Osmodeusz

Dozowanie azotanów w celu wyeliminowania cyjano? Co? Dozowanie azotanów, aby pozbyć się cyjano? Częstą radą w walce z sinicami lub cyjanami jest obniżenie poziomu składników odżywczych, ponieważ cyjano mogą być zasilane przez wysokiefosforany lub azotany (cyjano może również wyskakiwać z powodu podwyższonej zawartości związków organicznych). Czy zatem nie byłoby sprzeczne z intuicją podniesienie jednego z tych elementów? Przyjrzyjmy się temu trochę. Jeśli zarówno azotany, jak i fosforany są wysokie, można użyć granulowanego tlenku żelaza lub GFO, aby obniżyć dawkę fosforanów i węgla, aby obniżyć poziom azotanów. Kiedyś uruchamiałem GFO na moich zbiornikach rafowych i na pewno był łatwy w użyciu, ale miał kilka wad. Jeśli jest używany zbyt agresywnie, GFO może szokować korale i powodować blaknięcie SPS. Kolejną wadą GFO jest to, że wiąże on nie tylko fosforany, ale także inne ważne pierwiastki śladowe. To były główne powody, dla których przeszedłem na reaktor algowy , naturalny sposób kontrolowania składników odżywczych. Używając reaktora algowego, płuczki algowej lub refugium do usuwania zarówno fosforanów, jak i azotanów, musisz pamiętać o jednej rzeczy… .Potrzebujesz ich wystarczająco dużo, aby skutecznie usunąć. Dozowanie azotanów i współczynnik Redfield Azotany i fosforany są konsumowane przez bakterie w stosunku 16: 1, znanym jako stosunek Redfielda, więc jeśli masz zero azotanów, twój system jest ograniczony azotanami. Jeśli nie ma wystarczającej ilości azotanów, bakterie nie mogą spożywać fosforanu, powodując jego wzrost. Teoretycznie dodanie azotanów za pomocą dodatku umożliwi bakteriom zużycie fosforanu i jego obniżenie, co jest możliwym rozwiązaniem pozwalającym pokonać uparte cyjano. Z drugiej strony zbiornik z zerową zawartością fosforanów jest ograniczony fosforanami, co utrudnia usuwanie azotanów. W takim przypadku możesz dozować fosforany . Dozowanie składników odżywczych w celu wyeliminowania cyjano nie jest jedynym rozwiązaniem, gdy zbiornik jest ograniczony azotanami lub fosforanami. Możesz karmić swoje ryby więcej lub nawet dodawać więcej ryb, aby zwiększyć ładunek biologiczny. Ogólnie rzecz biorąc, cyjano potrzebuje fosforanu do wzrostu, a dozowanie źródła azotu pozwoli chaeto wydobyć fosforan ze słupa wody, ostatecznie obniżając również poziom fosforanów w podłożu. Jednak dozowanie zarówno azotanów, jak i fosforanów bez glonów jako mechanizmu eksportu może prowadzić do gromadzenia się fosforanów w podłożu.

Czasem ... jak oderwiesz szczepkę od podstawki, żeby przykleić ją w docelowe miejsce... a podstawkę z lenistwa zostawisz na piasku 😜

ojjjjj będzie się działo mimo wszystko trzymam kciuki Powodzenia

ja tam niewiele się znam, bo wciąż jeszcze się uczę morskiego ale rozumiem, że już wszystko OK w baniaku? bo dokładasz coraz więcej życia nie obawiasz się nagłego skoku

Skoro masz jeszcze sporo czasu, to rozejrzyj się na Aliexpress I światełko i refraktometr, kupisz za logiczne pieniążki, a z taniego refraktometru, przy użyciu płynu kalibrującego można już zrobić dość precyzyjne urządzenie🤗 a za pomocą sprytnych żaróweczek i ładnych opraw, dość gustowne oświetlenie DIY na początek https://pl.aliexpress.com/item/32790070388.html?spm=a2g0o.detail.1000014.51.279160bcD0hOUQ&gps-id=pcDetailBottomMoreOtherSeller&scm=1007.14976.165864.0&scm_id=1007.14976.165864.0&scm-url=1007.14976.165864.0&pvid=ee945f81-4fb8-4f50-a277-d094c0df8e43&_t=gps-id:pcDetailBottomMoreOtherSeller,scm-url:1007.14976.165864.0,pvid:ee945f81-4fb8-4f50-a277-d094c0df8e43,tpp_buckets:668%230%23131923%230_668%23808%235965%23518_668%23888%233325%2315_4976%230%23165864%230_4976%232711%237538%2393_4976%233223%2310815%2310_4976%233104%239653%239_4976%233141%239887%232_668%232846%238112%23580_668%232717%237562%23459_668%231000022185%231000066058%230_668%233422%2315392%23580_4452%230%23182649%230_4452%233474%2315675%2357_4452%233098%239599%23601_4452%233564%2316062%23910 https://pl.aliexpress.com/item/1844331108.html?spm=a2g0o.productlist.0.0.9c231f5dn8ZW0A&algo_pvid=1c164eef-1f41-48b8-a443-542598d396c8&algo_expid=1c164eef-1f41-48b8-a443-542598d396c8-42&btsid=0b0a119a15970503781018571ec73c&ws_ab_test=searchweb0_0,searchweb201602_,searchweb201603_ plus takiego rozwiązania, że można tworzyć dość ciekawy klimat z mrocznymi strefami np. Zresztą zobacz sam Dla mnie bomba, ale ja jestem „specyficzny” 😜🤭😄 @Speedo1544 😜😜😜

Moment - masz 34 stopnie w domu?! Jak chcesz prowadzić ten zbiorniczek z tym „rurociągiem” w środku?

😳😳😳 Nie prościej wentylator byłoby zamontować ???

proszę Juras https://aquariumadviser.com/best-light-spectrum-for-coral-growth/ to oczywiście tylko jeden z wielu artykułów, i powiedz że ja mam ciemno temat rzeka, sam wiesz że telefon na dyskusji nieraz pada https://acrooptics.com/reefkeeping-basics-understanding-spectrum-and-intensity/

Akwarium Churaumi na Okinawie w Japonii ostatnio osiągnęło wysokie wyniki dzięki jednemu z najrzadziej widzianych i niezwykłych koralowców. Ten gigantyczny polip do tej pory nigdy wcześniej nie był spotykany w wodach japońskich i prawdopodobnie nigdy wcześniej nie był prezentowany publicznie. Koralowce umieszczone obok tego okazu powinny dawać poczucie skali, ale to, co prawdopodobnie zaskoczy wielu, to fakt, że ta bestia jest w rzeczywistości samotnym krewnym bardziej znanego i kolorowego Zoanthus, który obfituje w handel akwariowy. Sphenopus marsupialis (zamknięty, po lewej). Akwarium Churaumi Okinawa Sphenopus to niewielki rodzaj z zaledwie czterema gatunkami w nazwie, z których wszystkie żyją samotnie w piaszczystych lub błotnistych lagunach i równinach. Jest to oczywiście wyraźne przeciwieństwo form kolonialnych, które tworzą resztę tego rzędu, które mają tendencję do przyczepiania się do twardych podłoży lub w połączeniu z gąbkami lub gorgoniami. Dla tych małych osiadłych zwierząt przetrwanie w siedlisku piaszczystym jest zadaniem niemożliwym, ponieważ szybko zostałyby one zakopane pod osadami. Jednak większy i bardziej ruchliwy Sphenopus może (jak ukwiał) dostosować się, aby utrzymać pozycję nad ruchomymi piaskami swojego otoczenia. Jest to z pewnością skuteczna strategia w przypadku tego dziwnego koralowca i chociaż rzadko spotykamy je na wolności, prawdopodobnie występują one obficie w tych słabo zbadanych siedliskach. Przekrój Sphenopus , ilustrujący gęstą akumulację osadu (czerwona linia) w wewnętrznej warstwie mezoglealu. Źródło: zmodyfikowane na podstawie Fujii & Reimer 2016 Jeśli zbadasz przekrój Sphenopusa , bardzo szybko zauważysz, że gruba warstwa piasku i mułu jest bezpośrednio wbudowana w mesogleę, nadając tym zwierzętom sztywność niespotykaną u wiotkich , galaretowatych gatunków Zoanthus . Cecha ta jest również wspólna z rodzajem Palythoa (powszechnie nazywanym przez akwarystów „palys”) i nie powinno dziwić, że ci dwaj okazali się być najbliższymi krewnymi. W rzeczywistości badania genetyczne mocno wskazały, że samotny Sphenopus prawdopodobnie wyewoluował z tego rodzaju i prawie na pewno zostaną tam przeklasyfikowane w najbliższej przyszłości. Palythoa mizigama (po lewej) i P. umbrosa (po prawej, zamknięte). Źródło : zmodyfikowane na podstawie Irei et al 2015 Wydaje się, że ich najbliżsi krewniacy Palythoa to kilka niedawno opisanych gatunków ( P. umbrosa i P. mizigama ), które są niezwykłe w rodzaju jako axooxathellate (tj. Nie fotosyntetyzujące) i tworzą małe kolonie w jaskiniach i szczelinach. Chociaż te szare i niewinne stworzenia mogą nie podobać się wielu akwarystom, są fascynującą grupą dla osób zainteresowanych ewolucyjną historią tej różnorodnej linii koralowców. Bez wątpienia ścieżka, która wiodła od kolonialnych, fotosyntetycznych gatunków raf do samotnego i azooksanthellatowego Sphenopusa, wymagała ekologicznie pośredniej formy, takiej jak ta obserwowana u tych dwóch gatunków jaskiniowców. Sphenopus marsupialis to nieśmiała bestia. Akwarium Churaumi Okinawa Nie ma zbyt wiele zapisów dotyczących wymagań hodowlanych Sphenopusa . Pojedynczy polip S. marsupialis w Akwarium Churaumi został odnotowany w Reimer i wsp. 2016 ( pdf ) jako otwarty w nocy, chociaż najwyraźniej rzadko obserwowano jego pełne rozszerzenie. Nie ma żadnej wzmianki o tym, czym, jeśli w ogóle, żywił się, chociaż można założyć, że posiekane mięsne potrawy byłyby akceptowane w taki sam sposób, jak w przypadku innych gatunków Palythoa . Ten okaz osiągnął imponującą średnicę 5 cm i wysokość 9 cm, co jest oczywiście głupie jak na zoantharianina. Wcześniejsze badanie Soong i wsp1999 donosi, że gatunek ten jest zdolny do rozmnażania się zarówno płciowego, jak i poprzez bezpłciowe rozszczepienie poprzeczne. W przypadku większych okazów może dojść do zwężenia w poprzek linii środkowej ciała (wizualizuj kształt orzeszka ziemnego w kształcie klepsydry), co ostatecznie w pełni podzieli organizm na dwie części - mówi się, że proces ten trwa kilka tygodni. Jest to obiecujące, gdyby ten gatunek kiedykolwiek został zebrany do handlu akwariowego, ponieważ pojedynczy osobnik mógłby teoretycznie stworzyć znaczną liczbę osobników poprzez samorozbrojenie. Badacze ci wspominają również, że okazy trzymane przez długi czas w akwariach wytwarzają stosunkowo czystą tkankę, jeśli nie ma osadu, który można by wprowadzić do ich ciał. To również ma interesujący potencjał dla akwarystów, ponieważ ich ubarwienie jest pozornie zależne od podłoża, na którym są trzymani. Dlatego jeśliSphenopus miał być hodowany na różowym piasku, można by wyprodukować różowy Sphenopus ! Sphenopus marsupialis w całej okazałości. Akwarium Churaumi Okinawa Szkoda, że nie ma większego zainteresowania akwarystów takimi niezwykłymi koralowcami. Sphenopus jest niesamowitym stworzeniem, które najprawdopodobniej byłoby łatwe w utrzymaniu i które można by było łatwo zebrać, gdyby było na to zapotrzebowanie… ale ponieważ te skromne polipy nie są tak krzykliwe, jak niektóre z naprawdę popularnych koralowców projektantów w handlu akwariowym, prawdopodobnie nigdy nie będziemy mieli okazji się tym cieszyć. Ja, na przykład, z radością wziąłbym Sphenopusa nad „Bounce Mushroom”, gdyby ktoś był na tyle uprzejmy, by go zebrać.

Poniższy film wideo został udostępniony przez oceanarium Numazu Deep Sea Aquarium i pokazuje samotny koralowiec azoox ( Flabellum deludens ) delikatnie unoszący się w swoim akwarium. Aby osiągnąć dodatnią pływalność, koralowiec masowo napompował swoje tkanki wodą, zamieniając się w swego rodzaju sterowiec. Pytanie, jakie nasuwa ta intrygująca obserwacja, brzmi: czy jesteśmy świadkami naturalnego zachowania używanego na wolności, czy też jest to tylko artefakt trzymania go w niewoli? Nietrudno sobie wyobrazić, jak siedząca istota taka jak ta skorzystałaby na dysponowaniu mechanizmem ucieczki. Jest to możliwe, że może to być skuteczna taktyka, aby uniknąć niektórych wolno poruszających się drapieżników, które mogą polować na niego na wolności, takich jak ślimaki i gwiazdy morskie. Dopiero okaże się, jak szybko Flabellum może faktycznie nadmuchać się, aby osiągnąć te hydronautyczne wyczyny. Jeśli osiągnięcie wystarczającej pływalności zajmuje większą część dnia, może nie przydać się zbytnio przeciwko szkarłupni szybkonogiej, ale być może przeciwko słabszemu ślimakowi, przeciwnikowi, ta strategia się sprawdza. Paradmete iludens w Akwarium Toba Istnieją inne wolno żyjące samotne koralowce, które można znaleźć w głębinach morskich i jest całkiem możliwe, że niektóre z nich stosują podobne metody. Najbliżsi krewniacy Flabellum przeważnie są przytwierdzeni do stałych podłoży, z wyjątkiem znanego akwarium Rhizotrochus . Chociaż Rhizotrochus z pewnością może w znacznym stopniu rozszerzyć swoją tkankę, posiada mocniejszy szkielet, który jest zakotwiczony w miękkich osadach z serią przypominających korzenie narośli, a zatem jest mało prawdopodobne, aby kiedykolwiek oderwał się od dna oceanu. Blisko spokrewniony Truncatoflabellum jest lepszym kandydatem, ale brakuje obserwacji. Micrabaciids, takie jak te Leptopenus i Stephanophyllia , są prawdopodobnie wystarczająco lekkie i przewiewne, aby unosić się na wodzie. Źródło: Cairns i Kitahara Caryophyllids i dendrophyllids - dwie z bardziej zróżnicowanych rodzin azoox - są na ogół przyczepione i gęstsze w budowie. Istnieje kilka turbinoliidów o podobnej morfologii stożkowej, ale ta grupa jest najwyraźniej przystosowana do zakopywania się w osadach, podobnie jak odlegle spokrewniony Deltocyathus . Prawdopodobnie najlepszym miejscem do poszukiwania ruchliwych koralowców jest mała i starożytna rodzina Micrabaciidae, której garstka gatunków ma pajęcze szkielety całkowicie otoczone ekspansywną tkanką. Niestety, zdjęć tych żywych zwierząt prawie nie ma, ale być może gdzieś w atramentowej ciemności oceanu z wdziękiem pływają

William Saville-Kent Tak jak w przypadku utknięcia w domu, wpadasz do króliczej dziury w Internecie. Historia Williama Saville-Kenta jest jedną z takich dziur, na które natknęliśmy się i, jesteśmy szczęśliwi, że to zrobiliśmy. Możemy go tylko opisać jako pierwszego na świecie przyrodnika kochającego koralowce, który zainspirował miliony ludzi do zobaczenia rafy nowymi oczami. William ożywił korale dzięki swojemu żywemu przedstawieniu korali Wielkiej Rafy Koralowej z 16 pięknymi kolorowymi litografiami i prowadził fascynujące życie w otoczeniu życia morskiego. I chociaż jego piękne ilustracje koralowców w żywych odcieniach były moją bramą do życia Saville-Kent, o czym wciąż czytaliśmy, królicza nora wkrótce zamieniła się w jaskinię. Znaczna część historii Williama jest związana z pracą, którą wykonywaliśmy dzisiaj, aby udostępniać historie i zdjęcia o koralowcach, a przy tonach starych książek i publikacji w czasopismach, które można przeszukiwać w Google, im więcej odkrywaliśmy, tym głębiej nurkowaliśmy. Akwaria Saville-Kent rozpoczął swoją karierę w 1866 roku od aranżacji szkieletów koralowców w Dziale Historii Naturalnej British Museum. Spędzał dni marząc o zobaczeniu przed sobą szarych organizmów „w ich rodzimych morzach i cudownych odcieniach życia”. William był przyrodnikiem kochającym koralowce od końca XIX wieku (jak fajnie!), Który wśród innych równie fascynujących zawodów pracował w różnych akwariach publicznych w całej Anglii. Opuścił swoje stanowisko w muzeum w 1873 roku, aby zostać przyrodnikiem-rezydentem najpierw w akwarium w Brighton, następnie w Manchesterze, a na końcu w Londynie. W tym okresie akwaria publiczne stawały się coraz bardziej popularne. Na przykład w 1871 roku akwarium Crystal Palace było przez krótki czas największym publicznym akwarium morskim na świecie, zawierającym 120 000 galonów wody morskiej. Możesz zacząć widzieć, jak ta królicza nora szybko przekształciła się w króliczą jaskinię. W jego czasach akwaria wokół Saville-Kent zawierały ukwiały i wiele ich! Ale także wiele gatunków morskich wspólnych dla Morza Śródziemnego. Korale NPS, takie jak Belanophyllia i Caryophyllia, były trzymane w akwarium Crystal Palace, w tym różne formy wachlarzy morskich, gorgonii, miękkich koralowców i zoanthidów. Sama historia akwarium morskiego wystarczy, abyś był zajęty i na pewno dostarczy kilku niezłych śmiechu. Zacznij od podręcznika Handbook to the Marine Aquarium 1854, Gosse lub The Aquarium: Its Inhabitants, Structure & Management 1876, Taylor. Bardzo interesujące jest przyjrzenie się ważnej roli publicznego akwarium w edukacji społeczeństwa ponad sto lat temu. Wielka Rafa Koralowa William Saville-Kent był najbardziej znany ze swojej książki The Great Barrier Reef of Australia (1893), jednak uznaliśmy, że interesujące jest włączenie jego związku z przemysłem akwarystycznym. Często cytuje swoje fundamenty w akwariach jako ważne i dlaczego akwaria były ważne nie tylko dla świadomości społecznej, ale także dla badań naukowych. W 1884 roku, po dziesięciu latach pracy w akwarium, udał się na drugą stronę świata i spędził następne dwadzieścia lat kładąc podwaliny pod rozwój rybołówstwa w Australii. Był szczególnie oczarowany koralowcami, polipami i innymi formami życia na wybrzeżu Queensland i miał nadzieję, że jego książka The Great Barrier Reef of Australia zwiększy świadomość społeczną na temat rafy i jej pochodzenia. Podczas gdy historie i książki o pielęgnacji akwariów w epoce wiktoriańskiej prowadzą mnie ciekawymi ścieżkami, prawdziwe piękno i geniusz pracy Saville-Kents osiągnął kulminację w jego książce. Zawiera nie tylko szesnaście kolorowych replik korala, ale także liczne czarno-białe zdjęcia. Jego dokumentacja Wielkiej Rafy Koralowej była pierwszą dużą publikacją wykorzystującą fotografię do ilustracji okazów morskich i przyciągnęła światową uwagę. Tyle można o nim napisać. W Australii pracował nad rozwojem ostryg, raportowaniem o rybach i bêche-de-mar, koralowcach, gąbkach, diugoń i żółwiach. Saville-Kent był pionierem koncepcji zrównoważonego rybołówstwa. W akwarium w Brighton był świadkiem, jak homar składał jaja i zapisywał wzrost i rozwój potomstwa. Jego celem było uznanie homara i innych komercyjnych gatunków ryb za zrównoważony zasób. To, co najbardziej kochamy w jego książce i jego zdjęciach, to żywe kolory, uwzględnienie szczegółów polipów i artystyczny układ prac. Można powiedzieć, że spędził lata na podziwianiu tych stworzeń. Kiedy myślałeś, że jaskinia dobiega końca, byliśmy tak podekscytowani jego sztuką, że chcieliśmy przywrócić ją do życia. Ponieważ jego praca jest teraz częścią domeny publicznej, zaczęliśmy importować obrazy do programu Lightroom i przywracać do życia część oryginalnego werwy i żywości. Wydrukowaliśmy kilka płyt litograficznych i szybko udekorowaliśmy przestrzeń wokół naszego zbiornika rafowego, a także udostępniliśmy wszystkie 16 obrazów do pobrania cyfrowego . To dość interesujące, że żyjemy w przyszłości, ale tutaj zawsze dowiadujemy się więcej o przeszłości. Zasoby internetowe, takie jak Google, pozwalają cofnąć się w czasie i wyobrazić sobie popołudnie w akwarium, które nie różni się tak bardzo od dzisiejszego. Oficjalny przewodnik po akwarium w Manchesterze byłby kompendium dla zwiedzających do przeczytania lub podzielenia się daleko poza ściany akwarium, aby zainspirować światową publiczność do poznania piękna podwodnego świata. Nawet dziś piękne prace Williama Saville-Kenta nadal inspirują i podnoszą świadomość naturalnego piękna raf koralowych.

ok, już nie będę

Równowaga intensywności światła i składników odżywczych Jedno z najczęściej zadawanych pytań dotyczą harmonogramu oświetlenia: co to jest i czy mogę podać szczegóły? Czy kiedykolwiek używałeś lub naśladowałeś harmonogramy światła ekspertów od rafowania w swoim akwarium, ale nie uzyskałeś rezultatu i sukcesu, który oni osiągnęli? Korale wyblakły lub nie uzyskały wzrostu lub kolorów, których się spodziewałeś? Ludzie mówią, że każdy czołg jest inny… Ale może istnieć inne wyjaśnienie. Znajomość i zrozumienie związku i równowagi między natężeniem światła a obecnymi poziomami składników odżywczych w systemie. A z kim lepiej moglibyśmy porozmawiać o fotonach niż sam pan Photon? Jakiś czas temu miałem w domu profesora Sanjaya Joshiego i kiedy rozmawialiśmy o zbiornikach, koralowcach i sprzęcie, zadałem mu pytanie dotyczące tego właśnie związku, a on wyjaśnił to w kategoriach laika. Na przykład twój koral prawdopodobnie będzie miał większą szansę na bielenie, jeśli twój system ma mało składników odżywczych i super intensywne światła. Sanjay opowiedział o swoim osobistym doświadczeniu ze swoimi systemami, w tym o swoim niesamowitym systemie 500 galonów. art , by Afishionado

Juras, jak Cię nie ma w domu - to i zbiorniczek odżył 🤔 Ciekawe dlaczego 😜😆🤭

czekaj, nie kombinuj i będzie dobrze