczenia powinny być codziennie odprowadzane z tych zbiorników.

Przeprowadzono serię jakościowych testów in vitro w celu sprawdzenia skuteczności fosforanu chlorochiny (leku przeciwmalarycznego dla ludzi) w leczeniu Uronema . Te bardzo podstawowe testy zdawały się wskazywać, że lek ten skutecznie zabija Uronema, gdy jest stosowany jako kąpiel. W jednym przypadku ciało papugoryby, która uległa Uronemainfekcja została przecięta na pół. Jedną część ryby umieszczono w wodzie w akwarium, drugą część w wodzie z akwarium z dodatkiem chlorochiny o stężeniu 40 ppm (dawka wyższa niż normalna). Po sześciu godzinach liczba Uronema w badanej próbce została znacznie zmniejszona, podczas gdy liczba w nietraktowanej próbce faktycznie wzrosła. W innym teście ciała dwóch zmarłych zielonych chromów wystawiono na działanie chlorochiny przy 35 ppm. W ciągu trzech godzin zaobserwowano wyraźne zmniejszenie liczby orzęsków , a po ośmiu godzinach na ciele jednej z ryb zaobserwowano tylko jedną Uronema, która przeżyła . Trzeci zielony chromis, który zdechł z powodu infekcji Uronema, został umieszczony w wodzie traktowanej chlorochiną o stężeniu 30 ppm na 24 godziny. Mniej niż 1% Uronemaprzeżył. Używanie martwych ryb do tych testów biologicznych jest problematyczne, ponieważ uzyskanie próbek „w razie potrzeby” jest trudne, a testy dłuższe niż 24 godziny nie mogą być przeprowadzone, ponieważ mięso ryby zaczyna gnić.

Chlorochina jest od wielu lat stosowana w zwalczaniu pierwotniakowych chorób ryb. Starsi akwaryści mogą przypomnieć sobie produkt z późnych lat siedemdziesiątych znany jako „Marex”, który był po prostu niewielką ilością proszku chlorochiny w plastikowej tubie. Akwaria publiczne rutynowo używają chlorochiny, a nawet mogą mierzyć stężenie leku w wodzie wystawowej za pomocą spektrofotometrów ultrafioletowych (Adams i Capen 2008). Stosowanie chlorochiny nie jest pozbawione ryzyka. Istnieją niepotwierdzone doniesienia, że lek ten może osłabiać bakterie nitryfikacyjne w akwariach, powodując późniejszy wzrost stężenia amoniaku i azotynów w wodzie. Wydaje się, że jest to bardziej problem w nowszych akwariach - dobrze znane systemy zwykle nie widzą tego problemu.

Większość sugerowanych zabiegów z użyciem chlorochiny wymaga stężenia od 10 do 20 ppm jako ciągłej kąpieli w akwarium kwarantannowym. Należy usunąć węgiel aktywny z filtrów i prawdopodobnie wyłączyć sterylizatory ultrafioletowe, ponieważ pojawiły się doniesienia, że promienie ultrafioletowe rozkładają chlorochinę. Poziom amoniaku musi być ściśle monitorowany, a częściowe zmiany wody lub inne metody stosowane w celu utrzymania go poniżej 0,50 ppm przez cały czas trwania zabiegu. W 2020 r. Niewłaściwe użycie chlorochiny jako „leczenia” wirusa Covid spowodowało usunięcie go z otwartego rynku. Obecnie jedynym sposobem na uzyskanie tego materiału jest recepta od lekarza weterynarii, a taka jest rzadko wydawana.

Wniosek:

Uronema jest o wiele łatwiej zapobiegać niż leczyć. Kiedy pierwotniak ustabilizuje się w tkankach ryby, rzadko jest uleczalny. Wydaje się, że najlepszym sposobem zapobiegania jest poddanie wszystkich nowych ryb kwarantannie przez co najmniej 30 dni, utrzymywanie odpowiedniego zasolenia, niezwłoczne usuwanie niezjedzonego pokarmu, nie przepełnianie zbiornika i przygotowywanie się do szybkiego i zdecydowanego działania, jeśli ryby zostaną dotknięte tą chorobą. .


Odnośniki:

Adams, T. & Capen, T. 2008. Wpływ difosforanu chlorochiny i szybkość rozpadu leku w wodzie słodkiej. Akwarium Johna G. Shedda. Regionalne warsztaty wodne, Atlantis Marine World. Riverhead, Nowy Jork.

Hemdal, Jay F. 2007. Hodowane w domu koniki morskie. Marine Fish and Reef USA Annual 9 (1):

92-101 Hemdal, Jay F. 2006.Zaawansowane techniki akwariów morskich. 352pp. TFH Publications, Neptune City, New Jersey

Hemdal, Jay F. 2002. Techniki sekcji ryb. Freshwater and Marine Aquarium 25 (11): 126–130

Hemdal, Jay F. 1992. Quarantine protocols. Akwarium słodkowodne i morskie 15 (3): 182-201.

 Reakcje:josephxsxn, Robinreefs94, andrecr i 4 innych

Edytowane 3 Styczeń przez Osmodeusz

[karol86 16]

Oby nas to nie dopadło

[rybka_z_dziubkiem 0]

Odświeżę trochę temat, jestem po kuracji stadka chromisów i dwóch garbików (Neoglyphidodon melas) przy użyciu Protosolu zoolek-u. Wyniki dosyć dobre, z 6 ryb padła jedna o dziwo w zasadzi nie miała widocznych objawów na ciele. Pozostałe ryby w różnych stadiach (jedna miała czerwone pasy zajmujące po 20% powierzchni bocznych) bardo dobrze przechodzą kurację, ślady znikają, dosyć powoli, stosowałem dawkę dwukrotnie mocniejszą niż na opakowaniu przez tydzień, potem zgodnie z opakowaniem. Leczenie trwało trzy miesiące. Przerwałem i po tygodniu widać nawrót więc wracam do Protosolu jeszcze na miesiąc a potem włączę do leczenia formalinę lub miedź. W tym samy zbiorniku są jeszcze trzy zebrasomy, borsuk i babka, te ryby nie mają widocznych objawów choroby.

[Osmodeusz 108]

W dniu 22.02.2021 o 14:58, rybka_z_dziubkiem napisał:

jestem po kuracji stadka chromisów i dwóch garbików (Neoglyphidodon melas) przy użyciu Protosolu zoolek-u.

nie bardzo pamiętam, ale Protasol zawiera Metronidazol ?

[Jurek48 3]

Nawet na pewno substancją czynną jest w nim metronidazol.  Powszechnie stosowany z braku laku do leczenia wiciowców u dyskowców.  Przejrzałem knigę Antychowicza ale nic nie znalazłem o stosowaniu metro w leczeniu ryb morskich. 

Tak sobie myślę że jeżeli pasożyt umiejscawia się wewnątrz tkanek to czy nie bardziej wskazane było by podawać metro w pokarmie.

 

Edytowane 1 Marzec przez Jurek48

[Osmodeusz 108]

metronidazol wykazuje działanie pierwotniakobójcze oraz bakteriobójcze, działa na wiele bakterii beztlenowych, natomiast jest nieaktywny na bakterie tlenowe

i tu jeszcze OK.

Ale przy tak długim leczeniu, (info. z ulotki) może wpływać na wyniki stężenia trójglicerydów czy glukozy we krwi oraz enzymów wątrobowych,

zakażenia drożdżakami w obrębie jamy ustnej, lub przewodu pokarmowego.

Okres leczenia max. 10 dni, i powrót po ok. 4-6 tyg, ale ulotka dot. ludzi - co np. z rybami?

Takie moje gdybanie 

tu @rybka_z_dziubkiem może podzieli się swoimi obserwacjami

Edytowane 1 Marzec przez Osmodeusz