Poznaj największą na świecie Zoę (jest OGROMNA !!!)

[Gość]

Akwarium Churaumi na Okinawie w Japonii ostatnio osiągnęło wysokie wyniki dzięki jednemu z najrzadziej widzianych i niezwykłych koralowców. Ten gigantyczny polip do tej pory nigdy wcześniej nie był spotykany w wodach japońskich i prawdopodobnie nigdy wcześniej nie był prezentowany publicznie. Koralowce umieszczone obok tego okazu powinny dawać poczucie skali, ale to, co prawdopodobnie zaskoczy wielu, to fakt, że ta bestia jest w rzeczywistości samotnym krewnym bardziej znanego i kolorowego Zoanthus, który obfituje w handel akwariowy.

 

Sphenopus marsupialis (zamknięty, po lewej).  Akwarium Churaumi Okinawa

 

Sphenopus to niewielki rodzaj z zaledwie czterema gatunkami w nazwie, z których wszystkie żyją samotnie w piaszczystych lub błotnistych lagunach i równinach. Jest to oczywiście wyraźne przeciwieństwo form kolonialnych, które tworzą resztę tego rzędu, które mają tendencję do przyczepiania się do twardych podłoży lub w połączeniu z gąbkami lub gorgoniami. Dla tych małych osiadłych zwierząt przetrwanie w siedlisku piaszczystym jest zadaniem niemożliwym, ponieważ szybko zostałyby one zakopane pod osadami. Jednak większy i bardziej ruchliwy Sphenopus może (jak ukwiał) dostosować się, aby utrzymać pozycję nad ruchomymi piaskami swojego otoczenia. Jest to z pewnością skuteczna strategia w przypadku tego dziwnego koralowca i chociaż rzadko spotykamy je na wolności, prawdopodobnie występują one obficie w tych słabo zbadanych siedliskach.

 

 

Przekrój Sphenopus , ilustrujący gęstą akumulację osadu (czerwona linia) w wewnętrznej warstwie mezoglealu. Źródło: zmodyfikowane na podstawie Fujii & Reimer 2016

 

Jeśli zbadasz przekrój Sphenopusa , bardzo szybko zauważysz, że gruba warstwa piasku i mułu jest bezpośrednio wbudowana w mesogleę, nadając tym zwierzętom sztywność niespotykaną u wiotkich , galaretowatych gatunków Zoanthus . Cecha ta jest również wspólna z rodzajem Palythoa (powszechnie nazywanym przez akwarystów „palys”) i nie powinno dziwić, że ci dwaj okazali się być najbliższymi krewnymi. W rzeczywistości badania genetyczne mocno wskazały, że samotny Sphenopus prawdopodobnie wyewoluował z tego rodzaju i prawie na pewno zostaną tam przeklasyfikowane w najbliższej przyszłości.

Palythoa mizigama (po lewej) i P. umbrosa (po prawej, zamknięte). Źródło : zmodyfikowane na podstawie Irei et al 2015

 

Wydaje się, że ich najbliżsi krewniacy Palythoa to kilka niedawno opisanych gatunków ( P. umbrosa i P. mizigama ), które są niezwykłe w rodzaju jako axooxathellate (tj. Nie fotosyntetyzujące) i tworzą małe kolonie w jaskiniach i szczelinach. Chociaż te szare i niewinne stworzenia mogą nie podobać się wielu akwarystom, są fascynującą grupą dla osób zainteresowanych ewolucyjną historią tej różnorodnej linii koralowców. Bez wątpienia ścieżka, która wiodła od kolonialnych, fotosyntetycznych gatunków raf do samotnego i azooksanthellatowego Sphenopusa, wymagała ekologicznie pośredniej formy, takiej jak ta obserwowana u tych dwóch gatunków jaskiniowców.

Sphenopus marsupialis to nieśmiała bestia.  Akwarium Churaumi Okinawa

Nie ma zbyt wiele zapisów dotyczących wymagań hodowlanych Sphenopusa . Pojedynczy polip S. marsupialis w Akwarium Churaumi został odnotowany w Reimer i wsp. 2016 ( pdf ) jako otwarty w nocy, chociaż najwyraźniej rzadko obserwowano jego pełne rozszerzenie. Nie ma żadnej wzmianki o tym, czym, jeśli w ogóle, żywił się, chociaż można założyć, że posiekane mięsne potrawy byłyby akceptowane w taki sam sposób, jak w przypadku innych gatunków Palythoa . Ten okaz osiągnął imponującą średnicę 5 cm i wysokość 9 cm, co jest oczywiście głupie jak na zoantharianina. Wcześniejsze badanie Soong i wsp1999 donosi, że gatunek ten jest zdolny do rozmnażania się zarówno płciowego, jak i poprzez bezpłciowe rozszczepienie poprzeczne. W przypadku większych okazów może dojść do zwężenia w poprzek linii środkowej ciała (wizualizuj kształt orzeszka ziemnego w kształcie klepsydry), co ostatecznie w pełni podzieli organizm na dwie części - mówi się, że proces ten trwa kilka tygodni. Jest to obiecujące, gdyby ten gatunek kiedykolwiek został zebrany do handlu akwariowego, ponieważ pojedynczy osobnik mógłby teoretycznie stworzyć znaczną liczbę osobników poprzez samorozbrojenie. Badacze ci wspominają również, że okazy trzymane przez długi czas w akwariach wytwarzają stosunkowo czystą tkankę, jeśli nie ma osadu, który można by wprowadzić do ich ciał. To również ma interesujący potencjał dla akwarystów, ponieważ ich ubarwienie jest pozornie zależne od podłoża, na którym są trzymani. Dlatego jeśliSphenopus miał być hodowany na różowym piasku, można by wyprodukować różowy Sphenopus !

Sphenopus marsupialis w całej okazałości.  Akwarium Churaumi Okinawa

Szkoda, że nie ma większego zainteresowania akwarystów takimi niezwykłymi koralowcami. Sphenopus jest niesamowitym stworzeniem, które najprawdopodobniej byłoby łatwe w utrzymaniu i które można by było łatwo zebrać, gdyby było na to zapotrzebowanie… ale ponieważ te skromne polipy nie są tak krzykliwe, jak niektóre z naprawdę popularnych koralowców projektantów w handlu akwariowym, prawdopodobnie nigdy nie będziemy mieli okazji się tym cieszyć. Ja, na przykład, z radością wziąłbym Sphenopusa nad „Bounce Mushroom”, gdyby ktoś był na tyle uprzejmy, by go zebrać.

[Gość]

Moim zdaniem bardzo ładny . Lubię wszystkie zoa , nawet te brązowe . Swoją drogą powinni spróbować trzymać je na kolorowym piasku , interesuje mnie co by wtedy z takiego dziubka wyszło ? . Ciekawe czy dało by się go sprowadzić i jaka była by cena