Skocz do zawartości
Gość

Korale niefotosyntetyczne: naprawdę są twarde!

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

przez J. Charles Delbeek

 

W ciągu ostatnich lat możliwość odtworzenia fragmentu żywej rafy w domu osiągnęła niespotykane dotąd rozmiary. Wraz z rozwojem oświetlenia o wysokiej intensywności, utrzymanie koralowców, które wymagają światła, stało się możliwe i jest teraz dostępne dla prawie każdego akwarysty. Korale, takie jak Acropora , Montipora i Seriatoporasą obecnie powszechnie uprawiane i rozmnażane przez fragmentację w akwariach domowych. Jednak nadal istnieje grupa koralowców, których utrzymanie, pomimo wszystkich postępów ostatnich piętnastu lat, jest prawie niemożliwe. Chociaż istnieją pojedyncze przypadki, w których odnotowano pewien sukces, utrzymanie tych koralowców przez długie okresy czasu, w których wzrost i rozmnażanie zbliżyło się do naturalnego tempa, nadal pozostaje nieuchwytne. Powszechnie znane jako koralowce azooksantłuskowe lub niefotosyntetyczne, obejmują kilka rodzin i rodzajów. 

Należą do nich takie jak korale miękkie Chironephthya , Dendronephthya , Scleronephthya , Siphonogorgia i Stereonephthya , gorgoniami takie jak Acabaria, Acalcygorgia , Melithaea i Subergorgia czarne korale i korale przewodowe, takie jak Antipathes i Cirripathes , hydrocorals jak Stylaster i Distichopora i oczywiście twardych koralowców w rodzaju Tubastraea . Chociaż termin „miękki” koral jest używany do opisania grupy koralowców, należy zauważyć, że jest to ogólny termin używany głównie dla koralowców z podrzędu Alcyoniia.

Zbiornik przepływu

Zdjęcie zbiornika strumienia. Zdjęcie: S Brown.

Przyczyny słabych wskaźników sukcesu w przypadku większości tych koralowców można przypisać temu , że muszą odżywiać się planktonem. Należy zapewnić wystarczającą ilość pożywienia odpowiedniego rodzaju i wielkości . Do niedawna niewiele było wiadomo o wymaganiach żywieniowych tych koralowców . Ogromna większość miękkich korali i gorgonii dostępnych w hobby polega w dużym stopniu na zooksantelli jako składnikach odżywczych. Jednak ostatnie badania wykazały, że zooksantelle mogą nie być w stanie zaspokoić całkowitych potrzeb żywieniowych wszystkich miękkich koralowców. Fabricius i Klumpp (1995) stwierdzili, że dwanaście z najpowszechniejszych fotosyntetyzujących gatunków miękkich koralowców badanych na Wielkiej Rafie Koralowej nie jest w stanie zaspokoić zapotrzebowania na węgiel przez samą fotosyntezę.

Pojawia się pytanie, skąd biorą węgiel? Wiele oktokorali jest znanych jako karmniki politroficzne, co oznacza, że są w stanie uzyskać pożywienie z większej ilości niż jedno źródło (Williams, 1993). Możliwymi źródłami mogą być jedno lub wszystkie z poniższych: bezpośrednie wchłanianie składników odżywczych, spożycie zooplanktonu i / lub fitoplanktonu, spożycie „morskiego śniegu” wraz z dołączonymi do niego bakteriami i materiałem organicznym. Kilka badań wykazało, że miękkie korale, gorgonie i zagrody morskie mogą żerować na różnych zooplanktonach, takich jak widłonogi i jaja, jaja bezkręgowców i inne małe przedmioty o słabej mobilności. Wiele z tych badań było jednak przeprowadzanych w laboratorium przy użyciu sztucznej żywności ( artemia ) lub skoncentrowanego naturalnego zooplanktonu o nieznanej gęstości (Fabricius et al., 1995a). Badania te wykazały, że ośmiornice są zwykle wysoce selektywne w stosunku do form nieunikających się, takich jak larwy mięczaków; wskazuje na słabą zdolność chwytania bardziej nieuchwytnych ofiar, takich jak duże dorosłe widłonogi. Ta słaba zdolność przechwytywania jest najprawdopodobniej spowodowana brakiem skuteczności

Zbiornik przepływu

Zbiornik strumieniowy za pomocą śmigła napędzanego silnikiem.

nematocysty, co prowadzi do selekcji mniej ruchliwej ofiary (Fabricius i wsp ., 1995a). Faktycznie, Fabricius (niepublikowane dane) stwierdził, że niezdolność do odżywiania się zooplanktonem była powszechna wśród zooksantellatów miękkich koralowców z Wielkiej Rafy Koralowej (tj. Trzech gatunków Sarcophyton , dwóch gatunków Sinularia , Cladiella sp., Nephthea sp. I Paralemnalia sp. .). Rola, jaką zooplankton odgrywa w żywieniu fotosyntetycznych oktokorali, jest jak dotąd niejasna, ale nowe informacje pokazują, że stanowią one tylko niewielką część budżetu żywieniowego wielu ośmiornic (Fabricius et al.., 1995a i b). Jednak w wielu badaniach, w których analizowano zdolność koralowców do odżywiania się zooplanktonem, często wykorzystywano naupliony artemii jako ofiary w kontrolowanych sytuacjach. Artemie są dość duże i może nie być zaskakujące, biorąc pod uwagę niewielkie rozmiary i słabe nematocysty wielu miękkich koralowców , że nie są one łatwe do złapania. Może karmi się mniejszy zooplankton, taki jak widłonogi, wrotki lub morskie infuzje? Pozostaje jednak pytanie, jeśli nie zooplankton, to jakie są ich główne ofiary? Fitoplankton występuje o rząd wielkości częściej na rafach koralowych niż zooplankton.

graph1large-df65978f21e0c7aa5f8024c3e7c1

Badania wykazały, że fitoplankton jest w jakiś sposób zubożony na rafach koralowych, chociaż nikt nie wie, dokąd zmierza (w Fabricius et al ., 1995a). W 1961 roku Roushdy i Hansen wykazali, że asymbiotyczny miękki koralowiec Alcyonium digitatum żeruje na fitoplanktonie znakowanym 14C (w Fabricius et al ., 1995b). W 1969 r. Wykazano, że morski zagrody dla wód umiarkowanych Ptilosarcus gurneyi żywi się głównie fitoplanktonem; jego jasnopomarańczowy kolor, będący wynikiem działania karotenoidów pochodzących z diety bruzdnicowatych (w Best, 1988). Elyakova i in. (1981), w ogólnym badaniu węglowodanów u bezkręgowców morskich, stwierdzili obecność laminarnazy i amylazy w trzech gatunkach korala miękkiego zooksantellatu Alcyonium , enzymach biorących udział w trawieniu materiału roślinnego.

graph_2large-61ac0f361c304dfa42f4e6e6055

Dopiero w 1995 roku Fabricius i wsp.  opublikowano artykuły, w których wykazano dość wyraźnie, że miękki koralowiec azooksantłuski Dendronephthya hemprichi z Morza Czerwonego , intensywnie karmiony fitoplanktonem, uzyskuje więcej niż wystarczającą ilość węgla, aby pokryć zapotrzebowanie na oddychanie i wzrost. Chociaż gatunek ten żywił się również zooplanktonem, tylko 2,4-3,5% dziennego zapotrzebowania na węgiel tego koralowca zostało zaspokojone poprzez spożycie zooplanktonu. Stwierdzono, że trzy inne asymbiotyczne oktokorale z Morza Czerwonego, D. sinaiensis , Scleronephthya corymbosa i gorgonian Acabaria , również zawierają duże ilości fitoplanktonu w jamach żołądkowo-naczyniowych (Fabricius et al.., 1995b). Adaptacje do wychwytywania fitoplanktonu obejmują małe przestrzenie między pinnules D. hemprichi , które wydają się być idealne do szczepienia fitoplanktonu

 

graph3large-083c17fcd569142b1886234d740b

z płynących wód. Wydaje się, że duże drzazgi znajdujące się w kolumnie ciała i wokół polipów Dendronephthya spp. Działają bardziej w utrzymywaniu kolumny i polipów w pozycji wyprostowanej w silnych prądach, niż w ochronie przed drapieżnictwem, umożliwiając polipom skuteczne odkształcanie fitoplanktonu z przepływających wód (Fabricius i wsp . , 1995a) . Niektóre z najbardziej imponujących odmian Dendronephthyaspp. są często spotykane na wrakach statków na południowym Pacyfiku, gdzie struktury wysoko nad dnem i wystające do prądu są często mocno inkrustowane. Kuszące jest zrównanie tego z wylęgarniami ostryg, w których ostrygi są zawieszane w klatkach znacznie powyżej dna i przy silnych prądach. Oba organizmy żywią się fitoplanktonem, a zatem czerpią korzyści z tych pozycji, wystawiając je na maksymalne stężenia fitoplanktonu. W świetle tych nowych dowodów naukowcy muszą ponownie ocenić rolę fitoplanktonu w odżywianiu innych ośmiornic. Obecnie prowadzonych jest kilka badań w celu ustalenia, w jakim stopniu gatunki zooksantellate i azooksanthellate faktycznie żywią się fitoplanktonem.

 

Czołg

Zbiornik cylindryczny używany do badań nad Dendronephthya. Należy zwrócić uwagę na centralną rurę stojącą i podwójne rury powrotne z tyłu zbiornika, każdy podłączony do oddzielnej pompy i timera. Zdjęcie: Norton Chan.

Innym sposobem karmienia może być wyłapywanie kłaczków śluzu, często nazywanych morskim „śniegiem”. Składają się one z detrytusu, bakterii, pierwotniaków i prawdopodobnie fitoplanktonu uwięzionego w śluzie. Źródłem tego śluzu są najprawdopodobniej miękkie i kamieniste korale, które uwalniając śluz, pozbywają się epizoicznych narośli oraz nadmiaru węgla i tłuszczów. Śluz ten nie jest łatwo rozkładany przez bakterie i często jest zaatakowany przez duże ilości bakterii i eukariontów (wiciowców, orzęsków i okrzemek) (Vacelet i Thomassin, 1991). Te kłaczki śluzu mogą zostać uwięzione przez kolczaste polipy Dendronephthya spp. i używany jako źródło pożywienia. Jest całkowicie możliwe, że oktokorale wykorzystują kombinację niektórych lub wszystkich powyższych mechanizmów karmienia, o różnym stopniu ważności dla każdego z nich.

Uzbrojeni w powyższe informacje, po raz pierwszy zaprezentowane hobbystom w tomie drugim The Reef Aquarium (Sprung i Delbeek, 1997), kilka północnoamerykańskich firm dostarczających akwaria udostępnia obecnie różne mieszanki fitoplanktonu, niektóre żywe, niektóre zakonserwowane kriogenicznie, a niektóre martwe komórki glonów. Większość z tych produktów została pierwotnie opracowana dla przemysłu akwakultury. Chociaż fitoplankton może mieć znaczenie dla miękkich koralowców, jego bezpośrednia rola dla innych niefotosyntetycznych koralowców nie jest tak dobrze udowodniona i może rzeczywiście budzić wątpliwości. Z pewnością korale, takie jak Tubstraea spp. Wiadomo, że antypatarianie silnie żerują na zooplanktonie. Potrzeby niektórych gorgonii można również dobrze zaspokoić, stosując substytuty zooplanktonu, takie jak wzbogacona artemia, wrotki i widłonogi.

jcd018-300x225.jpg

Zbiornik zaraz po dodaniu korali. Zdjęcie: Norton Chan

Jak się okazuje, żywność niezbędna do osiągnięcia sukcesu to tylko jeden element układanki. Innym, równie ważnym czynnikiem jest ruch wody; nie tylko rodzaj, ale także prędkość ruchu wody może być krytyczna dla niektórych rodzajów, ale mniej krytyczna dla innych. Biorąc pod uwagę, że polipy ośmiornicy mają niewiele małych komórek parzących (lub wcale) i że ich pinnules oferują dużą powierzchnię, są one ogólnie klasyfikowane jako żylaki zawiesinowe, odcedzające drobne cząstki z przepływającej wody. W związku z tym na ich wydajność żywieniową wpływa szybkość przepływu prądu, elastyczność polipów i kolonii oraz orientacja. Kilka badań wykazało, że wydajność żywienia generalnie wzrasta do maksymalnej prędkości, a następnie spada przy prędkościach przekraczających tę (Best, 1988; Sponaugle i LaBarbera, 1991; Dai i Lin, 1993; Fabricius, et al.., 1995a). Jednak zgięcie polipów i kolonii może współdziałać w celu zwiększenia zakresu prędkości prądu, w których karmienie zawiesiną jest skuteczne (Sponaugle, 1991). Same polipy mogą faktycznie modulować przepływ wokół siebie, aby zwiększyć chwytanie zdobyczy. W badaniu wpływu przepływu na wychwytywanie cząstek w asymbiotycznym klimacie oktokoralnym Alcyonium siderium o umiarkowanym klimacie, Patterson (1991) odkrył, że przy niskich przepływach (2,7 cm / s) macki znajdujące się po górnej stronie polipów chwytają największą zdobycz. Przy pośrednich przepływach (12,2 cm / s) macki w dole rzeki w polipie chwytają największą zdobycz. Przy dużym przepływie (19,8 cm / s) polipy są zginane w dół strumienia, wiry tworzą się na powierzchni polipów, a wszystkie macki skutecznie chwytają zdobycz. Ofiara jest najskuteczniej uwięziona na czubkach macek w stosunku do miejsc w pobliżu ust (Patterson, 1991).

 

jcd009-300x225.jpg

Zbiornik zaraz po napełnieniu. Zdjęcie: Norton Chan

 

Żaden prąd nie jest najlepszy dla wszystkich gatunków. Na przykład Dai i Lin (1993) stwierdzili, że trzy tajwańskie asymbiotyczne gorgonie Subergorgia suberosa , Acanthogorgia vegae i Melithaea ochracea żerują w szerokim zakresie szybkości przepływu. Zdolność do utrzymywania otwartych polipów była również związana z natężeniem przepływu i wielkością ich polipów. Subergorgia suberosa miała największe polipy, które ulegały deformacji przy najniższych prędkościach prądów (> 10 cm / s), znacznie utrudniając chwytanie ofiary. W przeciwieństwie do tego Melithaea ochracea , która miała najkrótsze i najmniej łatwo odkształcalne polipy przy dużych prędkościach przepływu, mogła żerować przy największych szybkościach przepływu (40 cm / s). Acanthogorgia vegaemiał pośredni rozmiar polipa i był podawany w przepływach 0-24 cm / s. Chociaż wszystkie trzy żyły najskuteczniej przy przepływach 8 cm / s, S. suberosa miał najwęższy zakres (5-10 cm / s), podczas gdy M. ochracea miał najszerszy zakres (4-40 cm / s) (Dai i Lin , 1993). Ta zmienna zdolność do zasilania różnych przepływów prądu jest głównym czynnikiem w określaniu dystrybucji na rafach. Melithaea ochracea to najbardziej rozpowszechniona gorgonia na rafach południowego Tajwanu , występująca w górnej części frontów raf, gdzie występują silne prądy. Subergorgia suberosa , która żeruje w wąskim zakresie prędkości przepływu, ma ograniczony wzór dystrybucji, występuje na niższych zboczach rafy lub na osłoniętych głazach, gdzie prądy są słabsze.Acanthogorgia vegae , która może żerować w stosunkowo silnych prądach, występuje najczęściej na częściowo odsłoniętych frontach rafy lub bocznej stronie głazów (Dai i Lin, 1993).

 

Zdjęcie

Zbiornik z różnymi koralami miesiąc po zebraniu. Zdjęcie: Norton Chan.

Dlatego wydaje się, że przepływ wody i jej interakcje z polipami i koloniami mają znaczny wpływ na wzorce rozmieszczenia kolonii, wzrost kolonii, wielkość i morfologię oraz szybkość wymiany gazowej (w Fabricus et al ., 1995a). Podsumowując, przy zwiększaniu przepływów, szybkości podawania początkowo rosną, osiągają szczyt, a następnie maleją wraz ze wzrostem natężenia przepływu. Zbyt duży przepływ może również powodować, że polipy pozostają otwarte przez coraz krótsze okresy czasu, a zbyt niskie natężenia przepływu nie stymulują polipów do otwierania się i żerowania.

W akwariach ruch wody jest przeważnie dwojakiego rodzaju: laminarny i chaotyczny. Przepływy laminarne występują w pobliżu wylotów głowic i zwrotów wody . Chaotyczne strumienie zaczynają pojawiać się dalej od tych źródeł, gdy płynąca woda napotyka opór wody, ścian zbiorników, skał i koralowców. Obszary, w których przecinają się dwa strumienie wody, również stanowią obszary chaotycznej wody
ruch. Jednak obszary, w których większość niefotosyntetycznych koralowców pojawia się na rafach (wzdłuż uskoków i kanałów w rafach) mają przepływy laminarne, które zwykle działają w cyklach pływowych. Przepływ wody będzie stopniowo zwiększał się w jednym kierunku, a następnie zmniejszał, a następnie zmieniał kierunek i ponownie wzrastał. Pomiędzy tymi dwoma skrajnościami występują okresy „luźnych” pływów. Korale w tych rejonach przez kilka godzin otrzymują więc silny przepływ laminarny w jednym kierunku, po którym następuje okres spoczynku, a następnie kolejny okres silnego przepływu wody w przeciwnym kierunku przez kilka godzin. Stymulowanie tego w akwariach jest trudne i może wymagać zaprojektowania nowych konstrukcji zbiorników i urządzeń do ruchu wody.

Zdjęcie

Kolonie Dendronephthya zlokalizowane wzdłuż zewnętrznej krawędzi, gdzie osiągnięto największy przepływ. Zdjęcie: Norton Chan

 

W Akwarium Waikiki pracowaliśmy z cylindrycznym zbiornikiem, aby symulować te warunki za pomocą dwóch pomp wodnych obsługiwanych przez zegary. Zbiornik zawiera żywy piasek, trochę żywej
skały i ma ciągły przepływ naturalnej wody morskiej , więc nie jest wymagana żadna inna filtracja. Oświetlenie jest dostarczane przez naturalne światło słoneczne pochodzące z górnych paneli akrylowych z pewnym bezpośrednim nasłonecznieniem przez kilka godzin każdego dnia. Można również zastosować inne konstrukcje zbiorników, takie jak kanały i zbiorniki przepływowe. Na przykład w Akwarium w Vancouver, w Kanadzie, zbudowano wystawę zimnowodnych gorgonii, która wykorzystuje zbiornik przepływowy z pompami o dużej mocy do symulacji bardzo silnych prądów pływowych, które występują w niektórych przejściach między wyspami u wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej.

W Akwarium Waikiki odnieśliśmy umiarkowany sukces w utrzymywaniu pewnych gatunków czarnych koralowców i dobry sukces w przypadku koralowców drucianych , karmiąc je wzbogaconą Artemią i widłonogami. Akwarium Pacyfiku w Long Beach w Kalifornii odniosło pewien sukces z Dendronephthya, Distichopora i niektórymi innymi miękkimi koralowcami stosującymi dietę fitoplanktonu, w tym Chlorella sp., Spirulina sp., Isochrysis sp. I Nanochloropsis sp. Do tej „zupy” z alg dodają wrotki i uzupełniają artemię . Odkryli również, że Distichoporaw przeciwieństwie do niefotosyntetyzujących miękkich koralowców niewątpliwie wymagają niskiego poziomu światła. Porastające organizmy pozostawione nawet w umiarkowanym świetle szybko przylegają do ich delikatnych tkanek i powodują śmiertelność. Shedd Aquarium w Chicago, miał jedną kolonię Dendronephthya przez ponad rok, który wykazał zauważalny wzrost. Odżywiają fitoplanktonem, a także żywymi wrotkami i widłonogami. Nasz sukces z Dendronephthya był mniej inspirujący.

Zdjęcie

Dendronephthya wzdłuż zewnętrznej krawędzi. Zdjęcie: Norton Chan.

Na początku grudnia 2000 roku zebraliśmy piętnaście małych kolonii Dendronephthya na Fidżi i za pozwoleniem przetransportowaliśmy je z powrotem na Hawaje. Obecnie (17 marca 2001 r.) Mamy siedem z piętnastu kolonii, które wciąż przetrwały. Chociaż próbowaliśmy kilku rodzajów żywności, takich jak żywy fitoplankton morski ( Chaetoceros, Isochrysis, Nannochloropsisitp.), widłonogi, wrotki, suplementy kwasów tłuszczowych i produkty „morskiego śniegu”, otrzymaliśmy mieszane wyniki. W niektórych przypadkach uszkodzone kolonie szybko odrastają polipami i uzyskują nową tkankę, jednak ustalone kolonie powoli zmniejszały się. Co ciekawe, największa reakcja na substancje dodawane do akwarium zachodzi dwojako. Kiedy wnętrze szklanki zostaje wytarte z glonów, kolonie powiększają się dopiero po godzinie lub później. Po drugie, po dodaniu do akwarium soku z rozmrożonych mrożonych kalmarów kolonie wykazują największy wzrost ekspansji. Jest prawdopodobne, że koralowce te żywią się w większym stopniu zooplanktonem, niż wskazują obecne badania, a akwaryści nie powinni polegać wyłącznie na fitoplanktonie jako źródle pożywienia.

Zdjęcie

Dendronephthya sp. na wysokości 120 stóp, Wyspy Salomona. Zdjęcie: JC Delbeek.

W kwietniu 2001 roku nasz dyrektor dr Bruce Carlson wrócił z Fidżi z okazem gorgońskiej Menelli . Dzięki purpurowej tkance i śnieżnobiałym polipom po całkowitym otwarciu wygląda pięknie! Podobnie jak w przypadku Dendronephthya , którą zebraliśmy wcześniej, koralowiec ten otwiera swoje polipy najczęściej po dodaniu soku z kałamarnicy lub wyczyszczeniu szyby zbiornika. W ścisłej obserwacji polipów żywe Artemia naupilli, żywych wrotki i widłonogi dodano w oddzielnych prób karmienia. Nawet polipy z artemiąbezpośrednio zastosowane do nich nie mogły utrzymać walczących żywych pokarmów i ostatecznie zostały uwolnione. Następnie wypróbowano żywe kultury mikroalg, a także Algamac, dostępną w handlu sztuczną substancję fitoplanktonową (patrz www.argent-labs.com). Podczas tych prób można było zobaczyć poszczególne ramiona polipów okresowo wyginające się w kierunku jamy ustnej, ocierając się o powierzchnię brzuszną polipa. Uważam, że śluz na tych ramionach i związanych z nimi pinnules może uwięzić przechodzące komórki fitoplanktonu, a następnie przekazać je do ust w celu spożycia.

Zdjęcie

Dendronephthya sp. Sulawesi, Indonezja. Zwróć uwagę na duże czerwone drzazgi osadzone w tkance dla dodatkowego wsparcia. Zdjęcie: JC Delbeek

Orientacja kolonii to kolejny czynnik, który może odgrywać znaczącą rolę. Kolonie, które zostały ustawione pionowo na dnie piaskuw naszym systemie początkowo wydawało się, że radzi sobie dobrze, ale z czasem zaczął się zmniejszać. Umieszczone do góry nogami od konstrukcji wsporczej, kolonie te powoli wracały do zdrowia i wyglądały znacznie lepiej, niektóre nawet wykazywały nowy wzrost i ponowne przywiązanie do podłoża. Wydaje się, że kluczem jest to, aby kolonie nie dotykały dna gałęziami; wydaje się, że z czasem je drażni i powoduje utratę drzazg. Jest to najbardziej niepokojące, gdy kolonia jest opróżniona. Inną interesującą obserwacją jest to, że inflacja i deflacja kolonii nie wydają się następować według żadnego dostrzegalnego wzorca. Wczesnym rankiem rodziny są opróżniane, a następnie nadymane później rano i tak pozostaną przez większość dnia, chociaż deflacja może wystąpić ponownie w dowolnym momencie w ciągu dnia.

Jak wspomniałem krótko powyżej, Akwarium Waikiki odniosło pewien sukces w utrzymywaniu żywych koralowców drucianych i czarnych koralowców. Drutowany koralowiec Cirrhipathes anguina był łatwo utrzymywany na żywych Artemia naupilli wzbogaconych w Super Selco i Algamac, a wzrost był łatwo widoczny. Czarny koralowiec Antipathes dichotoma żywił się żywymi widłonogami, ale wzrost nie był tak zauważalny, a jego kolonie z czasem ulegały powolnemu niszczeniu. Niedawno próbowałem karmić te zamrożone koralowce widłonogi z Argenta zwanego Cyclopeez, które karmiłem wtedy do mojego akwarium Pseudanthias . Były dość duże w porównaniu do Artemiiokoło dwa razy szersze. Są również wzbogacone różnymi pigmentami i mają jasny pomarańczowy / czerwony kolor. Umieściłem małą gałąź w naczyniu z wodą morską i umieściłem ją pod mikroskopem sekcyjnym. Użyłem zakraplacza, aby dodać niewielką ilość Cyclop-eez do rozszerzonych polipów. Ku mojemu zdziwieniu polipy z łatwością chwytały te duże widłonogi i obejmowały całe zwierzę, rozszerzając pysk, aż całe zwierzę mogło zostać przepuszczone. Najwyraźniej fakt, że nie były to ruchome cele, pomógł polipom schwytać je i połknąć, w przeciwieństwie do walczącego żywy przedmiot zdobyczy. Zakładam, że brak ruchu wody również ułatwiał chwytanie zdobyczy.

Zdjęcie

Scleronephthya z charakterystycznym ciemnym polipem i jasnymi mackami okazała się łatwiejsza w utrzymaniu niż Dendronephthya spp. Zdjęcie: JC Delbeek.

Niestety, nie miałem czasu na kontynuowanie tego z powodu innych projektów, ale chciałbym spróbować długoterminowych badań, karmiąc kolonię tym pokarmem przez kilka miesięcy i zobaczyć, czy jego wzrost i przeżycie poprawią się w tym czasie z rodzin karmionych widłonogami i artemią .

Istnieje kilka pytań, na które należy odpowiedzieć, jeśli chodzi o przechowywanie koralowców niefotosyntetycznych. Rola temperatury, orientacji kolonii, składu odżywczego żywności (w tym pigmentów), gęstości pożywienia, najlepszych technik zbierania koralowców oraz obchodzenia się z nimi i ich transportu to tylko niektóre elementy, które należy zbadać w ciągu najbliższych kilku lat. Zaczynamy widzieć ograniczony sukces w przypadku wielu niefotosyntetycznych koralowców, które były bardzo trudne do utrzymania, i jest tylko kwestią czasu, kiedy zbiorniki wypełnione kolorowymi, zdrowymi organizmami niefotosyntetycznymi będą tak powszechne, jak wypełnione zbiorniki. z Sarcophyton są dzisiaj.

Bibliografia

  1. Best, BA 1988. Pasywne karmienie zawiesiną w zagrodzie morskiej: wpływ przepływu otoczenia na natężenie przepływu i skuteczność filtrowania. Biol. Bull . 175: 332-342.
  2. Dai, CD i MC Lin. 1993. Wpływ przepływu na wyżywienie trzech gorgonii z południowego Tajwanu. J. Exp. Mar. Biol. Ecol . 173: 57-69.
  3. Elyakova, LA, Shevchenko, NM i SM Avaeva. 1981. Badanie porównawcze aktywności węglowodanów u bezkręgowców morskich. Comp. Biochem. Physiol . 69b: 905-908.
  4. Fabricius, KE i DW Klumpp. 1995. Szeroko rozpowszechniona miksotrofia w koralowcach miękkich zamieszkujących rafy: Wpływ głębokości oraz ekspansji i kurczenia się kolonii na fotosyntezę. Mar. Ecol. Progr. Ser . 126: 145-152.
  5. Fabricus, KE, Genin, A. i Y. Benayahu. 1995a. Roślinność zależna od przepływu i wzrost miękkich koralowców wolnych od zooksantelli. Limnol. Oceanogr . 40: 1290–1301.
  6. Fabricus. KE, Benayahu, Y. i A. Genin. 1995b. Roślinność w asymbiotycznych miękkich koralowcach. Science 268: 90–92.
  7. Patterson, MR 1991. Skutki chwytania zdobyczy na niskim poziomie polipów w ośmiornicy, Alcyonium siderium . Biol. Bull . 180: 93-102.
  8. Sponaugle, S. 1991. Wzorce przepływu i prędkości wokół żerującego w zawiesinie polipa gorgonii: Dowody na modele fizyczne . J. Exp. Mar. Biol. Ecol . 148: 135-145.
  9. Sponaugle, S. i M. LaBarbera. 1991. Deformacja wywołana przez przeciąganie: funkcjonalna strategia żywienia u dwóch gatunków gorgonii. J. Exp. Mar. Biol. Ecol . 148: 121-134.
  10. Sprung, J. i JC Delbeek. 1997. Akwarium rafowe: kompleksowy przewodnik po identyfikacji i pielęgnacji tropikalnych bezkręgowców morskich . Ricordea Publ., Coconut Grove, FL, USA, 546 str.
  11. Vacelet, E. i BA Thomassin. 1991. Mikrobiologiczne wykorzystanie śluzu koralowego w długoterminowej inkubacji in situ nad rafą koralową. Hydrobiologia 211: 19–32.
  12. Williams, GC 1993. Oktokorale rafy koralowej: ilustrowany przewodnik po miękkich koralowcach, wachlarzach i zagrodach morskich zamieszkujących rafy koralowe w północnym Natalu . Durban Natural Science Museum, Durban, Republika Południowej Afryki. 64 s.

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×