Ślimak Lysia Marginata

[Gość]

Taka ciekawostka o ślimaku 

Ślimak Elysia marginata 

Informacje o postawie
Elysia marginata (Pease, 1871)

Nudibranch z rodzaju Elysia należą do rodziny Sacoglossa.Większość tych ślimaków żywi się glonami.Glonów nie je się, ale przekłuwa, a ich chloroplasty są odsysane w celu przechowywania przez pewien czas we własnym ciele, zwanych kleptochloroplastami lub kleptoplastydy, które odkładają się w skórze lub w innych narządach.

Z pomocą przechowywanych chloroplastów i światła słonecznego ślimaki Elysia mogą fotosyntetyzować i generować energię. Po pewnym czasie chloroplasty muszą zostać odnowione. Jak długo można używać chloroplastów, różni się w zależności od gatunku Elysia. Najdłuższy jak dotąd czas funkcjonowania wynosi około jeden rok .

Młode ślimaki Elysia często nie są tak zielone jak starsze okazy. Intensywny zielony kolor pojawia się dopiero po spożyciu chloroplastów.Młode ślimaki Elysia są zatem często brązowawe lub beżowe.Ilość spożytych chloroplastów często decyduje o intensywności koloru.Istnieją przesłanki, że te ślimaki przystosowały się genetycznie i już po wykluciu się nad własnymi chloroplasty Kolor zielony zaczyna się już przy pierwszym opalaniu.

Elysia marginata ma zwykle półprzezroczysty zielony kolor z czarną obwódką wokół parapodi i podbrzeżnym żółtawo-pomarańczowym paskiem. Końcówki nosorożca często mają te same kolorowe paski. Na całym ciele znajdują się również liczne czarno-białe plamy.

Elysia marginata żywi się glonami Bryopsis. Można go znaleźć tam, gdzie ten alga występuje obficie i często spotykany razem z Elysia rufescens. Zaszczepiacz składany jest w postaci białej spirali.

Istnieje możliwość pomylenia z Elysia ornata, czasem błędnie przypisana w Internecie

Ale to nie wszystko po odcięciu głowy dalej żyje i regeneruje ciało 😎

 dwóch japońskich biologów odkryło zwierzę, które może oddzielić i zastąpić całe swoje ciało, w tym narządy wewnętrzne. Jest to gatunek Elysia marginata, gatunek ślimaka nagoskrzelnego, który jest powszechny w ciepłych morzach. Przez przypadek Sayaka Mitoh i Yoichi Yusa z Nara Women's University zaobserwowali niesamowite rzeczy na temat tego morskiego ślimaka

Nowe ciało odrasta

ślimak nie był odosobnionym przypadkiem: z 15 ślimaków morskich trzymanych w laboratorium, pięć rozdzieliło swoje ciała w ciągu ich życia. „Jedna osoba nawet dwukrotnie wykonała tę autotomię” – donoszą naukowcy. „We wszystkich przypadkach cały obszar serca został całkowicie odcięty, a nerki, jelita i większość narządów rozrodczych również pozostają w ciele”.

Chociaż pozostałej głowie właściwie brakuje wszystkich ważnych organów, żyła dalej. Już dzień po samodekapitacji szew na szyi został zamknięty i głowa znów zaczęła jeść. Po siedmiu dniach w zastępczym ciele zaczęło formować się nowe serce, które powoli odrastało, a po 20 dniach nowe ciało znów było kompletne.

Wydaje się jednak, że ta regeneracja jest możliwa tylko do pewnego wieku: podczas gdy młodsze ślimaki w wieku do 250 dni najwyraźniej mogą bez problemu wytworzyć nowe ciało, osobniki dwukrotnie starsze nie były już w stanie tego zrobić, jak zaobserwowali Mitoh i Yusa.  Natomiast ciała ślimaków morskich w zasadzie nie wyzdrowiały z separacji: ich kolor wyblakł, skurczyły się i umarły po kilku dniach, a czasem nawet tygodniach.

 

Pomoc w przeżyciu wewnątrzkomórkowym

Radykalne samookaleczenie rodzi pytanie, w jaki sposób głowa ślimaka może przetrwać bez ciała i organów wewnętrznych. Jedną z możliwych odpowiedzi może być inna niezwykła zdolność ślimaków Elysia: ich gruczoły trawienne, sięgające aż do głowy, mogą wchłaniać chloroplasty ze zjedzonych alg do swoich komórek. Tam te tak zwane kleptoplasty wytwarzają składniki odżywcze za pomocą fotosyntezy.

„Te ślimaki morskie mogą zatem pozyskiwać energię do przetrwania i regeneracji z fotosyntezy przez te kleptoplasty – nawet jeśli nie mogą już trawić pokarmu” – wyjaśniają naukowcy. Odcięta głowa ślimaka mogła więc przeżyć do czasu odrośnięcia ciała

 

Środek obrony przed pasożytami?

Ale dlaczego ślimaki w ogóle zrzucają swoje ciała? Jak dotąd jest to tajemnica. W przeciwieństwie do salamander czy jaszczurek ucieczka przed drapieżnikiem nie wydaje się być motywacją. Bo kiedy badacze symulowali taki atak poprzez uszczypnięcie ślimaka lub nawet odcięcie małego kawałka pnącza, samookaleczenie nie doszło do skutku.

Dodatkowo usunięcie głowy trwa kilka godzin. „Więc nie byłoby to zbyt skuteczne w unikaniu bycia zjedzonym” – powiedzieli Mitoh i Yusa. Podejrzewają, że radykalne oddzielenie od ciała jest bardziej skierowane przeciwko wewnętrznym wrogom: przeciwko pasożytom. Odkryli, że wiele ślimaków Elysia, które dokonały tej separacji, zostało zaatakowanych przez pasożytniczego widłonoga.

„Pasożyty te kolonizują większość ciała i utrudniają jego rozmnażanie” – wyjaśniają biolodzy. „Usunięcie tych pasożytów przez autotomię mogłoby posłużyć do wznowienia reprodukcji ślimaków”.

Informacje zaczerpnięte między innymi z meerwasser-lexikon.DE 

Edytowane 23 Październik 2021 przez Gość