Osmodeusz

Tak mi to wygląda Żeby cokolwiek stwierdzić trzeba podać parametry, napisać coś o zbiorniku, wkleić zdjęcie całości Nikt nie wróży z fusów czy plam na słońcu ... Pewne jest że coś jest nie tak🤗🥴 ale osobiście mam zbyt mało doświadczenia, żeby stwierdzić na podstawie jedynie zdjęcia koralowca, co jest nie tak

@Alcoholik , no Ciebie na pewno zainteresuje Rzadki temat i niecodzienny, można się zastanawiać, po co nam hodowla aiptazji, skoro jest to jeden z podstawowych szkodników w naszym hobby od samego początku. Odpowiedź jest dość prosta. Rozumiejąc propagację aiptazji możemy a) stworzyć kwitnącą kulturę żywiących się aiptazją np. ryb i ślimaków, oraz b) zrozumieć, jak możemy spowolnić wzrost aiptazji w naszych zbiornikach rafowych. Jak założyć zbiornik na aiptazję jak rozmnażać aiptazję Jak karmić aiptazję Jak zachować trwałe źródło aiptazji Przybory 1. Jak ustawić zbiornik do aiptazji Moją preferowaną metodą jest ustawienie płytkiego pojemnika o wysokości nie większej niż 10 - 15 cm, ustawionego w małej studzience z przewodem powietrza 6 mm jako powrót z zbiornika, z małą warstwą węgla aktywnego jako substratu. Idealnie byłoby, gdyby temperatura w tym pojemniku wahała się od 27 ° C do 29 ° C 2. Jak rozmnażać aiptazję Kiedy już zbierzesz trochę aiptazji , zalecam przecinanie aiptazji raz w tygodniu na pół lub na ćwiartki. Można to łatwo zrobić za pomocą pęsety i długich nożyczek. Rękawiczki i gogle są zalecane podczas odrywania koralowców, a aiptazja nie jest wyjątkiem, dlatego należy używać odpowiedniego PPE. 3. Jak karmić aiptazję Z doświadczenia zauważyłem, że aiptazja będzie preferować mniejsze pokarmy, ponieważ są łatwo przyswajalne. Karmię moją mieszanką codziennie wyklutej artemii i mrożonych jaj homara. Inne produkty mogą również działać, o ile są małe. Zdziwisz się, jak skutecznym myśliwym może być aiptasia. 4. Jak utrzymać trwałe źródło aiptazji Jeśli chodzi o utrzymanie trwałego źródła aiptazji, zalecam, aby po zapełnieniu tacki podać tylko połowę aiptazji ślimakom nagoskrzelnym. Zwykle czekam, aż się rozwiną i po prostu przecinam górną połowę, w której są macki, i trzymam stopę w zbiorniku, aby odrosła, średnio zajmuje to 7 dni, aby powrócić do pierwotnego rozmiaru. W ten sposób moja liczba aiptazji stale rośnie, a ślimaki otrzymują wystarczającą ilość pożywienia. 5. Narzędzia Moje ulubione narzędzia to długie pęsety ze stali nierdzewnej i długie zakrzywione nożyczki Reef2Reef.com

Wygląda na „prześwietloną” Ale ogólnie chyba coś tam jest, nie tak?

Niedawne badania molekularne skupiające się na koralowcach z rodziny Agariciidae doprowadziły do interesującego wniosku - Pavona i Leptoseris , dwie grupy najlepiej znane akwarystom, w rzeczywistości nie różnią się od siebie i prawdopodobnie powinny być traktowane jako jeden rodzaj. Agaraciids to jedna z ostatnich głównych grup korali twardych, której klasyfikacja nadal opiera się całkowicie na starszych badaniach morfologicznych. Ale makromorfologia jest często bardzo myląca, jeśli chodzi o ewolucyjną historię koralowców twardych (jak widzieliśmy w przypadku głównych wstrząsów w taksonomii koralowców mózgowych w ostatnich latach) i najwyraźniej to samo jest tutaj prawdą. Mycetoseroidy Leptoseris Jeśli nie jesteś zbyt zaznajomiony z koralowcami agariciid, można je z grubsza zdefiniować przez ich mały rozmiar polipa i widoczne linie, które łączą polipy (określane jako septo-costae). Ta ostatnia cecha jest szczególnie godna uwagi, ponieważ w tej rodzinie brakuje ściany jelita grubego, która zwykle oddziela poszczególne polipy, co skutkuje bardzo zlewającym się układem z kolonią. W większości gatunki z tej grupy są albo płaskie i inkrustowane, albo tworzą cienkie, delikatne płytki, chociaż kilka z nich może tworzyć szczególnie duże i masywne kolonie przypominające koralowce mózgowe. W rejonie Indo-Pacyfiku najbardziej zróżnicowanymi rodzajami są Leptoseris i Pavona i są to prawdopodobnie jedyne dwie grupy o jakiejkolwiek uznawanej nazwie wśród akwarystów. Regularnie obserwuje się kilka różnych gatunków: P. maldivensis , który ma wydatne okrągłe korality i tworzy grudkowate, pomarańczowe lub zielone kolonie… cienkie, płytkowate gałęzie P. frondifera i P. cactus … gęste, zwinięte polipy P. , decussata … i żywy metaliczny pomarańczowy L. mycetoseroides. Ale zawsze trudno było określić, co tak naprawdę oddziela te dwa rodzaje, ponieważ gatunki w tych grupach mogą mieć tak zmienny ogólny kształt. Różnice między nimi stają się jeszcze bardziej niejasne, gdy weźmiemy pod uwagę wszystkie inne gatunki, które nie trafiają do handlu akwariowego. Pavona maldivensis W przypadku gatunków rozgałęziających się lub laminarnych możemy powiedzieć, że Pavona zwykle ma polipy po obu stronach, podczas gdy u Leptoseris można je znaleźć tylko na grzbietowej powierzchni kolonii, ale to rozróżnienie nie jest szczególnie pomocne w przypadku gatunków, które inkrustują lub są w większości masywne . Leptoseris ma również tendencję do wyrastania na zewnątrz z centralnego koralitu (pączkowanie okołoramiczne), podczas gdy Pavona nie (pączkowanie monostomodael lub tristomodael). I Leptoseris ma tendencję do cieńsze i bardziej liczne Septo-zeberka, dając Coral atrakcyjny wygląd, wykładaną, natomiast Pavona zwykle ma coraz grubszą Septo-zeberka, które często dają koralitów gwiazdę-Like jakości. Ale badanie molekularne Terraneo i wsp . 2017 zasadniczo dowodzi, że to wszystko jest nonsensem i że te korale tworzą jedną linię ewolucyjną, która wielokrotnie pojawiała się w tych różnych morfologiach. Autorzy ci znaleźli wiele grup gatunków, które nie odpowiadały naszej obecnej klasyfikacji. Na przykład gatunki Pavona, które tworzą cienkie gałęzie lub liście ( P. cactus, P. danai, P. frondifera ), wydają się reprezentować najwcześniejszą grupę , która się rozeszła , a następnie niejasny L. yabei , który przypomina agariciida skrzyżowany z Montipora koziorożce . Wydaje się, że kilka innych charakterystycznych koralowców również tworzy swoje własne, unikalne podgrupy. Pavona venosa i P. varians to para blisko spokrewnionych gatunków, które mają wyraźne grzbiety między polipami. Daje im to szczególnie mózgową jakość, a wcześniej były one umieszczane we własnym podrodzaju Polyastra . Niektóre z innych popularnych koralowców akwariowych - P. maldivensis, P. decussata, L. mycetoseroides - również zajmują swoje własne, unikalne linie. W przypadku L. mycetoseroidesznaleziono dowody na istnienie drugiego nieopisanego gatunku, co może podważyć prawdziwą tożsamość okazów akwariowych. Co ciekawe, kolejne pół tuzina gatunków zostało odnalezionych razem w jednym niezróżnicowanym kladzie. Sugeruje to, że istnieje albo pojedynczy, zmienny gatunek, albo odwrotnie, istnieje wiele gatunków, które dopiero niedawno specjalizowały się lub są zaangażowane w szalejącą hybrydyzację. Gardineroseris planulata Wreszcie wykazano , że osobliwy Gardineroseris planulata - jedyny przedstawiciel swojego rodzaju - wywodzi się z połączenia Pavona - Leptoseris . Ten koralowiec ma dość charakterystyczny wygląd, z ostrymi, przypominającymi ściany strukturami oddzielającymi grupy koralitów, nadającymi kolonii wygląd przypominający plaster miodu. Ale te grzbiety nie różnią się zbytnio od występujących u niektórych jego bliskich krewnych (takich jak P. venosa ), więc ten rodzaj najprawdopodobniej zniknie, gdy rodzina zostanie formalnie zmieniona. Należy podkreślić, że to badanie było tylko wstępnym badaniem wzajemnych powiązań tej grupy i zbadało tylko niewielki regionalny podzbiór pełnej różnorodności biologicznej rodziny. Na przykład nadal nie wiemy, gdzie na tym obrazie pasują gatunki zachodnioatlantyckie Leptoseris ( L. cucullata, L. cailleti ). Czy wywodzą się z głównej linii Indo-Pacyfiku, czy zamiast tego mogą należeć do własnej odrębnej grupy? Kamieniste korale na Atlantyku są obecnie zazwyczaj klasyfikowane w oddzielnych rodzajach od ich odpowiedników z Indo-Pacyfiku, ale są wyjątki. Leptoseris cucullata Porites i Acropora są najlepszymi przykładami koralowców o kosmopolitycznym rozmieszczeniu i razem z agariciidami należą do głównej linii korali kamienistych, znanej jako tak zwany klad „złożony”. Te zazwyczaj mają lżejsze (tj. Złożone) szkielety i reprezentują jedną z najwcześniejszych grup skleraktyńskich, które się różnią. Zarówno w Porites, jak i Acropora taksony Oceanu Atlantyckiego należą do odrębnych linii, które oddzieliły się na bardzo wczesnym etapie ewolucyjnej historii tych rodzajów. Sugeruje to, że są to stosunkowo stare grupy w regionie, a nie tylko niedawni kolonizatorzy. To samo prawdopodobnie dotyczy Leptoseristutaj również, ale nie będziemy wiedzieć na pewno, dopóki te korale nie zostaną odpowiednio zbadane. W nadchodzących latach należy spodziewać się interesujących zmian taksonomicznych dla tej rodziny. Terraneo, TI, Arrigoni, R., Benzoni, F., Tietbohl, MD i Berumen, ML, 2017. Badanie różnorodności genetycznej płytkich Agariciidae (Cnidaria: Anthozoa) z saudyjskiego Morza Czerwonego. Morska różnorodność biologiczna , s. 1-14.

Podmiana wody to jedna z najlepszych praktyk konserwacyjnych, które można przeprowadzić w każdym akwarium morskim. Usuwają wodę obciążoną substancjami odżywczymi i zastępują ją świeżą wodą pozbawioną składników odżywczych. Kiedy używana jest oczyszczona woda RODI, dobra mieszanka soli jest w stanie osiągnąć idealną równowagę elementów, po prostu dostosowując ciężar właściwy mieszanki do normalnego poziomu rafy. Po podmianie wody; wapń, magnez i węglan są uzupełniane, a śladowe ilości składników odżywczych, których filtracja nie była w stanie usunąć, są rozcieńczane. W pewnym momencie zmiany wody były głównym sposobem równoważenia chemii i jakości wody. Niestety podmiana wody jest jednym z najbardziej pracochłonnych sposobów utrzymania akwarium rafowego. Co gorsza, są one marnotrawstwem dla środowiska. Nawet wydajne jednostki RODI zwykle wytwarzają cztery galony ścieków na jeden galon oczyszczonej wody. Większość tych ścieków spływa do kanalizacji do szamba lub kanalizacji publicznej. Kreatywni akwaryści stworzyli beczki na deszczówkę i systemy zarządzania szarą wodą. Niektórzy po prostu używają ścieków RODI do napełniania pralek lub innych urządzeń, które potrzebują świeżej wody do działania. Samo użycie jednostki RODI jest kosztowne i czasochłonne. Większość jednostek wytwarza dziennie od 70 do 100 galonów wody. Po uzyskaniu świeżej wody należy ją podgrzać, przechowywać i doprowadzić do odpowiedniego zasolenia. Sama podmiana wody wymaga czasu, tak często trzeba wyciągać duże ilości wody ze zbiornika, a następnie pompować ze zbiornika w celu uzupełnienia. Wszystko to oznacza więcej marnotrawstwa, więcej czasu i kolejną frustrującą pracę. Technologia zbiorników rafowych zmieniła sposób, w jaki oceniamy, kiedy akwarium wymaga wymiany wody. Wcześniej wielu akwarystów planowało zmianę w określonych odstępach czasu (raz w tygodniu, dwa razy w miesiącu itd.). Niektórzy akwaryści przeprowadzali podmianę wody, gdy azotan osiągnął określone stężenie lub gdy pH zaczęło spadać. Inni zmieniali wodę, gdy poziom wapnia lub węglanów zaczął spadać. Są to nadal mądre sposoby decydowania, kiedy zmieni się zapotrzebowanie na wodę w zbiorniku. Jednak pompy dozujące, reaktory wapniowe i wydajne filtry do usuwania nitryfikacji znacznie zmniejszyły potrzebę wymiany wody. W rzeczywistości, jeśli zastosujesz te urządzenia, podmiana wody może dosłownie spowodować więcej szkód niż pożytku, poprzez przeciążenie twojego zbiornika elementami, których po prostu nie potrzebuje. Czy zatem zmiany wody są konieczne w dzisiejszym wieku akwariów? Czy akwaryści mogą raz na zawsze odłożyć wiadra, Wpływ technologii akwarystycznej na podmianę wody: Obecnie ekonomiczne i wydajne jest stosowanie systemów zapewniających stabilność w akwarium rafowym. Niedrogie urządzenia, takie jak mieszadła kalkwasser i kontrolery pH, mogą utrzymać zarówno stężenie wapnia, jak i węglanów, zapewniając jednocześnie, że ph pozostaje stabilne przez cały czas. Bardziej zaawansowane urządzenia, takie jak sterowniki i reaktory wapniowe, mogą zarządzać uzupełnianiem nawet w najbardziej wymagających akwariach rafowych. Zautomatyzowane pompy dozujące mogą uzupełnić resztę, uzupełniając wszystko w celu uzupełnienia magnezu, aż do określonych aminokwasów. Sondy przewodności i automatyczne systemy uzupełniania zapewniają niewielkie wahania zasolenia. Dodając do tego filtry do usuwania nitryfikacji, które pochłaniają fosforany i przekształcają azotany w azot, nagle potrzeba podmiany wody zmniejsza się o ponad 90%. Dalsze zmniejszenie potrzeby wymiany wody to zautomatyzowana mechaniczna filtracja (taka jak Theiling Roller Mat) i potężne odpieniacze białek, które usuwają wodę w akwarium ze stałych odpadów. Większość tej technologii została pierwotnie opracowana do użytku w dużych akwariach publicznych, gdzie nie było możliwości wymiany ponad 100 000 galonów wody morskiej. Nawet zabarwiona lub mętna woda nie stanowi większego problemu, ponieważ sterylizacja ozonem, węglem i ultrafioletem może rozwiązać prawie każdy problem z przejrzystością wody. W ujęciu nominalnym, mogłoby się wydawać, że dla niektórych akwarystów zmiany wody byłyby całkowicie odwrotne do zamierzonych. Częstym problemem wśród niektórych akwarystów jest stosowanie podmian wody w połączeniu z opisanym właśnie sprzętem. Ponieważ zautomatyzowane systemy kontrolują wapń, zasadowość i magnez (wraz z innymi pierwiastkami), przeprowadzenie wymiany wody może spowodować nadmierne uzupełnienie tych pierwiastków, powodując nagłą zmianę chemii wody. Kiedyś pracowałem z zaawansowanym akwarystą, walcząc ze stężeniem wapnia na poziomie 600 ppm i dKH powyżej 14. Nie rozumiał, dlaczego przy całym jego zaawansowanym sprzęcie chemia wody była tak nie do zniesienia. Problem polegał na tym, że cotygodniowa podmiana wody. Akwarysta uzupełniał zbilansowaną, bogatą w minerały zawartość wody wodą bogatą w minerały, znacznie szybciej niż jego bydło mogło wykorzystywać wapń, magnez i węglany. Potrzebował mniej podmian wody, a po przejściu na harmonogram podmiany raz w miesiącu (na raz w tygodniu) jego problemy same się rozwiązały. Obecnie istnieją nawet systemy (takie jak metoda Triton) zaprojektowane tak, aby nie tylko eliminować potrzebę wymiany wody, ale także uważnie monitorować skład chemiczny wody. Osobiście odwiedziłem dobrze prosperujące zbiorniki, które nie zmieniły wody od lat. Więc po co zmieniać wodę: Zmiana systemu akwariowego w w pełni zautomatyzowaną, samowystarczalną maszynę jest korzystna pod wieloma względami. Znacznie ogranicza mikro-zarządzanie i interwencję w imieniu akwarysty. Jednak nie jest to pozbawione kosztów i obaw. Zachęca również do podejścia „bez ręki” w hodowli. Nagle akwaryści stają się mniej krytyczni wobec swoich zbiorników, zakładając, że istniejące „systemy” wykonują swoją pracę. Czasami możemy stać się zbyt pewni siebie w naszych urządzeniach, zwłaszcza po miesiącach i miesiącach, gdy każdy element jest sprawdzany, a czołg wydaje się stabilny. Przerywamy cotygodniowe testy, przestajemy wysyłać wodę do Tritona, odprężamy się i po prostu cieszymy się estetyką naszego zbiornika. Dla wielu akwarystów, którzy stosują zautomatyzowane reaktory i kontrolery, pierwszą rzeczą do zrobienia są te nieznośne zmiany wody. Jednak podmiana wody to nie tylko sposób na uzupełnienie pierwiastków śladowych i zmniejszenie ładunku składników odżywczych. To zobowiązanie do spędzenia czasu pod maską czołgu, sprawdzania rzeczy blisko i naprawiania wszystkich małych frustracji, które pojawiają się w każdym zbiorniku. Zwykle całe wyposażenie akwarium jest wyłączone, co oznacza, że prąd ustaje, a akwarysta ma dobry widok na wszystkie zakamarki zbiornika. Podmiana wody to często idealny czas na leczenie ukwiałów aiptazji, wysysanie płazińców, rozgwiazdy asternii lub innych szkodników oraz usuwanie plam z niechcianych glonów. To także idealny czas, aby zabezpieczyć korale podatne na przewracanie się, naprawić chybotliwe skały i poddać zbiornikowi ogólną ocenę. Są również idealne do przechowywania całego sprzętu, na którym polegamy. Pompy są znane z tego, że są wypełnione szlamem, wnętrza skimmerów słyną z tego, że są zwalczane przez glony, a rurki niesławnie wypełniają się śmieciami. Wszystkie te problemy prędzej czy później sięgają głowy, powodując wyciek lub awarię sprzętu. Posiadanie rutynowego harmonogramu, który pozwala wyłączyć wszystko i jednocześnie konserwować cały zbiornik, pozwala akwarystowi na bieżąco z wszelkimi potencjalnie katastrofalnymi problemami. Jak każda wielopłaszczyznowa maszyna, wiele urządzeń w naszym akwarium psuje się z czasem i wymaga rutynowej konserwacji, która często jest trudna do wykonania, gdy zbiornik jest pełen wody i cały sprzęt jest uruchomiony. Rutynowa konserwacja często powoduje powstanie szlamu i zanieczyszczeń, więc połączenie go z podmianą wody pozwala akwarystom na odprowadzenie zanieczyszczeń przed wymianą wody. Rodzaj polisy ubezpieczeniowej: Kiedy polegamy na naszym biofiltrze i specjalistycznym sprzęcie do usuwania odpadów, często cały zbiornik pracuje stale z pełnym obciążeniem. Oznacza to, że biofiltr i wszystkie odpowiednie reaktory są nasycone, utrzymują niski poziom składników odżywczych, ale mają pełną wydajność. Jeśli jakakolwiek bakteria wymiera lub pompa cyrkulacyjna porusza złoże piasku, wynikający z tego wzrost ilości składników odżywczych zmaksymalizuje działanie systemów filtracyjnych, a tym samym znacznie zwiększy ładunek składników odżywczych. Kiedy tak się dzieje, zbiornik może wymknąć się spod kontroli i często zmienia się skład chemiczny wody, powodując różnego rodzaju nieprzewidziane problemy. Utrzymanie odpowiedniego harmonogramu wymiany wody może zapewnić, że woda w twoim zbiorniku nie będzie stale pełna. Ładunek składników odżywczych i chemia wody mają nieco więcej miejsca na wahania, ponieważ nadmiar odpadów jest usuwany podczas wymiany wody, a pierwiastki śladowe są całkowicie uzupełniane. Dokonywanie cotygodniowych lub dwutygodniowych podmian wody daje akwarystom pewność, że niedawno konserwowali swój zbiornik wraz ze wszystkimi powiązanymi z nim urządzeniami peryferyjnymi, zmniejszając obawę, że coś katastrofalnego jest tuż za zakrętem. Zmiany wody, które pomagają, a nie bolą: Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nowoczesna technologia i metodologia akwariów wyeliminowała potrzebę wymiany wody. Istnieją nawet systemy, które zalecają całkowite zaniechanie podmiany wody. Jest jednak prawdopodobne, że żadna technologia nigdy nie wyeliminuje całkowicie potrzeby wymiany wody, wraz z innymi odpowiedzialnymi protokołami zarządzania akwarium. To, co z powodzeniem dokonała technologia akwariowa, zmniejszyło potrzebę bardzo częstych, dużych podmian wody. Podczas gdy kiedyś było powszechne usuwanie 25-35% całkowitej objętości wody w zbiorniku co tydzień, dziś dobrze wyposażony zbiornik może z łatwością funkcjonować dzięki 10% tygodniowej wymianie wody lub 15-25% dwutygodniowej wymianie wody. Wartość wymiany wody nie polega tylko na ilości usuwanej wody, ale także na poświęceniu odpowiedniej ilości czasu na dokładny przegląd akwarium. Ważne jest, aby dać sobie wystarczająco dużo czasu, aby zarówno zaparzyć nową słoną wodę, jak i przeprowadzić podmianę wody. Nie jest też czymś, co powinno się spieszyć lub po prostu wyrzucić razem w locie. Wolę przeprowadzać podmianę wody w momencie, gdy wiem, że może się to trochę rozproszyć, i pozwalam sobie na dodatkowy czas, jeśli napotkam coś, czego się nie spodziewałem. Patrzenie na duże akwaria publiczne może naprawdę pomóc akwarystom domowym w zrozumieniu znaczenia zmian wody. Kiedy pracowałem w akwarium PBG w Pittsburghu, nie mogliśmy importować ani wytwarzać wody potrzebnej do wymiany wody w systemach morskich akwarium. Jeden zbiornik miał ponad 100 000 galonów, a miasto jest położone w głębi lądu, więc na miejscu nie ma wody morskiej. Oznaczało to, że jedynym sposobem na poprawę jakości wody na masową skalę było przepompowywanie wody morskiej przez sieć rozbudowanych filtrów. Było to czasochłonne i kosztowne oraz nie tak skuteczne, jak całkowita wymiana wody. Te problemy mogą sprawić, że akwaria publiczne śródlądowe będą w gorszej sytuacji niż akwaria domowe lub obiekty nadmorskie, po prostu dlatego, że nie mają dostępu do świeżej wody morskiej. Nawet w akwariach nadmorskich często wpompowuje się duże ilości naturalnej wody morskiej i poddaje ją rygorystycznej obróbce ozonem lub sterylizacją UV, aby można było przeprowadzić całkowitą wymianę wody. Biorąc pod uwagę, że akwaria publiczne często wykorzystują to, co najlepsze w najnowocześniejszej filtracji wody, stanowi to mocne stwierdzenie na korzyść częściowych zmian wody. Jeremy Gosnell Jeremy pracował jako personel w PBG Aquarium w Pittsburgh Zoo. W ciągu 15 lat kariery brał udział w wielu publikacjach związanych z akwarystyką, w tym w czasopismach Freshwater and Marine Aquarium Magazine (FAMA), Aquarium Fish International (AFI), Fish Channel , Tropical Fish Hobbyist Magazine (TFH) i reefs.com. Obecnie jest członkiem zespołu zajmującego się przeglądem treści, redakcją czasopisma TFH, poza dostarczaniem oryginalnych treści do publikacji online i drukowanych.Jest także autorem noweli Ogród Neptuna oraz powieści Terminal , która zdobyła nagrodę science fiction na Międzynarodowych Targach Książki w Guadalajarze w 2015 roku.

Atom fosforu jest jednym z podstawowych elementów budulcowych materii żywej. Występuje w każdym żyjącym stworzeniu iw wodzie każdego akwarium rafowego. Niestety, często występuje w nadmiarze w akwariach rafowych i ten nadmiar może spowodować co najmniej dwa istotne problemy dla właścicieli raf. Po pierwsze, fosforan jest często ograniczającym składnikiem odżywczym dla wzrostu glonów, więc podniesiony może pozwolić na nadmierny wzrost niepożądanych glonów (potencjalnie włączając zooksantelle wewnątrz koralowców, powodując ich brązowienie). Po drugie, może bezpośrednio hamować wapnienie przez niektóre koralowce i glony koralowe. Ponieważ większość akwarystów nie chce, aby coś takiego się wydarzyło, starają się kontrolować poziom fosforu. Na szczęście istnieje kilka skutecznych sposobów osiągnięcia tego celu.Fosfor występuje w wodzie morskiej w dwóch podstawowych formach: jako nieorganiczny fosforan, zwłaszcza ortofosforan, oraz jako organofosforan. Ortofosforan jest łatwo wchłaniany przez glony i aktywnie hamuje wapnienie. Formy organiczne mogą, ale nie muszą, być dostępne dla organizmów, takich jak glony. Akwaryści mogą z łatwością przetestować nieorganiczne ortofosforany za pomocą standardowego zestawu do testowania fosforanów akwariowych, ale testowanie organicznych związków fosforu za pomocą zestawu jest znacznie bardziej żmudne. Ponadto, jeśli występuje problem z glonami, mogą one zużywać ortofosforan tak szybko, jak dostanie się do wody, maskując w ten sposób problem. W konsekwencji wielu akwarystów rafowych może nie zauważyć, że mają problem z fosforanami, a jedynie, że mają problem z glonami.Fosforan w wodzie morskiej„Najprostszą” formą fosforu w wodzie morskiej jest nieorganiczny ortofosforan (czasem nazywany przez biologów Pi). Składa się z centralnego atomu fosforu otoczonego czterema atomami tlenu w czworościanie (ryc. 1 i 2). Trzy z tych atomów tlenu mogą mieć przyłączony atom wodoru lub ładunek ujemny (Rysunek 2). Stosunek tych różnych form zależy od pH wody morskiej. Przy pH 8,1 woda morska zawiera 0,5% H2PO4–, 79% HPO4– i 20% PO4–. Przy wyższym pH równowaga przesuwa się w kierunku większej ilości PO4 - a mniej HPO4 -. Z różnych powodów, w tym z parowania jonów i wynikającej z tego stabilizacji PO4 - przez wapń i magnez, w wodzie morskiej jest znacznie więcej PO4 - niż w wodzie słodkiej przy tym samym pH. Ta zmiana w rozmieszczeniu fosforanów z pH może wydawać się ezoteryczna, Rysunek 1. Trójwymiarowa struktura nieorganicznego ortofosforanu, pokazana w postaci całkowicie protonowanej. Składa się z centralnego atomu fosforu (fioletowy) i czterech atomów tlenu (czerwony) ułożonych w czworościan. Trzy z atomów tlenu są pokazane z dołączonym protonem (białym). Rysunek 2. Struktura nieorganicznego ortofosforanu, z centralnym atomem fosforu (fiolet) i czterema atomami tlenu ułożonymi w czworościan. Trzy z atomów tlenu mogą mieć dołączony proton (kolor zielony) lub być obecny z ładunkiem ujemnym na atomie tlenu (kolor czerwony). Jak wskazano, ilość obecna w wodzie morskiej w każdej postaci zmienia się w zależności od pH.Stężenie ortofosforanów w oceanie różni się znacznie w zależności od miejsca, a także głębokości i pory dnia. Wody powierzchniowe są znacznie zubożone w fosforany w porównaniu z głębszymi wodami z powodu działań biologicznych, które sekwestrują fosforany w organizmach. Typowe stężenia fosforanów na powierzchni oceanu są bardzo niskie jak na rafy, czasami nawet do 0,005 ppmPrzy stężeniach poniżej około 0,03 ppm tempo wzrostu wielu gatunków fitoplanktonu zależy od stężenia fosforanów (przy założeniu, że coś innego, jak azot czy żelazo, nie ogranicza ich wzrostu). Powyżej tego poziomu tempo wzrostu wielu organizmów jest niezależne od stężenia fosforanów.1 W konsekwencji, aby powstrzymać wzrost glonów poprzez kontrolę fosforanów, akwaryści muszą utrzymywać niski poziom fosforanów.Inne formy nieorganicznego fosforanuFosfor może również przybierać inne formy nieorganiczne, takie jak polifosforany, które są pierścieniami i łańcuchami jonów fosforanowych połączonych ze sobą wiązaniami POP. Chociaż są one zwykle nieistotne w naturalnej wodzie morskiej, mogą występować w różnych roztworach dodawanych do akwariów rafowych. Jest wiele takich związków, ale większość z nich prawdopodobnie rozpadnie się na ortofosforan po dodaniu do akwarium rafowego. Polifosforany są stosowane w przemyśle do wiązania metali, na przykład w niektórych detergentach do prania. W tym zastosowaniu tworzą rozpuszczalne kompleksy z wapniem i magnezem, zmiękczając wodę i wzmacniając działanie myjące. Ilość fosforanów dostających się do naturalnych dróg wodnych z detergentów do prania jest jednak na tyle duża, że czasami dochodzi do zakwitu glonów, a praktyka stosowania fosforanów w detergentach jest obecnie w wielu miejscach nielegalna.Fosforany organiczneW wodzie morskiej organiczne związki fosforu są znacznie bardziej zróżnicowane i złożone niż fosforany nieorganiczne. Wiele popularnych biochemikaliów zawiera fosfor, a każda żywa komórka zawiera ich szeroką gamę. Cząsteczki takie jak DNA (kwas dezoksyrybonukleinowy), ATP (trifosforan adenozyny), fosfolipidy (np. Lecytyna) i wiele białek zawierają grupy fosforanowe. W tych cząsteczkach podstawowa struktura fosforanowa jest kowalencyjnie przyłączona do pozostałej części cząsteczki organicznej przez jedno lub więcej wiązań estrów fosforanowych z atomem węgla.Wiązania te są stabilne przez pewien czas w wodzie, ale ostatecznie rozpadają się, uwalniając nieorganiczny ortofosforan z organicznej części cząsteczki, proces, który można przyspieszyć dzięki działaniu enzymów w akwarium rafowym. Wiele z tych organicznych związków fosforanowych można łatwo usunąć z akwarium przez szumowanie. Eksport organicznych fosforanów jest prawdopodobnie głównym sposobem, w jaki szumowanie może zmniejszyć poziom nieorganicznych ortofosforanów w akwarium. Jony ortofosforanowe nie są w znacznym stopniu usuwane przez szumowanie, ponieważ nie adsorbują się na granicy faz powietrze / woda. ale wiele organicznych fosforanów można usunąć za pomocą odtłuszczania lub innych organicznych metod eksportu. Te inne metody obejmują granulowany węgiel aktywny (GAC) i spoiwa polimerowe, takie jak Purigen lub Polyfilter, które usuwają jony, zanim zostaną rozbite na nieorganiczny ortofosforan.Ważną kwestią dotyczącą organicznych fosforanów jest to, że większość z nich nie jest łatwo wiązana przez nieorganiczne materiały wiążące fosforany używane w akwarystyce. W konsekwencji, chociaż te produkty mogą dobrze radzić sobie z redukcją nieorganicznych ortofosforanów, mogą nie powodować znaczącej redukcji fosforanów organicznych.Ostatnim punktem jest to, że fosforany organiczne nie są wykrywane przez większość zestawów testowych przeznaczonych dla hobbystów. Te, które wykrywają organiczne fosforany, np. Hach PO-24, oddzielają fosforan od związku organicznego, przekształcając go w ten sposób w nieorganiczny ortofosforan przed badaniem. Te zestawy są jednak żmudne w użyciu i drogie, więc nie są dla każdego hobbysty. Rzeczywiście, nigdy go nie używałem.Testy przez ICP (plazma sprzężona indukcyjnie) przez komercyjne przedsiębiorstwo, takie jak Triton lub ENC Labs, dadzą wartość całkowitego fosforu, w tym form organicznych i nieorganicznych. W zależności od tego, jak próbka jest przygotowywana i przetwarzana, formami organicznymi mogą być pojedyncze cząsteczki rozpuszczone w wodzie lub większe agregaty, aż do całych bakterii włącznie (chociaż Triton twierdzi, że są one usuwane przed badaniem). Teraz, gdy większa liczba akwarystów rafowych przeprowadza testy ICP, nie wydaje się, aby całkowity poziom fosforu / fosforanu był zauważalnie wyższy niż to, co te same chłodnice otrzymują z zestawami testowymi, więc formy organiczne mogą często mieć niewielki udział w całkowitym fosforanie w wiele akwariów rafowych.Substancje organiczne w wodzie morskiej są często mierzone pod względem zawartości azotu, takich jak rozpuszczony azot organiczny (DON) i cząsteczkowy azot organiczny (PON). To samo dotyczy fosforu, używając terminów rozpuszczonego fosforu organicznego (DOP) i fosforu organicznego w postaci cząstek (POP). Tabela 1 przedstawia względne stężenia C, N i P w typowym rozpuszczonym materiale organicznym występującym w wodzie morskiej.1 W rozpuszczonym materiale organicznym azot występuje około dziesięciokrotnie rzadziej niż węgiel, a stężenie fosforu jest kilkaset razy niższe niż węgiel. Źródła fosforanów w akwariach rafowychOrganiczne związki fosforu, a także ortofosforan, są tak powszechne w systemach biologicznych, że każda naturalna żywność z konieczności zawiera znaczne stężenia. Nie tylko materiał organiczny może być pobierany bezpośrednio w celu dostarczenia węgla, azotu i fosforu, ale może być rozkładany przez organizmy i uwalniany jako nieorganiczne składniki odżywcze, takie jak ortofosforan, amoniak, azotyn i azotan.Pokarmy są prawie zawsze głównym źródłem fosforanów w akwariach rafowych i rzadko kiedy chłodnicy muszą szukać dalej, szukając problemu z fosforanami. Nawet małe ilości, które mogą pojawić się z wodą uzupełniającą (powiedzmy 0,05 ppm fosforanu) lub z ziarnistym węglem aktywnym, są zwykle dziesiątki do setek razy mniejsze niż to, co pojawia się podczas karmienia, pomimo testów, które mają wykazać, że są to znaczące źródła. Nie zamęczaj się ŻADNYM innym źródłem, chyba że używasz nieoczyszczonej wody z kranu. W tym artykule szczegółowo omawiam względne znaczenie różnych źródeł fosforanów, w tym różnych rodzajów i marek żywności .Schemat rozkładu metabolicznego typowych materiałów organicznych w fitoplanktonie1 przedstawiono poniżej: organiczne + tlen → dwutlenek węgla + woda + jon wodoru + fosforan + azotanyPokarm dla ryb płatkowanych zawiera zazwyczaj około 1% fosforu (3% równoważnika fosforanów) wagowo. Wiele produktów ma na etykietach dane o zawartości fosforu. W konsekwencji, jeśli 5 gramów pokarmu w płatkach zostanie dodanych do akwarium o pojemności 100 galonów, istnieje możliwość podniesienia poziomu nieorganicznego ortofosforanu o 0,4 ppm w tym JEDNORAZOWYM KARMIENIU! Fakt ten może stanowić poważny problem dla właścicieli raf.Co zrobimy z tym całym fosforem? Jeśli pożywienie zostanie całkowicie przekształcone w masę tkankową, nie będzie nadmiaru fosforanu. Ale większość pożywienia, które konsumuje każdy organizm heterotroficzny, przeznacza się na dostarczanie energii, pozostawiając resztki CO2 (dwutlenku węgla), fosforanów i różnych związków zawierających azot (amoniak, azotyn, azotan), jak pokazano powyżej. Ryba, niezależnie od tego, czy jest to osoba dorosła, czy dorastający młody osobnik, w konsekwencji wydala prawie cały fosfor, który pobiera ze swoim pożywieniem, w postaci fosforanu w odpadach. Oczywiście przekarmienie spowoduje dostarczanie większej ilości fosforanów niż zmniejszenie poziomów karmienia.Nie chcę sugerować, że jedzenie w płatkach jest gorszym winowajcą niż żywność mrożona lub świeża. Wszystkie zawierają duże ilości fosforanów, ale te ostatnie często nie zawierają analiz na etykiecie. Niestety, wiele rodzajów owoców morza dostępnych w sklepie spożywczym ma różne nieorganiczne sole fosforanowe celowo dodawane jako konserwanty. Te produkty obejmują konserwowane i mrożone owoce morza, o czym świadczy ich etykieta, a nawet niektóre świeże owoce morza. W takich przypadkach opłukanie pożywienia przed użyciem może pomóc zmniejszyć ładunek fosforanów, które dodaje do akwarium, ale na pewno nie wyeliminuje obawy o fosfor dostający się z pożywieniem.Na koniec woda z kranumoże być również znaczącym źródłem fosforanów. Woda z kranu, którą dostarcza mi Massachusetts Water Resources Authority, ma akceptowalnie niski poziom fosforanów, a przynajmniej był to ostatni raz, kiedy ją mierzyłem. Jednak w innych źródłach wody poziom fosforanów może być zbyt wysoki, aby można go było utrzymać na rafie. W 2013 roku urzędnicy Nowego Jorku poinformowali, że próbki wody wykazywały poziom fosforanów nawet 4 ppm, ze średnią 2 ppm. Poleciłbym testowanie fosforanów wody z kranu każdemu, kto ma problem z glonami i używa nieoczyszczonej wody z kranu, aby upewnić się, czy fosfor w wodzie jest problemem.Po drugiej stronie tego problemu są akwaria rafowe bez ryb. Ponieważ do wzrostu tkanki niezbędny jest fosfor, konieczne jest, aby niektóre źródła fosforu były dostępne dla koralowców i bezkręgowców rosnących w akwarium rafowym. Znalezienie źródła jest trywialne, jeśli w akwarium są ryby, ale w akwariach bez ryb hodowcy raf muszą w jakiś sposób dodać fosfor. Rozwiązanie tego problemu jest proste: dodaj pokarm dla ryb, nawet jeśli nie ma ryb, lub dodaj źródło fosforu, takie jak nawóz dla roślin akwariowych. Jeśli nawóz nie zawiera azotu, może być potrzebne jego źródło.Hamowanie zwapnienia przez fosforanyJedna ważna kwestia związana z podwyższonym poziomem fosforanów w akwariach rafowych wiąże się z zahamowaniem wapnieniaprzez związki organiczne zawierające fosforany i fosforany. Wiadomo, że fosforan hamuje wytrącanie się węglanu wapnia z wody morskiej.2-4 Obecność fosforanu w wodzie zmniejsza również zwapnienie koralowców, takich jak Pocillopora damicornis 5 i całych raf koralowych.6 To hamowanie jest prawdopodobnie związane z obecnością fosforanów. w pozacytoplazmatycznym płynie wapniowym (ECF), w którym zachodzi zwapnienie koralowców7, oraz na powierzchni rosnącego kryształu. Dokładny sposób, w jaki fosforan dostaje się do ECF, nie jest dobrze poznany.To zahamowanie zwapnienia ma miejsce przy stężeniach często osiąganych w akwariach rafowych i może rozpocząć się na poziomach poniżej poziomów wykrywalnych za pomocą hobbystycznych zestawów testowych. Na przykład jedna grupa badawcza odkryła, że długotrwałe wzbogacenie fosforanu (0,19 ppm; utrzymywane przez trzy godziny dziennie) na naturalnej rafie płatowej na Wielkiej Rafie Koralowej zahamowało ogólne zwapnienie koralowców o 43% .6 Drugi zespół odkrył efekty w kilka gatunków Acropora w podobnych stężeniach 8 Rysunek 3. Struktura chemiczna „etidronianu” fosforoorganicznego przedstawionego w postaci całkowicie sprotonowanej.Badano także organiczne fosforany i fosfonianowe inhibitory zwapnienia, które prawdopodobnie działają według podobnego mechanizmu. Etidronian, bisfosfonian stosowany w leczeniu osteoporozy (ryc. 3), spowodował 36% zahamowanie zwapnienia u Stylophora pistillata przy 2 ppm i zatrzymał je całkowicie (99%) przy 100 ppm, podczas gdy nie wpłynęło to na fotosyntezę, oraz wyższe stężenia (co wskazuje, że nie jest to ogólna toksyna) .9Biorąc to wszystko pod uwagę, istnieje jednak kilka bardzo ładnych akwariów rafowych, które mają wyjątkowo wysoki poziom fosforanów, do 2 ppm. Ten powiązany artykułma więcej szczegółów. Przypuszczalnie glony szkodników w tych akwariach są hamowane przez coś innego niż niskie składniki odżywcze, a żelazo jest prawdopodobnym kandydatem. Nie jest jasne, w jaki sposób takie systemy radzą sobie z hamowaniem zwapnienia, ale najwyraźniej tak.Jak eksportować fosforanyTeraz, gdy wiemy, skąd pochodzi fosforan i jaki ma wpływ, możemy zapytać, dokąd trafia i jak zmaksymalizować te procesy eksportowe. Z pewnością część fosforu trafia do organizmów rosnących organizmów, w tym bakterii, alg, koralowców i ryb. Niektóre z tych organizmów pozostają na stałe w akwarium, a inne mogą zostać usunięte przez zbieranie glonów, szorowanie małych organizmów, a nawet przycinanie koralowców. Te i inne mechanizmy omówiono w kolejnych sekcjach tego artykułu.Redukcja fosforanów poprzez wytrącanie fosforanu wapniaJednym z mechanizmów redukcji fosforanów w akwariach rafowych może być po prostu wytrącanie fosforanu wapnia, Ca3 (PO4) 2. Woda w wielu akwariach rafowych jest przesycona w stosunku do tego materiału, ponieważ jej równowagowe stężenie nasycenia w normalnej wodzie morskiej wynosi tylko 0,002 ppm fosforanu. Podobnie jak w przypadku CaCO3, wytrącanie Ca3 (PO4) 2 w wodzie morskiej może być bardziej ograniczone czynnikami kinetycznymi niż równowagowymi, więc nie można powiedzieć, ile wytrąci się w warunkach akwarium rafowego (oczywiście bez tego w jakiś sposób) doświadczalnie). Takie opady mogą być szczególnie prawdopodobne, gdy wapń i dodatki o wysokim pH (np. Woda wapienna / wapiennik) dostaną się do wody akwariowej. Lokalnie wysokie pH przekształca większość HPO4 - w PO4 -. W połączeniu z lokalnie wysokim poziomem wapnia (również z wód wapiennych), lokalnie wysoki poziom PO4— może spowodować przesycenie Ca3 (PO4) 2 do niestabilnych poziomów, powodując opady. Jeśli te kryształy fosforanu wapnia powstają w słupie wody,np. jeśli utworzą się w okolicy, w której woda wapienna uderza w wodę akwariową, mogą zostać pokryte substancjami organicznymi i wypłukane z akwarium.Wielu właścicieli raf akceptuje koncepcję, że dodanie wody wapiennej zmniejsza poziom fosforanów. Może to prawda, ale mechanizm pozostaje do wykazania. Craig Bingman przeprowadził szereg eksperymentów związanych z tą hipotezą i opublikował je w starym magazynie Aquarium Frontiers . Chociaż wielu akwarystów może nie obchodzić, jaki jest mechanizm, wiedza o tym, jak on zachodzi, pomoże nam zrozumieć ograniczenia tej metody i jak najlepiej ją zastosować.Jednym z możliwych mechanizmów może być wytrącanie fosforanu wapnia, jak opisano powyżej. Drugim mechanizmem potencjalnej redukcji fosforanów przy stosowaniu dodatków o wysokim pH jestwiązanie fosforanu z powierzchniami węglanu wapnia . Absorpcja fosforanu z wody morskiej do aragonitu zależy od pH, a wiązanie jest maksymalizowane przy pH około 8,4i przy mniejszym wiązaniu występującym przy niższych i wyższych wartościach pH. Habib Sekha (właściciel Salifert) zwrócił uwagę, że dodawanie wody wapiennej może prowadzić do znacznych opadów węglanu wapnia w akwariach rafowych. Ten pomysł ma sens. W końcu z pewnością nie jest tak, że duża liczba akwariów rafowych dokładnie równoważy potrzebę wapnienia, zastępując całą odparowaną wodę nasyconą wodą wapienną. A jednak wielu akwarystów stwierdza, że poziomy wapnia i zasadowości są stabilne przez długi czas przy takim właśnie scenariuszu. Jednym ze sposobów może być to, że nadmiar wapnia i zasadowości, które takie dodatki zwykle dodają do akwarium, są następnie usuwane przez wytrącanie węglanu wapnia (na przykład na grzejnikach, pompach, piasku, żywej skale). To jest to ciągłe wytrącanie się węglanu wapnia, więc które mogą obniżyć poziom fosforanów; fosforan wiąże się z tymi rosnącymi powierzchniami i staje się częścią stałego osadu.Jeśli kryształ węglanu wapnia jest statyczny (nie rośnie), to proces ten jest odwracalny, a aragonit może działać jako rezerwuar fosforanu. Zbiornik ten może zahamować całkowite usunięcie nadmiaru fosforanów z akwarium rafowego, które doświadczyło bardzo wysokiego poziomu fosforanów, i może pozwolić glonom na dalszy rozwój pomimo odcięcia wszystkich zewnętrznych źródeł fosforanów. W takich skrajnych przypadkach może być nawet wymagane usunięcie podłoża.Jeśli rosną złogi węglanu wapnia, wówczas fosforan może zostać zakopany w rosnącym krysztale, który może działać jako zlew dla fosforanu, przynajmniej do czasu, gdy CaCO3 zostanie w jakiś sposób rozpuszczony. Dodatkowo, jeśli kryształy te znajdują się w słupie wody np, jeśli utworzą się w okolicy, w której woda wapienna trafia do wody w akwarium, mogą zostać pokryte substancjami organicznymi i wypłukane z akwarium.Jeśli fosforan wiąże się w znacznym stopniu z powierzchniami węglanu wapnia w akwariach rafowych, to mechanizm ten można osiągnąć za pomocą innych systemów dodatków o wysokim pH (takich jak niektóre dwuskładnikowe dodatki, w tym przepis nr 1 mojego systemu DIY ). Jednak to potencjalne wytrącanie fosforanu na rosnących powierzchniach węglanu wapnia nie będzie tak łatwe do osiągnięcia w przypadku systemów o niskim pH, takich jak reaktory wykorzystujące węglan wapnia / dwutlenek węgla lub te, w których pH jest niskie z powodu nadmiernego atmosferycznego dwutlenku węgla, ponieważ niskie pH zapobiega wytrącaniu się nadmiaru wapnia i zasadowości w postaci węglanu wapnia, a także hamuje wiązanie fosforanu z węglanem wapnia.Wychwytywanie fosforanów przez organizmy: mikroalgiCzęsto mówi się, że ograniczenie fosforanów ograniczy wzrost glonów w akwariach rafowych. To prawie na pewno prawda, ale niektóre gatunki mikroalg lepiej rozwijają się w warunkach ograniczenia fosforanów niż inne ( kliknij tutaj, aby zapoznać się z badaniem ograniczenia fosforanów). Bryopsis i Debresia to na przykład dwa rodzaje szkodliwych glonów, z którymi akwaryści rafowi na ogół nie są w stanie całkowicie sobie poradzić poprzez redukcję fosforanów. Przypuszczalnie istnieje poziom fosforanów, poniżej którego umrze, ale tak niski poziom może również zabić organizmy, które chcemy rozwijać (takie jak korale). W rzeczywistości niektóre gatunki mikroalg mogą znacząco regulować swoje zdolności transportu nieorganicznego fosforanu, aby radzić sobie ze zmiennymi poziomami fosforanów. Wreszcie, w niektórych przypadkach może być konieczne uwzględnienie organicznych fosforanów. Wiele organizmów może enzymatycznie rozłożyć fosforany organiczne na nieorganiczne ortofosforany przed ich wchłonięciem. W rezultacie pozostaje nam niepełne zrozumienie, jakie organizmy w naszych akwariach wykorzystują formy i stężenia fosforu. Dalsze komplikacje,Niemniej jednak wielu akwarystów z dużym powodzeniem radzi sobie z problemami glonów poprzez redukcję fosforanów za pomocą jednego z mechanizmów opisanych w dalszej części tego artykułu. Nawet jeśli fosforany są bardzo niskie (powiedzmy 0,02 ppm lub mniej), dużą epidemię glonów można często rozwiązać, kierując fosforany z dala od alg i wykorzystując inny mechanizm eksportu. Jak wspomniano powyżej, przy stężeniach nieorganicznych fosforanów poniżej około 0,03 ppm tempo wzrostu wielu gatunków fitoplanktonu zależy od stężenia fosforanów, zakładając, że coś innego, na przykład azot lub żelazo, nie ogranicza wzrostu. Powyżej tego poziomu tempo wzrostu wielu organizmów jest niezależne od stężenia fosforanów.1 Tak więc, aby powstrzymać wzrost glonów poprzez kontrolowanie fosforanów, akwaryści muszą utrzymywać niski poziom fosforanów. W przypadku problematycznych glonów 0,01 do 0.Posiadanie wystarczającej ilości mikroalg może utrzymać poziom fosforanów poniżej 0,02 ppm. Na przykład ATS (skruber glonów) uprawia glony darniowe jako sposób eksportowania składników odżywczych, w tym fosforanów. To samo dotyczy makroalg, w przypadku których odpowiednio duża ilość makroglonów może utrzymywać fosforany poniżej 0,02 ppm, stąd wielu akwarystów korzysta z makroalg lub systemów ATS do eksportu fosforanów. W związku z tym samo stężenie fosforanów jest niedokładną wskazówką, czy eksport fosforanów pomoże rozwiązać problem glonów. W rzeczywistości wydaje się, że prawie zawsze jest skuteczny, chociaż eksport odpowiedniego fosforanu nie zawsze jest łatwy, zwłaszcza jeśli stężenie fosforanu jest wyższe niż 0,2 ppm.Eksport fosforanów przez organizmy: makroalgiJak wspomniano powyżej, uprawa i zbieranie makroglonów może być bardzo skutecznym sposobem na zmniejszenie poziomu fosforanów (wraz z innymi składnikami odżywczymi) w akwariach rafowych. W moim systemie rafowym, gdzie mam duże, oświetlone ostoje do uprawy makroglonów Caulerpa racemosa i Chaetomorpha sp.te algi są wyraźnie istotnym mechanizmem eksportu fosforanów. Akwaria z dużą ilością dobrze prosperujących makroglonów mogą uniknąć problemów z mikroalgami lub nadmiernym poziomem fosforanów, który mógłby hamować wapnienie koralowców. Nie zawsze jest oczywiste, czy zmniejszenie zawartości fosforanów jest przyczyną redukcji mikroalg; inne składniki odżywcze również mogą stać się ograniczające. Ale dla akwarystów rafowych z poważnym problemem mikroalg, dokładny mechanizm może nie mieć znaczenia. Jeśli szybko rosnące makroglony wchłoną wystarczającą ilość fosforu, aby utrzymać stężenie ortofosforanów w słupie wody na akceptowalnie niskim poziomie, a jednocześnie utrzymają kontrolę nad mikroalgami, większość akwarystów będzie zadowolona.Dla tych, którzy chcą wiedzieć, ile fosforu są eksportowane przez makroglony, ten darmowy artykuł PDF w czasopiśmieBiologia morska ma kilka ważnych informacji. Podaje zawartość fosforu i azotu dla dziewięciu różnych gatunków makroglonów, w tym wielu, które zazwyczaj utrzymują rafowcy. Na przykład Caulerpa racemosa zebrana na Hawajach zawiera około 0,08% fosforu w przeliczeniu na suchą masę i 5,6% azotu. Zbiór 10 gramów (suchej masy) tych makroglonów z akwarium byłby odpowiednikiem usunięcia 24 mg fosforanu z kolumny wody. Ta ilość jest równoważna zmniejszeniu stężenia fosforanów z 0,2 ppm do 0,1 ppm w 67-gal. akwarium. Wszystkie inne badane gatunki dały podobne wyniki (plus lub minus współczynnik dwa). Co ciekawe, używając danych dotyczących azotu z tego samego papieru, byłoby to równoważne zmniejszeniu zawartości azotanów o 2,5 grama lub 10 ppm w tym samym 67-gal. akwarium.Dozowanie węgla organicznego a bakterieDrugim sposobem eksportu fosforanów jest wzrost bakterii. Taki wzrost można przyspieszyć dodając źródła węgla do wody. Niektóre źródła węgla obejmują cukier, kwas octowy (ocet) i etanol (alkohol etylowy, często jako wódka) lub materiał stały, taki jak biopelet. Wódka i ocet są zdecydowanie najbardziej popularne jako majsterkowanie. Używam octu. Różne komercyjne systemy również dodają źródła węgla, chociaż rzadko ujawniają dokładnie, jakie zawierają składniki. Bakterie te żywią się dodatkowymi źródłami węgla, wykorzystując je jako źródło energii. Rosnąc i rozmnażając się, nieuchronnie pobierają azot i fosfor z wody, aby utworzyć wiele zawartych w nich biomolekuł, takich jak DNA, RNA, fosfolipidy itp. Bakterie te można następnie częściowo usunąć przez szumowanie.Dozowane cząsteczki organiczne mogą być używane przez wiele organizmów, w tym koralowce, ale ich głównym celem jest napędzanie wzrostu bakterii. Aby rosnąć, bakterie potrzebują źródła azotu i źródła fosforanów, a dużą część z nich usuwają bezpośrednio z wody. Bakterie mogą rosnąć poza zasięgiem wzroku (wewnątrz żywej skały lub piasku, w ostojach, w rurkach). Mogą również rosnąć w kulkach w zbiorniku ekspozycyjnym. Muszą gdzieś wyrosnąć. Jeśli staną się brzydkie, spróbuj dozować inny organiczny, który może napędzać inny zestaw gatunków, które mogą rosnąć w innym miejscu. Zbyt dużo zawieszonych bakterii można tymczasowo wyeliminować za pomocą sterylizatora UV, zmuszając więcej bakterii do wzrostu na powierzchniach. Jednak nie włączałbym pełnego promieniowania UV podczas stosowania organicznego dozowania węgla, ponieważ wolałbym, aby bakterie pozostały żywe i całe, dopóki nie zostaną zjedzone (przez gąbki itp. ) lub przeszczepione, zamiast umrzeć i przedwcześnie wylać swoją wewnętrzną zawartość. Wydaje się, że bakterie rosną na GAC (granulowanym podłożu z węgla aktywnego) w filtrze kanistrowym, którego wcześniej używałem, co pozwala na stosunkowo łatwy eksport poprzez płukanie GAC raz na kilka tygodni.Nigdy nie słyszałem żadnego wiarygodnego argumentu, dlaczego dawkowanie wielu substancji organicznych na raz jest pożądane, ale wiele osób to robi i prawdopodobnie nie ma w tym nic złego. Pomysł, że wiele substancji organicznych napędza różnorodność gatunków bakterii, jest tylko spekulacją, a nawet jeśli jest prawdziwa, nie widzę korzyści.Same bakterie mogą być odtłuszczone lub użyte jako pożywienie dla podajników filtrujących lub jedno i drugie (większość ludzi prawdopodobnie ma w pewnym stopniu oba, chyba że nie używa skimmera). Bakterie mogą rosnąć częściowo w obszarach o niskim poziomie O2 (takich jak piasek lub skała), a częściowo w środowiskach silnie natlenionych. Ponieważ metabolizm w regionach o niskim poziomie O2 zużywa stosunkowo więcej azotanów niż fosforanów w porównaniu z metabolizmem w środowisku o wysokiej zawartości O2, względne ilości azotanów i fosforanów, które obserwuje akwarysta, mogą się różnić w zależności od systemu. Azotany są zawsze redukowane w większym stopniu niż fosforany tylko dlatego, że bakterie potrzebują dużo więcej azotu niż fosforu, ale metabolizm związków organicznych w regionach o niskim poziomie O2 może go jeszcze bardziej wypaczyć i czasami może opuścić akwarium z niewielką ilością azotanów i nadmiarem fosforanów że bakterie „nie chcą”. W takim przypadku środek wiążący fosforany może z pożytkiem eksportować ten pozostały fosforan. Alternatywnie, niektórzy akwaryści dawkowali azotany bezpośrednio do akwarium, aby umożliwić spożycie resztkowego fosforanu. Środek do usuwania kikuta azotanu potasu i azotan wapnia są powszechnymi źródłami używanymi przez ludzi.Jedną potencjalną wadą, która mogła odgrywać rolę w niektórych problemach ze zbiornikami, jest to, że bakterie, które rozwijają się, gdy są dozowane cząsteczki organiczne, mogą być łagodne (i wydają się być w prawie wszystkich przypadkach), ale w innych mogą być patogenne. Oznacza to, że dodane substancje organiczne mogą nasilać infekcje bakteryjne, jeśli bakterie wywołujące infekcję, ryby i koralowce, są w stanie pobrać dodane substancje organiczne i wykorzystać je do szybszego wzrostu. Myślę, że to ryzyko jest niskie, ale może być realne. Jeśli masz niewyjaśnione problemy, które mogą pasować do tego opisu, a dozujesz węgiel organiczny, spróbuj nie dawkować przez dłuższy czas.Drugą potencjalną wadą dozowania węgla organicznego jest możliwość namnażania się nieestetycznych cyjanobakterii w zbiorniku ekspozycyjnym. Istnieje wiele gatunków cyjanobakterii, a niektóre mogą spożywać substancje organiczne, które dodajemy w tej metodzie. Jeśli staną się konsumentami pierwotnymi, może zajść potrzeba zrobienia czegoś, na przykład zmiany dawki na inny związek organiczny lub zmniejszenie zawartości fosforanów za pomocą środka wiążącego, takiego jak GFO (granulowany tlenek żelaza).Dodatkową wadą tego procesu, w porównaniu do robienia tego samego w przypadku makroglonów, jest to, że bakterie zużywają tlen i obniżają pH podczas metabolizowania związków organicznych. Z kolei makroglony wymagają dużych powierzchni wystawionych na działanie światła, zużywających kosztowną energię i to, co często jest najbardziej ograniczone: nieruchomości w pobliżu akwarium.Te powiązane artykuły opisująBardziej szczegółowe dozowanie octu i wódki .Eksport fosforanów przezodpieniacze generalnie usuwa związki organiczne i pozostawia związki nieorganiczne, takie jak nieorganiczny ortofosforan. Te związki organiczneusuwane przez skimmer łącznie zawierają między innymi węgiel, wodór, azot, fosfor i siarkę. Tak więc odtłuszczanie i eksportowanie substancji organicznych ma zwykle bardzo przydatną cechę polegającą na eksportowaniu tych cząsteczek, zanim zostaną rozbite na fosforany, azotany i siarczany. Na przykład wiele organizmów, od ryb i ludzi po bakterie, pobiera materiały organiczne jako źródło energii i uwalnia nadmiar azotu, siarki i fosforu, które nie są potrzebne do wzrostu. W wielu przypadkach w akwarium te wydalane substancje kończą jako fosforany, azotany i siarczany, albo przez bezpośrednie wydalanie, jak w przypadku fosforanów i azotanów, albo jako amoniak, mocznik lub inne związki zawierające azot, które poprzez dodatkowe bakterie przetwarzania, może skończyć się jako azotan.Całe bakterie mogą również zostać usunięte i jest to potencjalnie jeden ze sposobów, w jaki dodanie węgla organicznego (wódki) do akwarium rafowego faktycznie eksportuje fosfor i azot). Sam nieorganiczny ortofosforan nie adsorbuje się na granicy faz powietrze / woda, a zatem nie jest bezpośrednio usuwany. W rzeczywistości tak silnie naładowane jony, jak fosforan, są w rzeczywistości odpychane przez interfejs powietrze / woda, gdzie nie mogą być skutecznie uwodnione po stronie wystawionej na działanie powietrza.Eksport fosforanów za pomocą środków wiążącychW akwariach rafowych stosuje się wiele dostępnych na rynku środków wiążących fosforany. Wiele z nich to nieorganiczne ciała stałe, które wiążą fosforany na ich powierzchniach. Jednym z powszechnych typów jest tlenek glinu, taki jak Seachem's PhosGuard i Kent's Phosphate Sponge. Innym popularnym typem jest GFO (granulowany tlenek żelaza), który na ogół jest wodorotlenkiem żelaza. Marki obejmują ROWAphos, PhosBan i Salifert Phosphate Killer). Materiały te wiążą przede wszystkim nieorganiczne ortofosforany, ale mogą również wiązać niektóre materiały organiczne, w tym niektóre rodzaje fosforanów organicznych.Wiele osób (w tym ja) z powodzeniem używało tych produktów, ale mają one cechy, o które niektórzy akwaryści mogą się martwić. W kolejnych sekcjach tego artykułu szczegółowo opisano te produkty, ale generalnie nieorganiczne środki wiążące mogą częściowo rozpuszczać się w wodzie akwariowej, uwalniając ich główne składniki (na przykład aluminium i żelazo), a także zanieczyszczenia, które mogą być do nich włączone. Pomimo twierdzeń przeciwnych, materiały te mogą również odwracalnie wiązać fosforany, a więc w pewnych okolicznościach mogą uwalniać fosforan z powrotem do wody.Nie oczekuje się, że węgiel aktywny będzie wiązał duże ilości nieorganicznego ortofosforanu, ale skutecznie wiąże wiele materiałów organicznych zawierających fosforany (takich jak fosfolipidy). Generalnie jednak, jeśli głównym celem jest redukcja fosforanów, prawdopodobnie istnieją lepsze sposoby osiągnięcia tego celu niż użycie węgla aktywnego.Niektóre polimery organiczne (w tym moje własne produkty farmaceutyczne, Renagel® i Renvela®) są przeznaczone do wiązania fosforanów w różnych formach. Chociaż niektóre z nich są sprzedawane akwarystom i twierdzą, że wiążą fosforany, takie materiały organiczne nie są zbyt skuteczne w wiązaniu nieorganicznych ortofosforanów w warunkach występujących w wodzie morskiej. Takie materiały są bardzo konkurencyjne o miejsca wiązania fosforanów przez bardzo duże ilości chlorków (Cl–) i siarczanów (SO4–) w wodzie morskiej. Mogą skutecznie wiązać związki organiczne zawierające fosforany, jednak w sposób podobny do węgla aktywnego.Eksport fosforanów za pomocą środków wiążących: tlenek glinuTlenek glinu jest głównym składnikiem kilku dostępnych na rynku środków wiążących fosforany, takich jak Seachem PhosGuard ™. Materiały te są zawsze białymi ciałami stałymi, chociaż nie wszystkie białe środki wiążące fosforany muszą koniecznie zawierać tlenek glinu. Fosforan silnie wiąże się z jonami glinu odsłoniętymi na powierzchni cząstek stałych tlenku glinu. Uważa się, że fosforan wiąże się z powierzchniami zawierającymi glin poprzez bezpośrednie oddziaływanie jonowe między jednym lub dwoma ujemnie naładowanymi jonami tlenu na fosforanie z jonami glinu (Al +++) odsłoniętymi na powierzchni ciała stałego. Po wystawieniu na działanie wody w akwarium przez czas wystarczający do zaadsorbowania fosforanów, ciała stałe są usuwane, a fosforan jest usuwany razem z nimi. Proces ten był używany historycznie również w innych gałęziach przemysłu, w tym w wiązaniu fosforanów u ludzi,Niestety tlenek glinu nie jest całkowicie nierozpuszczalny w wodzie morskiej. I przedstawiono doświadczalnie , że aluminium są uwalniane z PhosGuard, i wykazano, że dodanie takiej samej ilości uwolnionego glinu z powrotem do akwarium może podrażniać korale, powodując ich wsuwania ich polipy w inny sposób zmniejszać. Efekt ten odzwierciedla to, co niektórzy akwaryści zgłaszali (przed tym testem) jako efekt uboczny stosowania tych mediów. Płukanie ciał stałych przed użyciem może zmniejszyć prawdopodobieństwo uwolnienia do akwarium małych cząstek zawierających aluminium, ale nie zapobiega to rozpuszczaniu jonów glinu z powierzchni stałych.To wszystko powiedziawszy, wiele osób skutecznie używa tlenku glinu, a wielu nigdy nie zauważa żadnych negatywnych skutków. Używałem go w przeszłości, nie zauważając uszkodzenia w swoim akwarium, chociaż używałem tylko niewielkich ilości. Płukanie przed użyciem i nie używanie dużych ilości naraz ograniczy wszelkie negatywne skutki.Eksport fosforanów za pomocą środków wiążących: granulowany tlenek żelaza / wodorotlenekW ciągu ostatnich kilku lat materiały wiążące fosforany na bazie żelaza stały się bardzo popularne wśród akwarystów rafowych. Materiały te były wykorzystywane komercyjnie do uzdatniania wody pitnej (na przykład do usuwania arsenu) i do oczyszczania ścieków (do usuwania szerokiej gamy zanieczyszczeń, w tym fosforanów). Są sprzedawane akwarystom pod różnymi nazwami handlowymi, w tym PhosBan®, Phosphate Killer ™ i ROWA®phos. Wszystkie te materiały mają kolor od czerwonawo-brązowego do prawie czarnego. W poprzednim artykule opisałem szczegółowo, jak działają, a także niektóre z obaw, jakie mieli akwaryści podczas korzystania z tego materiału.Chociaż materiały handlowe wydają się być dość dużymi cząstkami (Salifert twierdzi, że 0,2 - 2 mm na etykiecie produktu), w rzeczywistości mają one dużą powierzchnię wewnętrzną, nieco podobną do węgla aktywnego. W konsekwencji pozorna wielkość cząstek jest zawodnym środkiem pomiaru dostępnej powierzchni (chociaż jest wiarygodny w przypadku nieporowatych ciał stałych, takich jak sól kuchenna). Nie widziałem żadnych miar dostępnej powierzchni dla komercyjnego granulowanego tlenku żelaza (GFO) sprzedawanego akwarystom. Istnieją różne modyfikacje standardowego materiału, takie jak formowanie go w granulki (aby być może lepiej działało w niektórych zastosowaniach, takich jak worki na media) i zamykanie GFO w matrycy polimerowej (zmniejszając możliwość pękania cząstek).Fosforan związany z powierzchniami GFO jest nadal dostępny dla słupa wody na drodze wymiany, więc sekwestracja jest raczej tymczasowa niż trwała. Fakt ten jest znany z literatury3 i można go łatwo wykazać, adsorbując fosforan na GFO i dodając taką ilość, aby wykrywalne stężenie fosforanu (0,1 do 1 ppm) było w równowadze z ciałami stałymi. Następnie usuń stały GFO i dodaj go do wody morskiej bez wykrywalnego fosforanu. Wykrywalny teraz fosforan w nowej wodzie morskiej pokazuje, że fosforan może zostać uwolniony z pożywki GFO, gdy stężenie fosforanów w akwarium spadnie wystarczająco nisko.Jednym z problemów związanych ze stosowaniem GFO jest to, że może on dodawać rozpuszczalne żelazo do systemu. To żelazo najprawdopodobniej przyniesie korzyści rosnącym makroalgom i zalecam dodanie rozpuszczalnego żelazado systemów, w których rosną makroglony. Jednak niska biodostępność żelaza może ograniczyć niepożądany wzrost glonów lub cyjanobakterii w niektórych akwariach (i może to również dotyczyć części oceanu), więc dodanie żelaza może przyczynić się do problemu glonów, a nawet cyjanobakterii. Ogólnie jednak większość akwarystów uważa, że stosowanie wystarczającej ilości GFO powoduje spadek glonów, przy czym zmniejszenie fosforanów jest ważniejsze dla zmniejszenia wzrostu glonów niż dodatek żelaza dla jego sprzyjania.Drugim problemem związanym ze stosowaniem GFO jest to, że niektórzy akwaryści znajdują rozległe wytrącanie węglanu wapnia w pobliżu lub na samym GFO. Okazuje się, że rozpuszczalne żelazo może powodować wytrącanie się węglanu wapnia. Takie opady mogą zamienić worki GFO w stałe grudki i mogą przyczynić się do zatykania pomp, ale generalnie efekt, jeśli w ogóle zostanie zauważony, jest ograniczony do obiektów bardzo blisko GFO. Zakres tego efektu może zależeć od stopnia przesycenia węglanu wapnia w akwarium, a także od poziomu magnezu i związków organicznych (z których oba zazwyczaj zmniejszają prawdopodobieństwo wytrącania się węglanu wapnia). Ze względu na ten potencjał do wytrącania się węglanu wapnia, użycie tego materiału w reaktorze, w którym się porusza, może być ważniejsze niż w przypadku mediów zawierających tlenek glinu.Na koniec pamiętaj, aby wypłukać te materiały w wodzie słodkiej lub słonej przed dodaniem ich do akwarium, ponieważ drobne cząsteczki mogą się luzować w akwarium, powodując zmętnienie i zabarwienie wody i być może stwarzając inne problemy. Nie ma żadnej wady wydajności tego płukania. Akwaryści używający GFO w reaktorze ze złożem fluidalnym lub filtrze kanistrowym mogą po prostu spuścić na niego trochę świeżej lub słonej wody przez kilka minut przed umieszczeniem go w akwarium. Worek na media z GFO można po prostu kilkakrotnie przepłukać wodą morską lub wodą RO / DI przed umieszczeniem go w akwarium. Nie ściskaj GFO wewnątrz torby podczas jej płukania, ponieważ może to rozbić cząstki na mniejsze kawałki, które mogą wydostać się z torby.Metale rozpuszczalne do wiązania fosforanówIstnieje kilka podejść, które dodają rozpuszczalne metale w celu związania i wytrącenia fosforanu. Najpopularniejszy polega na dodawaniu lantanu, który wytrąca się jako fosforan lantanu i / lub węglan lantanu (który sam może zawierać fosforan lantanu). Podejście z lantanem jest szeroko stosowane w przemyśle basenowym w celu redukcji fosforanów i wydaje się, że często sprawdza się w akwariach. Jest również bardzo niedrogi, używając produktów takich jak Seaklear (upewnij się, że jest to wersja czystego lantanu, ponieważ istnieją również mieszanki z innymi metalami). Należy zauważyć, że ta metoda zmniejsza zasadowość, ponieważ usuwanie węglanów i fosforanów w postaci osadu lantanu zmniejsza zasadowość.Jednym ze sposobów jego użycia jest powolne kapanie tuż przed filtrem cząstek stałych, aby wyłapać i usunąć znaczną ilość utworzonego osadu. Jedną z wad podejścia opartego na lantanie jest to, że duża część wytrąconego materiału może uniknąć wychwycenia i po prostu gdzieś osiąść w układzie. To może nie stanowić problemu, ale wielu akwarystów nie woli gromadzić takiego materiału. Drugą obawą jest to, że niektórzy ludzie zauważyli problematyczne reakcje mieszkańców akwarium. Chociaż takich historii nie ma wiele, wielu akwarystów wystarczy poszukać innych opcji.Jednak ze względu na niski koszt podejście to jest szczególnie odpowiednie do operacji poza zbiornikiem, takich jak usuwanie nadmiaru fosforanu z skał węglanu wapnia zanieczyszczonych fosforanem, które mają być później dodane do akwarium rafowego.W ten sposób używano również rozpuszczalnego żelaza, ale nie tak często jak lantanu.Podsumowanie metod redukcji fosforanówMoja sugestia jest skierowana do akwarystów, aby osiągnąć stężenie fosforanów na poziomie 0,02 ppm lub mniej. Oto lista sposobów, w jakie wielu akwarystów eksportuje fosfor i utrzymuje odpowiedni poziom fosforanów.1. Doskonałą metodą jest wzrost makroglonów lub płuczka glonów. Nie tylko dobrze radzi sobie z redukcją poziomu fosforanów, ale także redukuje inne składniki odżywcze, np, związki azotu. Jest również niedrogi i może przynieść korzyści akwarium na inne sposoby, na przykład będąc przystanią dla wzrostu małych form życia, które pomagają odżywić i urozmaicić akwarium, podnosząc O2 i redukując CO2. Fajnie jest też obserwować małe stworzenia rosnące w ostoi. Do tej kategorii zaliczyłbym również wzrost każdego organizmu, który rutynowo zbierasz, czy to koralowców ( Xenia sp. ), Czy innych organizmów fotosyntetyzujących.2. Moim zdaniem kolejną dobrą metodą jest odtłuszczanie . Nie tylko eksportuje organiczne formy fosforanów, zmniejszając ich możliwość rozpadu na nieorganiczne fosforany , ale także redukuje inne składniki odżywcze i zwiększa wymianę gazową. Wymiana gazowa jest problemem, którego wielu akwarystów zwykle nie rozpoznaje, ale jest głównym czynnikiem powodującym problemy z pH w akwarium rafowym .3. Stosowanie wody wapiennej i ewentualnie innych suplementów o wysokim pH, to również dobry wybór, chociaż ilość eksportowana w ten sposób może być dość niska. Może być bardzo tani i rozwiązuje dwa inne duże problemy dla właścicieli raf: utrzymanie wapnia i zasadowości. Samo utrzymanie wysokiego pH w akwarium rafowym (8.4) może pomóc zapobiec ponownemu przedostawaniu się fosforanu, który wiąże się ze skałą i piaskiem, do słupa wody. Pozwolenie, aby pH spadło do 7s, zwłaszcza jeśli spadnie wystarczająco nisko, aby rozpuścić część aragonitu, może służyć do dostarczania fosforanu do słupa wody. W takich systemach (zazwyczaj w tych z reaktorami na dwutlenek węgla) może pomóc podniesienie pH.4. Dostępne w handlu środki wiążące fosforany są wyraźnie skuteczne i są używane przez wielu akwarystów. Mogą być drogie i mogą mieć inne wady, ale mogą obniżać nieorganiczny fosforan do bardzo niskiego poziomu, jeśli taki jest cel.5. Inną opcją jest napędzanie wzrostu bakterii. Nie tylko dobrze radzi sobie z redukcją poziomu fosforanów, ale także redukuje inne składniki odżywcze, takie jak związki azotu. Jest również dość niedrogi i może przynieść korzyści akwarium w inny sposób, na przykład jako źródło pożywienia dla niektórych organizmów. Jego wadą jest to, że utrudnia to utrzymanie zbyt niskiego poziomu składników odżywczych oraz fakt, że zużywa tlen, ponieważ bakterie wykorzystują dodane substancje organiczne jako źródło węgla. Używam octu, ale dobrym wyborem jest też wódka lub komercyjne dodatki.We własnym zbiorniku używam wzrostu makroalg (głównie Caulerpa racemosa ), GFO w reaktorze, szumowania, dozowania octu i GAC. Razem utrzymują one mój system na rozsądnym poziomie fosforanów, ale w żadnym wypadku nie są to system ULNS (ultra low nutrient).PodsumowanieProblemy związane z fosforem i późniejszym rozwojem glonów mogą być jednymi z najtrudniejszych do rozwiązania w akwarium rafowym, zwłaszcza jeśli żywe skały i piasek zostały narażone na bardzo wysokie poziomy fosforanów, po czym mogą pełnić rolę rezerwuarów fosforanów. Na szczęście można podjąć kroki nawet przy braku jakiegokolwiek problemu z glonami, który przyniesie wiele korzyści akwariom rafowym, z których najważniejszym jest zmniejszenie poziomu fosforanów. Należą do nich odtłuszczanie i wzrost glonów makro. Wszyscy właściciele raf, a zwłaszcza ci projektujący nowe systemy, powinni mieć jasne wyobrażenie o tym, w jaki sposób oczekują eksportu fosforu z ich systemu. Jeśli pozwoli się znaleźć własne wyjście, najprawdopodobniej doprowadzi to do powstania niepożądanych mikroalg, z którymi wielu hodowców rafy nieustannie walczy Randy Holmes-Farley Bibliografia 1. Oceanografia chemiczna, wydanie drugie. Millero, Frank J .; Redaktor. (1996), 496 s.2. Kinetyka wytrącania węglanu wapnia w wodzie morskiej: rola fosforanów i hydrodynamika środowiska. Pokrovsky, OS; Savenko, VS Mosk. Idź S. Univ., Moskwa, Rosja. Okeanologiya (Moskwa) (1993), 33 (5), 681-6.3. Kinetyka rozpuszczania węglanu wapnia w wodzie morskiej. V. Wpływ naturalnych inhibitorów i pozycja chemicznej lizokiny. Morse, John W. Dep. Oceanogr., Florida State Univ., Tallahassee, Fla., USA. Amer. J. Sci. (1974), 274 (6), 638-47.4. Retencja węglanu wapnia w przesyconej wodzie morskiej. Pytkowicz, RM Sch. Oceanogr., Oregon State Univ., Corvallis, Oreg., USA. Amer. J. Sci. (1973), 273 (6), 515-22.5. Pomiar alizaryny osadzonej przez koralowce. Lamberts, Austin E. Dep. Zool., Univ. Hawaje, Honolulu, Hawaje, USA. Redaktor (redaktorzy): Cameron, AM; Campbell, BM; Cribb, AB Proc. Int. Symp. Coral Reefs, 2nd (1974), Meeting Date 1973, 2 241-4.6. Wpływ podwyższonego poziomu azotu i fosforu na wzrost rafy koralowej. Kinsey, Donald W .; Davies, Peter J. Limnol. Oceanogr. (1979), 24 (5), 935-40.7. Fotosynteza i zwapnienie na poziomie komórkowym, organizmów i społeczności raf koralowych: przegląd interakcji i kontroli za pomocą chemii węglanów. Gattuso, Jean-Pierre; Allemand Denis; Frankignoulle, Michel. Observatoire Oceanologique, LOBEPM, UPRESA 7076 CNRS-UPMC, Villefranche-sur-mer, Fr. Jestem. Zool. (1999), 39 (1), 160-183.8. ENCORE: wpływ wzbogacenia składników odżywczych na rafy koralowe. Synteza wyników i wnioski. Dennison, W .; Erdmann, M .; Harrison, P .; Hoegh-Guldberg, O .; Hutchings, P .; Jones, GB; Larkum, AWD; O'Neil, J .; Steven, A .; Tentori, E .; Ward, S .; Williamson, J .; Yellowlees, D. Marine Pollution Bulletin (2001), 42 (2), 91-120.9. Wpływ HEBP, inhibitora odkładania minerałów, na fotosyntezę i zwapnienie w skleraktynowym koralowcu Stylophora pistillata. Yamashiro, Hideyuki. J. Exp. Mar. Biol. Ecol. (1995), data tomu 1995, 191 (1), 57-63.

Ta strona jest przeznaczona do obliczania dodatków chemicznych rafy dla wapnia, zasadowości lub magnezu przy użyciu komercyjnych produktów lub standardowych chemikaliów. http://reef.diesyst.com/chemcalc/chemcalc.html OSTRZEŻENIE: Należy bardzo uważać na rodzaje produktów lub chemikaliów umieszczanych w akwarium. Wiele z tych produktów wymaga głębokiej wiedzy na temat ich interakcji z akwarium i słoną wodą. Wszystkie przedstawione produkty powinny być używane z pełną świadomością ich możliwości i ograniczeń, ponieważ wiele z tych produktów może dodawać więcej niż tylko wapń, zasadowość i / lub magnez. Jeśli nie wiesz, co robi produkt, nie używaj go. Skonsultuj się z producentem. Biorąc pod uwagę zmienność ich wielkości ziaren, konwersja produktów w proszku między objętością a wagą jest przybliżona; ze względów bezpieczeństwa użyj mniej niż obliczona ilość i zmierz efekt przed dodaniem reszty. Chociaż dołożono wszelkich starań, aby uzyskać dokładne wyniki i zalecenia, nie możemy przyjąć odpowiedzialności za jakiekolwiek problemy związane z używaniem tego kalkulatora.

Parametry w zbiornikach niektórych mistrzówDo dziś jedno z najczęściej zadawanych pytań, a właściwie wielu „starych hobbystów”, to „Jak pozbyć się glonów ze zbiornika. Moje pierwsze pytanie brzmi zatem „jakie są parametry wody w twoim zbiorniku? Niezmiennie odpowiedź brzmi: parametry mojego zbiornika są „doskonałe”. Chciałbym powiedzieć, że tak nie jest, ale tak naprawdę przez większość czasu ich parametry są naprawdę bliskie „ideału”. Więc to skłoniło mnie do myślenia: „Czym tak naprawdę są idealne warunki wodne? A co ważniejsze, jeśli odtworzymy doskonałe warunki wodne, czy możemy wyeliminować glony i inne problemy, które kiedykolwiek pojawiały się w naszych zbiornikach, i czy nasze koralowce będą zdrowe, kolorowe i szybko rosnące. Ponieważ nie uważam parametrów mojego zbiornika za coś bliskiego ideałowi, zdecydowałem się skorzystać z pomocy kilku hobbystów, których znam, których uważam za „mistrzów”. Niektórzy z tych mistrzów mogliście o nich słyszeć, inni prawdopodobnie nie. Ale wszyscy są przyjaciółmi lub ludźmi, których znam lub podziwiam, którzy mieli udane akwaria przez co najmniej kilka lat i z czasem obserwowałem wiele z tych zbiorników, więc uważam, że ci mistrzowie mają wiedzę, a ich akwaria odnoszą sukcesy w wiele sposobów. Żaden ze zbiorników nie był konserwowany od mniej niż 3 lat, a niektóre działały przez dekadę lub dłużej. Nie wybrałem wyczerpującej listy osób do tego artykułu, ale raczej grupę 8 osób, które, jak sądziłem, stosowały różne metody na swoich czołgach, były doświadczone i które dostarczyłyby nam odpowiednią próbkę do wypróbowania i naśladowania i którzy mieli długoterminowe stabilne udane akwaria.Pierwszy „mistrz” w tej grupie jest rzeczywiście mistrzem, ponieważ robi to tak długo, jak ja i byliśmy przyjaciółmi przez cały ten długi proces uczenia się. Julian Sprung z Two Little Fishes jest właściwie pierwszym mistrzem, o którym pomyślałem, kiedy zacząłem tworzyć ten pomysł, i to po tym, jak zobaczyłem jego wspaniały domowy czołg zeszłej jesieni, kiedy rozmawiałem na południowej Florydzie, byłem przekonany, że jego zbiornik będzie doskonały. Zbiornik imponuje nie tylko tym, że wszystkie znajdujące się w nim koralowce są ogromnymi koloniami, które rosły i kwitły w akwarium przez długi czas. Ale chciałem również wkładu Juliana, ponieważ bardziej niż większość z nas podąża za europejskim projektem, ponieważ w przeciwieństwie do większości z nas, a zwłaszcza mnie, utrzymuje tylko kilka gatunków i pozwolił im rozwinąć się w pełni. W rezultacie jego zbiornik nie tylko wygląda na dojrzały, ale także wygląda niesamowicie stabilnie. Akwarium jednego z oryginalnych mistrzów Julian Sprung Pokazane tutaj intensywne zabarwienie i szybki wzrost akro Hawkina pokazuje, co może zdziałać posiadanie dobrego, stabilnego chemii zbiornikaW rezultacie zaciekawiło mnie, jak będą wyglądały jego parametry i jak daleko będą od NSW. Jego alk to 8,0, wapń 410, Mg 1257, NO3 10-15, PO4 .015, Sr 7,74 i temperatura 76-82 w zależności od pory roku. Te pomiary pochodzą z testu Tritona, którym był na tyle łaskawy, że podzielił się ze mną. Dozuje 3 części do swojego akwarium pozornie w sposób ciągły z powodu szybkiego wzrostu, a tym samym szybkiego wchłaniania przez jego koralowce. Ma dość duże obciążenie rybami i z przyjemnością donosi, że przez ostatnie kilka lat zbiornik był w większości stabilny i rosnący. W rzeczywistości rośnie tak szybko, że najwyraźniej musi cotygodniowo lub co dwa miesiące przycinać wiele swoich koralowców, aby zapobiec ich zarastaniu. Jedna rzecz, na którą powinienem zwrócić uwagę, w swoim starym podejściu do szkoły nadal używa lamp metalohalogenkowych do oświetlenia swojego zbiornika.Następnym mistrzem, którego parametry chciałem, były te ze zbiornika Caspera na World Wide Corals. Widziałem ten zbiornik i tę wyjątkową rybę przez ostatnie 5 lat i pomyślałem, że to odpowiedni zbiornik do uwzględnienia parametrów z. Vic, Ryan, Lou i Chris utrzymują ten czołg w doskonałym stanie, ponieważ jest to pierwszy czołg, który widzisz, kiedy wchodzisz do ich sklepu, więc robią wszystko, co w ich mocy, aby utrzymać go w doskonałym stanie. Mieści również szeroką gamę koralowców, w tym sps, lps, korale miękkie i zooanthids. To także czołg, o którym myślę, porównując jak wygląda pod białymi diodami z tym, gdy jest pod niebieskimi diodami. Różnica kolorów jest niesamowita, podobnie jak ogólny stan korali, które wydają się dobrze rozwijać w tym zbiorniku. Parametry to Alk 8,5-8,6, Ca 450-480, Mg 1440, NO3 10-15, PO4 .03-, 08, Sr 8 i temp 77. Przedni zbiornik WWC pod białymi światłami pokazującymi zdrowy wzrost koralowców i wspaniałe kolory Ten sam czołg WWC tylko pod niebieskimi światłami i świecącymiInnym sklepem z jednymi z najbardziej kolorowych korali na świecie są sklepy Juliana Hechavarria i Cruz Arias of Elegant Corals w Chicago. Chciałem zawrzeć ich parametry w tym artykule, ponieważ podobnie jak ja często majstrują przy swoich zbiornikach, aby spróbować zmaksymalizować ich potencjał. Są jednym z głównych zwolenników dodawania nanopęcherzyków do swoich zbiorników, więc chciałem sprawdzić, czy któryś z ich parametrów wyróżnia się jako inny w wyniku zastosowania tej technologii. Nie sądziłem, że wpłynie to na którekolwiek z nich, ale miło było móc to sprawdzić. Parametry ich zbiorników to Alk 8.0, Ca 420, Mg 1320, NO3 5, PO4 .05, Sr 10 i temp. 77. Więc w większości nie wygląda to tak naprawdę poza szynami i jak mi powiedzieli, ten czołg był najbardziej stabilny jego istnienia. Przegląd niesamowitego zbiornika Juliana i Cruz of Elegant Corals Zdjęcie z wierzchu przedstawiające wspaniałe kolory ich koralowcówO ile tylko w ciągu ostatnich dwóch lat podziwiałem zbiornik i korale Juliana i Cruz, to czołg Stuarta Bertrama w Anglii doceniam już od dłuższego czasu. Mówię, że, jak wiem, nie tylko utrzymuje swój czołg w doskonały sposób, ale także pomógł w utrzymaniu i planowaniu innych najlepszych czołgów w Anglii. W rezultacie jego wiedza o tym, jak utrzymać udany czołg w czasie, nie ma sobie równych. Muszę też przyznać, że podoba mi się jego czołg, ponieważ jest podobny do mnie i naprawdę pakuje swój zbiornik w ryby i korale, więc jest na co patrzeć praktycznie w każdym zakamarkach jego zbiornika. Jego ryby i koralowce również przebywały w jego zbiorniku od dłuższego czasu, więc jest wypełniony głównie koloniami średnimi i dużymi, dzięki czemu jest również dość stabilny. Z tych powodów, i że jego czołg, mówiąc po prostu, jest oszałamiający, pomyślałem, że parametry jego czołgu również będą interesujące. Jego Alk to 8,1, Ca 400, Mg? nigdy tego nie mierzy, NO3 15-20, PO4 .046, Sr? i temp 78. Dobrze zaprojektowany i efektowny czołg Stuarta Bertrama Nawet patrząc z góry, obrazy Acropory w głowie Montipory sprawiają, że czujesz się, jakbyś patrzył na prawdziwą rafęDzięki internetowi mogłem spotykać się z innymi hobbystami, takimi jak Stuart, na całym świecie i utrzymywać z nimi kontakt, a tym samym poznawać jego czołg i obserwować go z biegiem czasu. W przeciwieństwie do tego, widziałem, jak czołg Jeffa Leunga z AquaWorld w Pittsburghu wyrósł z niewiele więcej niż plątanina żywej skały wypełnionej maleńkimi fragami do jednego z bardziej imponujących zbiorników wystawowych, jakie widziałem. A gdyby tego było mało, jest to również pierwszy zbiornik, w którym faktycznie widziałem, jak koralowce SPS z powodzeniem rosną w czasie, używając tylko świateł LED. Odkąd obserwowałem, jak ten czołg rośnie w ciągu trzech lat, pomyślałem, że ten czołg będzie kolejnym dobrym dodatkiem do parametrów, które należy uwzględnić. Uzyskanie tych parametrów okazało się interesujące, ponieważ kilka z nich znacznie różni się od parametrów każdego innego czołgu w grupie. Są to Alk 7, Ca 455, Mg 1440, NO3 54, PO4 .04, Sr 7.3, Elegancki czołg Jeffa Leunga pokazujący, że nie trzeba mieć zbyt wielu technologii, aby mieć udany czołg Ujęcie z góry na dół pokazujące, że chociaż zbiornik może nie wyglądać na pełny z boku z góry, jasne jest, że większość miejsca pod diodami LED jest zajętaSamo zobaczenie, jak czołg rośnie, to jedno, ale nagle widząc czołg po raz pierwszy w sieci i zapierający dech w piersiach, świadczy o tym, jak imponujący był czołg Brada Syphus, gdy pierwszy raz zobaczyłem go online. Dla Brada, na dobre lub na złe, od razu pomyślałem o Bradzie jako o bratniej duszy, ponieważ nie tylko miał swój czołg wypełniony ogromnymi, pięknymi koloniami koralowców, ale miał też kolekcję wargaczy, które sprawiłyby, że wszyscy nas, fani wargaczy, ślinili się. Podziwiałem również to, że jak wielu z nas kusił los, trzymając w akwarium ryby niczym anioł z płatków złota, i że ze względu na jego piękno był skłonny zaryzykować, że zjada koralowce. To prawda, ze względu na to, jak masywne są jego kolonie i jak szybko się rozwijają, jest niewielka szansa, że może wyrządzić duże szkody, ale musisz podziwiać jego odwagę, by spróbować. Alk 7. 8-8, Ca 400, Mg 1300, NO3 20, PO4 .10-.20, Sr? . Imponujący czołg Brada Syphus swoim światłem i kolorem wypełniającym pomieszczenie Ładne pełne kolonie w zbiorniku Brada imponują nie tylko swoimi kolorami, ale także zdrowym wyglądem od góry do dołuChociaż możesz nie znać dobrze dwóch ostatnich mistrzów, których wymieniłem, bez wątpienia znasz kolejnego akwarystę, którego parametry zbiornika pytało mnie wielu ludzi. Pytają mnie, ponieważ Jason Fox hoduje jedne z najbardziej kolorowych korali w swoim hobby, jak niektóre inne osoby, o które prosiłem. W rezultacie jestem pewien, że jest często pytany, jaki jest jego sekret i dlaczego jego korale są tak kolorowe. Po kilkukrotnej wizycie w jego domu i obserwowaniu, jak jego 700-galonowy zbiornik wypełnia się w ciągu nocy jednymi z najjaśniejszych koralowców, jakie widziałem, pomyślałem, że jego zbiornik był idealnym kandydatem do zapewnienia parametrów, które wszyscy moglibyśmy wykorzystać do porównania. z parametrami w naszych zbiornikach. Wiem, że zrobiłem to, gdy tylko dowiedziałem się, czym one są. Czyli bez dalszej zwłoki są to: Alk 8-9, C 400, Mg 1400, NO3 5-10, PO4 .08-.10, Sr 9 i temp 77. Z mojego punktu widzenia nie wyglądają one na nic niezwykłego, więc musi być ich więcej. Kilka więcej zostanie ujawnionych poniżej po parametrach ostatniego czołgu. Część 700-galonowego zbiornika Jasona Foxa Mały odcinek rafy Jasona pokazujący imponujące ubarwienie, jakie uzyskuje w swoich koralowcachOstatni czołg, którego parametry podaję, to mój dobry przyjaciel Sanjay Joshi. Podobnie jak Julian, znam Sanjaya od ponad 25 lat i widzieliśmy siebie, jak czołgi wznosiły się i opadały, i pozornie od zawsze wymienialiśmy się fragami. Ciekawe jest to, że w wielu przypadkach fragi, którymi wymieniamy się, wyglądają znacząco inaczej w swoich tankach. Zbiornik Sanjaya o pojemności ponad 500 galonów stoi teraz od ponad 10 lat i przez te lata kilkakrotnie prosperował i psuł się, a ja oglądałem go i fotografowałem przez większość tego czasu. Szczerze mówiąc, przeważnie prosperował i podczas gdy inni uważają, że mają szybki wzrost, jestem pewien, że nikt nie rośnie szybciej niż Sanjay, a on robi to przez większość ostatnich 25 lat. I muszę przyznać, że przez lata zabiłem wiele jego fragów z powodu ciągłego majstrowania i eksperymentowania w moich zbiornikach, więc jestem wdzięczny, że może je tak szybko wyhodować. Wiem, że wielu z was zna metodę uprawy korali o niskiej zawartości składników odżywczych. Sanjay jest przeciwieństwem tego, ponieważ jego system wcale nie jest ubogi w składniki odżywcze i energię. Jego parametry to Alk 9-11, Ca 400, Mg 1350-1440, No3 20-40, PO4 .12-.22, Sr 9 i temp 77-81. Prawa strona wysokoenergetycznej rafy Sanjay pokazuje imponujący wzrost i kolor Z tego ujęcia z góry widać, że chociaż w tym zbiorniku nie ma glonów, mimo że ma on „wysoki poziom składników odżywczych”, każdy zakamarek jest wypełniony koralowcami wszelkiego rodzajuKiedy spojrzysz na wszystkie liczby w każdym z tych czołgów, szczerze mówiąc, niewiele się wyróżnia, poza tym, że każdy z tych ludzi prowadzi swój czołg po swojemu i każdy znalazł najlepsze miejsce, w którym ich czołg działa optymalnie. Kiedy uśredniłem wszystkie liczby, wartości były bardzo zbliżone do tych z NSW. Alk wynosił 8,19, Ca 419. Mg 1361, NO3 18,77, PO4 .18, Sr 8,6 i temp. 77. Prawie wszystkie te zbiorniki otrzymują regularne częściowe podmiany wody od 10% tygodniowo do ponad 30%. Występowały niewielkie różnice w idealnej temperaturze dla każdego zbiornika, a zasolenie wahało się tylko od 1,024 w jednym zbiorniku do 1,026 w innym, a reszta przy 1,025, więc nawet zasolenie niewiele się zmieniało. Oświetlenie było w większości LED, a Julian był głównym wyjątkiem, ale Sanjay uruchamia swoje diody LED, aby uzyskać poziomy PAR, które są co najmniej porównywalne z tymi, które można uzyskać z metalohalogenków w dużej części jego zbiornika. Ogólnie rzecz biorąc, większość tych czołgów nie różniła się zbytnio. Jasne, Jeff prowadzi system o niskiej zawartości składników odżywczych, podczas gdy Sanjay ma system o wysokiej zawartości składników odżywczych, ale oba są skuteczne i ogólnie nie było tak dużej zmienności, jak myślałem, w tych parametrach.Były jednak dwie zmienne, w przypadku których występowało znaczne zróżnicowanie. Pierwszym z nich było to, jakie dodatki, suplementy lub pokarmy dla koralowców były dodawane do zbiorników. Ze względu na to, że niektóre z tych osób nie chcą, aby każdy znał ich „sekretny sos”, nie jestem w stanie zdradzić, kto dodał co konkretnie do ich zbiornika. Jednak mogę ogólnie ujawnić niektóre rzeczy, które są dodawane. W jednym przypadku jedynym dodawanym suplementem był roztwór jodu dodawany co drugi dzień. Dla innych obejmuje aminokwasy, Acropower lub Fuel. Ponadto regularnie dodaje się różne pokarmy dla koralowców, takie jak Reefroids, goniopower, Reef Snow i Rod's Coral Food. Dodanie pierwiastków śladowych wahało się od przypadkowych dodawań tego, co było pod ręką, po codzienne dodawanie kropli kilku z Brightwell, Produkty Red Sea lub Fauna Marin. Różnice w stosowaniu tych produktów były różne w każdym zbiorniku i nie więcej niż dwa lub trzy zbiorniki wykorzystywały ten sam produkt. To jest jeden z głównych obszarów, w którym występowała duża zmienność między czołgami.Drugim obszarem, w którym występowała zmienność między zbiornikami, był przepływ w zbiornikach. Podczas gdy wszystkie zbiorniki miały w nich co najmniej umiarkowany przepływ, to znaczy objętość zbiornika przewracaną co najmniej 10 razy na godzinę, licząc zarówno przepływ przez studzienkę, jak i przez sam zbiornik, były znaczne różnice. Zbiorniki o najmniejszym przepływie „tylko” obracały objętość wody ponad 12–14 razy na godzinę. Jednak większość zbiorników pracowała z wyższym natężeniem przepływu, a niektóre poruszały się 40, 50, a nawet 60 razy objętość zbiorników na godzinę. Sanjay prowadził zdecydowanie największy przepływ w zbiorniku z jego szybkością przepływu 60 razy na godzinę. Biorąc pod uwagę, że utrzymuje on również najwyższe poziomy składników odżywczych i zasadowości jako bardzo wysokie poziomy światła, zastanawiam się, czy może to być przepis na jak najszybszy wzrost korali i pomaga wyjaśnić fenomenalny wzrost, jaki uzyskuje w swoim zbiorniku. Widząc jego zbiorniki co najmniej raz w roku przez ostatnie 25 lat, mogę zaświadczyć, że jego korale rosną szybciej niż w jakimkolwiek innym zbiorniku, z którym się spotkałem. Mogę również potwierdzić, że przez te wszystkie lata nigdy nie widziałem glonów o jakimkolwiek znaczeniu w żadnym z jego zbiorników. Jest domem dla wielu roślinożerców i roślinożerców, więc bez wątpienia jest to jeden z powodów takiego stanu rzeczy. Ale nawet w zakamarkach, do których te organizmy nie mogą dotrzeć, nigdy nie widziałem żadnych glonów poza jego przednią szybą, którą czyści co 3-4 dni. Odkąd zobaczyłem te wyniki i to, jak dobrze radzą sobie wszystkie te zbiorniki i jak silny jest ich przepływ, zwiększyłem przepływ w moich własnych zbiornikach, tak że jest teraz co najmniej 20 razy większy niż objętość zbiornika w każdym z moich zbiorników. Ciekawie będzie zobaczyć, czy samo dokonanie tej korekty zwiększa wzrost w moich zbiornikach.Miejmy nadzieję, że po przyjrzeniu się tym zbiornikom i ich parametrom widać wyraźnie, że żaden z tych zbiorników nie jest „idealny”, jeśli porównać ich liczbę z naturalną wodą morską. Niektóre są zbliżone, ale wszystkie mają prawdopodobnie wyższy poziom składników odżywczych i jeden lub dwa inne parametry, więc trudno byłoby nazwać je idealnymi pod tym względem. Więc przedstawiłem zdjęcia ich zbiorników, ponieważ te pokazują, że te zbiorniki są idealne, ponieważ myślę, że każdy oglądający te zbiorniki miałby trudności z powiedzeniem, że koralowce nie były zdrowe, kolorowe i rosły. I to były kryteria, które wybrałem, jeśli pamiętasz początek tego artykułu jako moją definicję tego, co jest doskonałe. Miejmy nadzieję, że ten artykuł dostarczył również wyobrażenia o tym, jak daleko twój czołg może odejść od określonego parametru i nadal się nie rozbić. A jeśli chcesz powtórzyć to, co robi dany mistrz, oto kilka całkiem niezłych planów. Na koniec podałem również średnią z tych pomiarów dla wszystkich tych czołgów. To również może być cel, do którego należy dążyć, aby spróbować doprowadzić do tego, aby twój czołg był również bliski ideału. Jednak ponieważ perfekcja jest w oku patrzącego, nawet jeśli dopasujesz parametry któregokolwiek z tych mistrzów, nie oznacza to, że twój czołg będzie pasował do ich. Nienawidzę tego mówić, ale pomimo wszystkich postępów dokonanych w nauce tego hobby, wciąż jest sporo sztuki w odnoszeniu sukcesów również w tym hobby, dlatego uważam tych mistrzów za mistrzów. . Chciałbym mieć którekolwiek z tych dzieł sztuki w moim domu i mam nadzieję, że się zgodzisz? Mike Paletta O AUTORZE Właściwa kariera Michaela Paletty to praca w genomice raka piersi i okrężnicy dla Genomic Health. Jest zapalonym hodowcą raf od 1984 roku. Prowadził osobiste akwaria rafowe o wielkości od 20 galonów do 1200 galonów i pomógł ustawić i zbudować inne akwaria rafowe o wielkości do 4000 galonów. Obecnie utrzymuje kilka akwariów rafowych, w tym zbiornik o pojemności 300 galonów z dominacją sps i zbiornik o pojemności 75 lps. Był także konsultantem National Aquarium w Baltimore, a także zoo i akwarium w Pittsburghu. Michael opublikował ponad 100 artykułów na temat różnych aspektów utrzymania raf w SeaScope, Aquarium Fish Magazine, FAMA, Practical Fishkeeping i Coral Magazine. Opublikował również dwie książki: The New Marine Aquarium i Ultimate Reefs. Michael był zapraszany do przemawiania w różnych miejscach na całym świecie i w całym kraju i wygłosił ponad 200 takich przemówień.

Ten artykuł jest metodą Lasse Forsberga (The Lasse Method) do zakładania akwariów morskich, którą Lasse był na tyle uprzejmy, aby się z nami podzielić. Spodziewam się, że niektórzy czytelnicy będą postrzegać elementy tej metody jako kontrowersyjne. Należy jednak pamiętać, że Lasse jest akwarystą rafowym od ponad 40 lat i przez całe życie zawodowe pracował również w rybołówstwie, akwakulturze oraz zajmował się akwariami publicznymi od strony technicznej. Trudno dyskutować z kimś, kto ma tak duże doświadczenie za pasem. zdjęcie dzięki uprzejmości Lasse Forsberg. © 2019, Wszelkie prawa zastrzeżone. WSTĘP Istnieje wiele sposobów na założenie akwarium morskiego - każdy większy producent akwariów ma swój własny. Jednak większość z nich polega na tym, że koncentrują się na utrzymaniu trudnych i wymagających koralowców - zwłaszcza SPS. Szukasz akwarium SPS specyficznego dla metody? Jeśli tak, to może powinieneś wybrać metodę od jednego z tej grupy producentów. Ale jeśli chcesz po prostu założyć akwarium ze słoną wodą dla ryb, bezkręgowców, miękkich koralowców, większości LPS i wielu mniej wymagających SPS, moja metoda może nie być taka zła. Przynajmniej nie było to dla mnie przez czterdzieści lat utrzymywania raf. Poniżej metoda, którą wypracowałem przez lata: OPIS METODY 1) Zdobądź akwarium o odpowiedniej wielkości, lub większe. W przypadku mniejszych akwariów poszukaj takich, które mają panel wbudowany z tyłu, znaną również jako „All in One” (AIO). To doskonałe akwarium początkowe. 2) Udekoruj akwarium skałą i piaskiem. Użyj suchego lub żywego piasku. Możesz dodać trochę piasku z istniejącego akwarium. Skała może być zarówno żywa, jak i martwa / sucha. Dobrze jest mieć mieszankę 50-50 żywych i suchych. Nigdy nie czyszczę skał, po prostu je spłukuję. Jeśli używam żywej skały (LR), staram się wybierać z jak największej liczby sklepów, zawsze szukając „świeżej” skały. Chcę jak najwięcej różnych autostopowiczów. Około 90% autostopowiczów jest korzystnych, a około 10% może być szkodliwych (w zależności od których). Jeśli dostanę „złego autostopowicza”, radzę sobie z tym później. Jeśli nie masz dostępu do żywego piasku, zużytych mediów filtracyjnych lub starej wody. Dostępny jest całkiem niezły produkt, aby uniknąć na początku wody zbyt „sterylnej”: Tetra Bactozym. 3) Napełnij akwarium wodą i solą i zmieszaj do około 34,6 części na tysiąc (PPT) zasolenia. 4) Włóż i uruchom swój sprzęt (pompy powrotne, głowice zasilające, odpieniacz białek, jeśli jest używany, filtry piankowe - jeśli wybierzesz - i grzałke). Poczekaj z aktywnym węglem, granulowanym tlenkiem żelaza i podobnym sprzętem. Pozwól wodzie krążyć przez jeden lub dwa dni. 5) wprowadź zdrową, dobrze karmioną, żywą rybę, która nie jest nieśmiała. W dużym akwarium zacznij od 2 - 3 ryb. Powodem wprowadzenia ryb już teraz jest to, że potrzebujesz czegoś, co produkuje amon (NH4), aby rozpocząć niezbędny proces nitryfikacji. W nowo założonym akwarium nie ma produkcji amoniaku związanej z bakteriami, a produkcja amonu z ryb jest kontrolowana przez sposób karmienia ryb. Dzięki tej metodzie będziesz mieć pełną kontrolę nad produkcją NH4 przez pierwsze kilka tygodni. 6) Codziennie dodawaj bakterie nitryfikacyjne przez trzy tygodnie lub codziennie zaszczepiaj detrytusem z już funkcjonującego akwarium. Dostępnych jest wiele specjalnych szczepów bakterii, w tym mieszanka bakterii nitryfikacyjnych i rozkładających - na początku ich unikaj - tylko bakterie nitryfikacyjne są interesujące. Zwykle używam produktu słodkowodnego - Sera NitriVeck - i dozuję 20 ml na 100 litrów / dzień. Czy masz uruchomione stare akwarium? Następnie weź i wyjmij filtr w kilku litrach wody - świeżej lub słonej - nie ma znaczenia. Wstaw do lodówki, a następnie codziennie wlewaj odpowiednią ilość do swojego nowego akwarium. Na początku akwarium dobrym sposobem może być użycie wewnętrznego filtra piankowego, który pomaga w rozpoczęciu nitryfikacji. Jeśli chcesz, możesz go później usunąć. 7) Karm niezwykle oszczędnie na początku. Zwykle używam tylko mrożonych dużych krewetek solankowych przez pierwsze 3 tygodnie i daję tylko trzy do czterech krewetek na rybę. W pierwszym tygodniu karmię co trzeci dzień (taka mała ilość), w drugim co drugi dzień (ta sama mała ilość), a w trzecim tygodniu codziennie (ta sama mała ilość). W 4. tygodniu zaczynam zwiększać kwotę. Uruchom cały czas oświetlenia od samego początku, jeśli planujesz wykonać krok 9. w przeciwnym razie - zacznij 3-4 dni przed wprowadzeniem ekipy sprzątającej. Jeśli używasz LED, nie używaj zbyt dużej intensywności, ale pełny czas. Przyczyną jest w końcu rozpoczęcie produkcji glonów i innych rzeczy, aby zaczęły produkować. Dostają fosfor, ponieważ skała nie jest dokładnie oczyszczona i z zamarzniętych krewetek solankowych. Azot jest również potrzebny na początku - patrz później. 9) Wprowadź ekipę sprzątającą (CUC) około 3-4 dni i jak najwięcej różnych gatunków ślimaków i pustelników, jakie możesz znaleźć. Najlepiej kilkanaście ślimaków i tyle samo pustelników (małych) na sto litrów i przynajmniej tyle, jeśli w akwarium jest poniżej 50 litrów. Sprawdź, czy możesz znaleźć przynajmniej jednego jeżowca morskiego - zazwyczaj najlepsze są czarne jeżowce . Unikaj bardzo małych. Dobrym uzupełnieniem są również kraby (szmaragdowe i sally lightfoot). Krewetki, zwłaszcza krewetki , Stenopus hispidus, są dobre na początku, ponieważ powstrzymują wieloszczety - nie eliminują ich, ale zmniejszają populację. Powodem, dla którego CUC należy dodać wcześnie, jest to, że muszą one zapobiegać tworzeniu się przez mikroalgi zbyt dużej biomasy, a tym samym zbyt wysokiej dziennej produkcji mikroalg. Niewystarczające czyszczenie żywej skały daje CUC trochę pożywienia w fazie wstępnej. 10) Dodaj trochę azotanów około 5 dnia - tylko kilka ppm. Zdobądź azotan potasu lub sodu. Dodaj 40 gramów do 460 gramów wody. Rozpuścić 1 ml tego roztworu na 100 litrów wody. Ten roztwór podnosi NO3 o około 0,5 ppm. Cel: około 3 ppm. 11) Wprowadź pierwsze miękkie korale lub grzyby po około tygodniu. Koralowce LPS mogą pojawić się kilka tygodni później. Większość koralowców to konsumenci - a nie producenci - i nie wpływają one na obciążenie biologiczne systemu - jest wręcz przeciwnie. Jednak na razie należy unikać koralowców niefotosyntetycznych. W związku z wprowadzeniem korali czas zacząć zwiększać natężenie światła, jeśli to możliwe. 12) Jeśli uzyskasz mały brązowawy kolor na piasku, spróbuj wymieszać go kilka razy dziennie małym patyczkiem lub chwytakiem 13) Podmień wodę najwcześniej po około 4 tygodniach. Powoli i cierpliwie wprowadzaj nowe ryby. Nie zwiększaj karmienia zbyt szybko, tylko powoli i ostrożnie. 14) Nie badaj parametrów wody. Poczekaj, aż akwarium będzie miało kilka miesięcy lub będziesz mieć dużo twardych korali. Gdy akwarium ustabilizuje się przez kilka miesięcy, możesz rozpocząć testy, jeśli chcesz. Najważniejszą rzeczą do przetestowania jest wapń i zasadowość, jeśli masz twarde korale. Teraz jest również czas, aby rozpocząć - jeśli chcesz - rozpocząć testowanie i zmienić wartości nieorganicznych składników odżywczych, takich jak PO4 i NO3, jedną lub inną metodą. 15) Po około 4-8 tygodniach nadszedł czas, aby rozpocząć inne rzeczy, jeśli chcesz, na przykład refugium. Spójrz też na małą rzecz zwaną ozonator - używam do uzyskania czystej wody bez żółknięcia - ale poczekaj około 2 miesiące. Oczywiście za moją metodą kryje się przemyślenie: nitryfikacja i inne życie biologiczne powinny rozpocząć się tak szybko, jak to możliwe, a ryzyko tworzenia się amoniaku (a tym samym wolnego amoniaku) jest usunięte. Ale produkcja mikroalg również powinna rozpocząć się jak najszybciej, dlatego potrzebujesz „kombajnów” - czyli CUC. Z tymi wytycznymi założyłem na początku setki akwariów bez żadnych problemów z glonami. Po pierwszych trzech do czterech tygodni zwykle dobrym pomysłem jest wymiana wody co tydzień, od 10 do 20%, jeśli chcesz podążać tą ścieżką. WAŻNE Po ustabilizowaniu się akwarium po około 4-8 tygodniach można powoli wprowadzać nowe ryby. Nigdy nie zwiększaj nagle karmienia. KOMENTARZE Pomysł, aby nie testować parametrów wody podczas uruchamiania, może wydawać się bardzo prowokacyjny, ale z mojego doświadczenia - ponieważ wokół istnieje wiele mitów na temat wartości docelowych różnych nieorganicznych składników odżywczych - często dochodzi do nadmiernych reakcji, szczególnie u początkujących. Wysoki poziom nieorganicznych składników odżywczych (takich jak PO4 i NO3) w słupie wody nie oznacza, że automatycznie dostaniesz glony (w porównaniu z niskimi i dino / cyjanobakteriami). Z drugiej strony brak pasących się zwierząt (CUC) powoduje bezpośrednie problemy z glonami niezależnie od poziomu składników odżywczych w nowo powstałym akwarium. W akwarium z dobrze ugruntowanymi koralowcami będą konkurować z algami o pożywienie, a CUC nie będzie tak ważny. Umieść swoje pieniądze w dużym, zróżnicowanym i dobrym CUC na początku zamiast wielu urządzeń pomiarowych - jest to zarówno przyjemniejsze, jak i bardziej wydajne. Kiedy wiesz, co chcesz zrobić ze swoim akwarium - tak - możesz zacząć manipulować różnymi parametrami, ale wcześniej pozwól mu działać przez 2-3 miesiące (przynajmniej). Mając te 15 kroków w mojej głowie, z powodzeniem założyłem wiele akwariów bez żadnych problemów z glonami i innymi problemami na początku. Z poważaniem Lasse

No i pięknie, swoją drogą jak to robicie że macie tak ładnie czyściutko 🤔😜 Zer bym unikał, ogólnie bardzo fajne szkiełko powodzenia

KORZYSTANIE HANNA Checker HI-707 do testowania jodu wg. Rick Mathew W moich dążeniach do poprawy dokładności i precyzji testów stwierdziłem, że standardowe testy kolorymetryczne jodu są trudne do uzyskania jakiegokolwiek dokładnego odczytu, a powtarzalność (precyzja) nie była zbyt dobra. Fakt, że dawkowałem jod, sprawił, że poczułem się nieswojo co do rzeczywistych poziomów. Postanowiłem więc zastosować to samo podejście, które zrobiłem z azotanami. Znalazłem Hanna Checker, którego mogłem użyć z Red Sea Jodine Test Chemistry i przystąpiłem do przygotowania protokołu testu DIY. Poniżej znajduje się trochę informacji na temat rozwoju testów, dane dotyczące dokładności i precyzji… Szczegółowa procedura testowania (wideo) oraz porównania wyników z zewnętrznymi usługami testowymi. Moja misja rozpoczęła się ponad rok temu i obejmowała kilka zwrotów akcji… Różne testy chemiczne… różne przyrządy pomiarowe… różne kroki proceduralne i ich kombinacje. Nie będę Cię zanudzać wszystkimi szczegółami (a jest ich wiele), ale dotrę do najważniejszych punktów potwierdzających wyniki. Oto, co omówię: Podsumowanie --- Procedura (z wideo) Zasada testu Chemia Instrument Generacja regresji Standardy Pomiary Dobroć dopasowania regresji Wyniki testu dokładności Wyniki testu precyzji Wyniki testu porównane z testami zewnętrznymi Dodatkowa praca PODSUMOWANIE Niniejsze podsumowanie zawiera ogólne szczegóły procedury krok po kroku. Ma on współgrać z zamieszczonym filmem i pozwoli na wykonanie testu bez wchodzenia w szczegóły techniczne opracowania procedury. Dla tych z Was, którzy mogą być zainteresowani szczegółami tworzenia testów i wszystkimi „Sprawami technicznymi”, które zaczynają się w części II ZASADA. I WYPOSAŻENIE ZABIEGOWE NIEZBĘDNE 1) Hanna HI 707 Azotyn LR Kontroler 2) Red Sea Jod Pro Odczynniki A i B 3) dwa Hanna Kontroler Fiolki 4) Godziny 5) przekazane do pipet (S) lub strzykawek kabla pomiarowego 0,5 ml i .8 mL 6) RODI Woda do płukania fiolek i pipet 7) Precyzyjny termometr 😎 pojemnika na próbki wody (użyć zlewce z tworzywa sztucznego lub butelki) PROCEDURA… KROK PO KROKU (Zobacz dołączone wideo) 1) Napełnij fiolkę badaną wodą. To będzie puste. Umieścić go w Checker 2) Zestaw czasowy w ciągu 1 minuty 45 sekund 3) Płukanie drugą fiolkę zawierającą wodę do testowania 4) wypełnienia drugą fiolkę zawierającą wodę do testowania. 5) Dodać .5 ml reagentu „A” i drugą fiolkę zawierającą wodę testowego. 6) Dodać .8 ml reagentu „B” do drugiej próbki fiolki - natychmiastowe rozpoczęcie CZASOWY !! 7) umieścić nasadkę w drugiej fiolce i fiolki odwrócić kilka razy 😎 Naciśnij przycisk na Hanną Checker ... Kiedy pojawi się „C1” naciśnij ponownie ....”C2” będzie teraz na wyświetlaczu. 9) Usunąć pustą fiolkę z sprawdzający i umieścić drugą fiolkę do sprawdzania. 10) Zegar powinien być nadal odliczanie od 1: 45 ... Gdy osiągnie Timer „0 ” natychmiast naciśnij przycisk na Checker GET odczyt 11) Zapis wartość pojawia się na liczniku ... Jest to wartość można umieścić na poniższym wzorem. 12) mierzyć i rejestrować temperaturę badanej próbki UWAGA DOTYCZĄCA TEMPERATURY: Temperatura poniżej 73⁰F przy niższych poziomach stężenia jodu (<0,02ppm) spowoduje przekroczenie przez HI-707 swoich granic pomiarowych 600. Zaleca się utrzymywanie temperatury próbki powyżej 73⁰F. Zobacz rozdział „Równania regresji”, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat obliczania jodu PPM. Pomnóż odczyt licznika przez -,0003292492, a następnie dodaj 0,1973653 To będzie = PPM Jod Przykład: (bez korekcji temperatury) Odczyt licznika 422 1) 422 x -0,0003292492 = -0,138943162 2) -0,138943162 + 0,1973653 = 0,058 PPM jodu UWAGA DOTYCZĄCA TEMPERATURY: Temperatura poniżej 73⁰F przy niższych poziomach stężenia jodu (<0,02ppm) spowoduje przekroczenie przez HI-707 swoich granic pomiarowych 600. Zaleca się utrzymywanie temperatury próbki powyżej 73⁰F. Zobacz rozdział „Równania regresji”, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat obliczania jodu PPM. UWAGI DOTYCZĄCE PROCEDURY : Czas jest bardzo krytycznydo osiągnięcia dokładnych i precyzyjnych wyników, dlatego ważne jest zwracanie uwagi na czasy rozpoczęcia i zakończenia. Ponadto dokładny pomiar odczynników jest ważny dla uzyskania dobrych wyników. Generalnie wykonuję dwa testy jeden po drugim i biorę średnią z wartości. Jeśli dwa wyniki są od siebie większe niż 5%, przeprowadzam trzeci test i przyjmuję średnią z 3 jako moją wartość… To nie zdarza się zbyt często. (Patrz Tabela 3) Całkowity czas testu wynosi około 6-8 minut…. Jedna uwaga na wideo. Film przedstawia kroki 7 i 8 w innej kolejności niż wymaga tego procedura… Procedura jest prawidłowa. WIDEO Z PROCEDURY II ZASADA Zasada jest taka sama, jak w przypadku innych testów kolorymetrycznych. Próbkę miesza się z serią odczynników, które reagują z badanym jonem w taki sposób, aby uzyskać wyraźny kolor. Nasycenie koloru jest proporcjonalne do stężenia jonu w badanej wodzie. W niektórych testach im wyższe stężenie, tym bardziej nasycony kolor (wprost proporcjonalnie do stężenia). W innych testach (takich jak test jodu Morza Czerwonego) im wyższe stężenie, tym niższe nasycenie (odwrotnie proporcjonalne). Po zakończeniu reakcji kolor można porównać ze standardową kartą kolorów lub zmierzyć spektrofotometrycznie przy użyciu instrumentu takiego jak Hanna Checker w celu określenia wartości. CHEMIA Chemia, którą wybrałem do mojej pracy, to Red Sea Jodine Pro Test. Próbowałem innych, ale ten okazał się najlepszy dla mojej aplikacji. Nie zamierzam się zagłębiać w samą chemię, ale zwrócę uwagę na dwa ważne czynniki, które wpływają na wynik testu. Po pierwsze, reakcja jest wrażliwa na upływ czasu… Najlepiej ilustruje to rysunek 1. Jak widać, gdy poziom stężenia jodu rośnie, tym bardziej stroma staje się zależność od czasu. Przeprowadziłem dwa testy na każdym poziomie, aby potwierdzić wyniki. Czerwona linia przedstawia przedział czasu, który wybrałem jako mój standardowy czas, 1 min 45 sekund. Wybrałem to, ponieważ był to przedział czasu, w którym norma Morza Czerwonego odpowiadała poziomowi 0,06 na standardowej karcie kolorów, ale biorąc pod uwagę wyniki na ryc. 1, inne przedziały czasowe mogą działać. Konsekwencje tej zależności czasowej dla procedury testowej są takie, że test musi być dokładnie rozłożony w czasie. Drugim czynnikiem jest to, że reakcja zależy od temperatury. Zobacz rysunek 2 Ponownie przeprowadziłem dwa zestawy próbek, aby potwierdzić wyniki. Wynik jest taki, że co 1⁰ F zmienia wartość miernika o ± 5 jednostek. Konsekwencje tej zależności od temperatury są takie, że temperaturę próbki należy złożyć we wzorze regresji. Uwaga: Temperatury poniżej 73⁰F przy niższych poziomach jodu (<0,02) przekroczą zakres miernika HI-707 (600). Dlatego zaleca się podgrzanie próbki, jeśli temperatura próbki jest niższa niż 73 ° F. INSTRUMENT Hanna Checker, którą ostatecznie wybrałem po przetestowaniu kilku innych, to kolorymetr niskiego zakresu azotynów HI-707. Źródłem światła jest dioda LED 470 nm. Mierzy w częściach na miliard od 0 do 600 ppb. Podana dokładność wynosi ± 20 ppb ± 5% odczytu miernika. Detektorem jest fotokomórka silikonowa. Po przeprowadzeniu wielu próbek jodu na 5 różnych poziomach (0,01, 0,03, 0,06, 0,07 i 0,1 ppm) względna precyzja była bardzo dobra <± 5% średniej na każdym poziomie z wyjątkiem 0,01 ppm, który był wyższa, ponieważ jest blisko granic wykrywalności. III. REGRESJA NORMY Wszystkie wzorce przygotowano przy użyciu jodku potasu o czystości odczynnikowej (KI). Przygotowane poziomy wzorców wynosiły 0,01, 0,03, 0,06, 0,1 ppm przy użyciu kolby miarowej i skali analitycznej. Woda użyta do przygotowania wzorców była wodą słoną wykonaną z chlorku sodu o czystości odczynnikowej o stężeniu 35 ppt. Występuje niewielki efekt zasolenia (patrz rys. 3), więc wzorce należy przygotować w wodzie w pobliżu standardowego zasolenia zbiorników. Nie działa z wodą RODI!Przygotowano dwa zestawy standardów i porównano je ze sobą, aby sprawdzić, czy nie występują błędy. Ponadto jakiś czas później przygotowano zestaw 3 jako ostateczną walidację. Przygotowałem również dwa zestawy wzorców przy użyciu wzorca potasu z Morza Czerwonego (KI) i również je zmierzyłem. Istnieje wiele danych powiązanych z tym projektem. Nie będę Was tym wszystkim zanudzał, tylko ostateczne dane potwierdzające będą zawarte w tym artykule. Jeśli jesteś zainteresowany wyślij mi wiadomość PM i chętnie się nim z Tobą podzielę. POMIAR Każdy wzorzec był mierzony co najmniej 5 razy, aw niektórych przypadkach 8 razy, zgodnie z powyższą procedurą. Dane rejestrowano i wykorzystano do wygenerowania krzywej regresji do obliczenia jodu PPM (patrz Tabela 1). Użyłem narzędzia Excel Data Analysis oraz programu o nazwie MyCurveFit (https://www.mycurvefit.com/ ), aby wygenerować krzywą regresji. (Patrz rys. 4 i 5) TABELA 1 Dobroć dopasowania modelu statystycznego opisuje, jak dobrze pasuje on do zbioru obserwacji. Miary dopasowania zazwyczaj podsumowują rozbieżność między wartościami obserwowanymi a wartościami oczekiwanymi w ramach danego modelu. Na powyższym rysunku kolumny oznaczone „Miara” i „Wartość” zawierają dane dotyczące dobroci dopasowania dla wybranej regresji. Niska wartość P i wysoka wartość F wskazują, że regresja jest dobra. Również błąd standardowy oszacowania (SE) jest niski, co wskazuje, że regresja jest stosunkowo dokładna. RÓWNANIA REGRESJI Y = Obliczone PPM jodu X = Odczyt miernika na Hanna Checker T = Temperatura badanej próbki BRAK KOREKCJI TEMPERATURY Y = -0,0003292492 x X+ .01973653 Aby otrzymać jod PPM— 1) Pomnóż wartość o odczyt licznika -0,0003292492 2) Następnie dodać do wartości w punkcie 1 + 0,01973653 KOREKCJA TEMPERATURY Y = -,0003417494 x (((T-79) x 5) + X)) +0.2008589 Aby uzyskać jod PPM --- 1) Odejmij 79 od zmierzonej temperatury próbki. Uwaga jeśli T jest mniejsza niż 79 liczba będzie ujemna. 2) pomnożenie wartości w etapie 1 przez 5. 3) przyjąć wartość z kroku 2 i dodać go do odczytu liczników ... Zanotuj numer może być ujemna, więc trzeba będzie go odjąć 4) pomnożenie wartości w etapie 3, przez 5) Następnie dodać do wartości w punkcie 4 ---- TO JEST PPM Jod w Twojej próbce PRZYKŁADY Odczyt licznika 422 Temperatura próbki 77⁰ F BRAK KOREKCJI TEMPERATURY 1) x 422 = -0,0003292492 -0,138943162 2) -0,138943162 + 0,1973653 = 0,058 PPM jodu KOREKCJA TEMPERATURY 1) 77-79 = -2 2) 5 X = -2 -10 3) 422-10 = 412 Jest to stan licznika z poprawką na temperaturę 4) x 412 = -0,0003417494 -0,140800753 5) -0,140800753 + 0,2008589 = 0,06 PPM jodu Jak widać, różnica między wartością skorygowaną o temperaturę a wartością nieskorygowaną nie jest znacząca, więc prostsza metoda byłaby lepszym wyborem. Jednak gdy temperatura próbki wynosi 75 lub mniej lub więcej, zaczyna być znacząca… Pamiętaj, że to nie jest temperatura zbiornika, ale temperatura próbki. Próbka mogła krążyć przez jakiś czas i stawać się chłodniejsza lub cieplejsza w zależności od środowiska. IV. DOKŁADNOŚĆ BADANIA I PRECYZJA ZNANE NORMY WYNIKI: TABELA 2 Dla dokładności używam dokładności względnej (RA). Ta wartość jest wyrażona w%. Każda wartość mniejsza lub większa niż 100% wskazuje poziom błędu. Względny błąd można następnie znaleźć, odejmując względną dokładność od 100. Matematyka wygląda następująco: (wartość rzeczywista) - (wartość rzeczywista - wartość zmierzona) podziel to przez wartość rzeczywistą W celu uzyskania dokładności użyjemy względnego odchylenia standardowego (RSD) . Wartość wyrażona w% mówi nam, czy obliczone odchylenie standardowe jest małe czy duże w porównaniu ze średnią wartością dla naszego zbioru danych. Mała liczba oznacza, że istnieje niewielka zmienność w naszych danych skupionych wokół średniej. Wskazałoby to na dobrą powtarzalność. Duża liczba wskazywałaby na dużą zmienność naszych pomiarów. Matematyka wygląda następująco (odchylenie standardowe zbioru danych x 100) Dzielenie przez (wartość średnia zbioru danych) Dokładność i precyzja są całkiem dobre dla tej regresji (patrz tabela 2). .01PPM ma niższy poziom dokładności i precyzji ze względu na fakt, że test zbliża się do granic wykrywalności dla testu, ale mimo to nadal mieści się w dopuszczalnym zakresie do mojego użytku. Obecnie pracuję nad udoskonaleniem testu, aby uzyskać lepsze wyniki na niższych poziomach. WZGLĘDNA DOKŁADNOŚĆ ODCZYTU MIERNIKA I OBLICZONEGO PPM Jak wspomniałem powyżej 2-3 razy mierzyłem próbkę, aby mieć pojęcie o dokładności testu. Tabela 3 pokazuje odczyty licznika i obliczone PPM w kilku datach testowania wody w moim zbiorniku. Jak widać, względna precyzja jest bardzo dobra. Im niższy procent, tym bardziej powtarzalny jest test. Ponieważ względna precyzja jest tak dobra, czułbym się pewnie wykonując pojedynczy pomiar. TABELA 3 WYNIKI ZEWNĘTRZNYCH LABORATORIÓW: W ciągu ostatniego roku wysyłałem próbki wody do 3 zewnętrznych laboratoriów testowych i porównywałem wyniki z ich wynikami. (Patrz tabela 4) TABELA 4 Jak pokazują dane w Tabeli 4, moje wyniki przy użyciu tego testu w większości zgadzają się z wynikami zewnętrznych usług badawczych. Wyniki z 16.09.19 były z mojej strony błędem. Ponowny test próbki dał wynik 0,057 ppm. Nie jestem pewien, dlaczego zewnętrzne wyniki testów od dostawcy nr 3 są o wiele niższe, ale jak widać, są stale niższe. V. WNIOSKI Cóż, to podsumowanie. Test jest stosunkowo prosty do wykonania, ale wymaga pewnej praktyki. Zwracając szczególną uwagę na czas i temperaturę, można uzyskać dobre dokładne i powtarzalne wyniki.

Bez urazy, ale może przeczytaj jeszcze raz, ale tym razem spróbuj ze zrozumieniem 🤗

Siema Krzychu, Tobie się przyda pewnie https://reefbuilders.com/2020/09/10/flowerpot-goniopora-bernardpora-alveopora/ powodzenia

Radial Filefish ( Acreichthys radiatus ) przebywający w niektórych Xenia . Doug Anderson Rafy koralowe są pełne zakamuflowanych ryb. Niektóre ukrywają się, naśladując otaczające skały, gąbki i glony, podczas gdy inne są dobrze znane z tego, że podają się za bardziej szkodliwe gatunki ryb. I jeszcze mniej jest tych ryb, które aktywnie naśladują korale.Być może najbardziej znanym tego przykładem jest wiele karłowatych koników morskich, które po raz pierwszy odkryto, gdy ich żywiciele gorgonie zostały zebrane dla akwarystów. Jeszcze bardziej niezwykły przykład można znaleźć w społeczności gatunków, o których wiadomo, że kojarzą się z miękkim koralem Xenia . Ten pospolity koral akwariowy często rośnie do rozmiarów plagi, rozprzestrzeniając się i pokrywając wszystko, tworząc pulsujący biały dywan. Sam w sobie jest to piękny widok, ale zwykle nie jest to zróżnicowany i kolorowy krajobraz rafy, na który liczył akwarysta. Ale takie akwarium to doskonała okazja do odtworzenia naprawdę wyjątkowego biotopu. Ryby w tym artykule są w większości niedostępne w akwarystyce, ale wynika to raczej z postrzeganego braku popytu, a nie z rzeczywistych trudności w pozyskiwaniu okazów z przyrody. Wszystkie zdjęcia pochodzą z płytkich raf na Filipinach, gdzie jest mnóstwo kolekcjonerów ryb. Radial Filefish ( Acreichthys radiatus ). Doug AndersonRadial Filefish ( Acreichthys radiatus ). KunihikoRadial Filefish ( Acreichthys radiatus ). Doug AndersonHyaline Cardinalfish ( Foa hyalina ) Hyaline Cardinalfish ( Foa hyalina ) Źródło : Don TacosHyaline Cardinalfish ( Foa hylaina ). ManbunEightspine Cardinalfish ( Neamia octospina ). kiss2seaEightspine Cardinalfish ( Neamia octospina ). Spotted Xenia Iglicznia ( Siokunichthys herrei ). Matt TworkowskiNieznany Pipefish ( Sioukunichthys sp.). manboon Całkiem cholernie schludnie, prawda? Dlaczego te nie są dostępne? Czy to nie stworzyłoby NIESAMOWITE akwarium ?! Wyobraź sobie ogromne pole białych, pulsujących korali, które od czasu do czasu pozwalają ujrzeć doskonale ukrytą rybę. Nawet nie zawracałem sobie głowy wszystkimi bezkręgowcami, które podobnie naśladują te korale. Liczne krewetki, kraby, ślimaki nagoskrzelne i kto wie, co jeszcze można znaleźć obok tych sztucznych ryb - Xenia . Aby pokazać, że tego typu społeczności mimikry nie są ograniczone do Xenii , oto kilka bonusowych naśladowców znalezionych na innych miękkich koralowcach. Minute Filefish ( Rudarius minutus ) na Capnelli . Źródło : Ami-naMłody filefisz minute ( Rudarius minutus ). sakuGIglicznia koralowa miękka ( Sioukunichthys breviceps ) na Sinularii . mdx2Iglicznia koralowa miękka ( Siokunichthys breviceps ). mdx2 Bonus Xenia Shrimp !!! ( Hippolyte cf commensalis ) Martin Steinmeier

Palys i Zoas to dwa najbardziej rozpowszechnione i popularne rodzaje miękkich koralowców w handlu akwariowym, ale mają małą wadę… są potencjalnie śmiertelne. W różnym stopniu te korale zawierają jedną z najsilniejszych trucizn natury - palytoksynę - która jest w stanie wywołać prawie każdy rodzaj nieprzyjemnych objawów, jakie można sobie wyobrazić. Literatura medyczna jest obecnie pełna przypadków opisujących przedłużone hospitalizacje, które są wynikiem usiłowań akwarystów o dobrych intencjach, próbujących usunąć zoa z żywej skały. Jedną z powszechnych technik, często zalecaną na forach akwarystycznych, jest wylewanie wrzącej wody bezpośrednio na skażoną skałę i szorowanie rozpadających się polipów. Jest to rzeczywiście bardzo skuteczna metoda zabijania koralowców, ale równie skuteczna w rozpylaniu palytoksyn zawartych w tkance koralowca. W ciągu kilku minut może to spowodować poważne problemy z oddychaniem, problemy z sercem, gorączkę, zmęczenie i nie tylko. Ale nawet coś tak prostego, jak małe skaleczenie na palcu, może prowadzić do identycznych objawów, a dla tych nielicznych nieszczęśników, którzy mieli palytoksynę wtrysniętą bezpośrednio do oczu, wyniki mogą być dość przerażające, z krótkotrwałą utratą wzroku i bolesnymi zmianami. Takie kolorowe blady (po lewej: P. heliodiscus ? Po prawej: P. cf toxica ?) Są potencjalnie śmiertelne. Czy są warte ryzyka? Więc co powinien zrobić akwarysta? Oczywiście rozsądnie jest unikać gatunków, o których wiadomo, że są siedliskiem szczególnie wysokich poziomów palytoksyny, głównymi winowajcami są tu Palythoa cf toxica i P. heliodiscus , które zostały uwikłane w pozornie każdym przypadku, gdy dane identyfikacyjne korala naruszającego jest znana. Palythoa tuberculosa jest kolejnym podejrzanym gatunkiem, podobnie jak P. grandis z Karaibów, ale, co ciekawe, jednemu z najczęściej dostępnych gatunków - P. mutuki , powszechnie znanym jako polipy guzkowe - wydaje się nie mieć takiej siły. To samo można prawdopodobnie powiedzieć o gatunkach Zoanthus, które jeszcze nie wykazały znacznych poziomów palytoksyny lub nie miały związku z zatruciem akwarium. Mogę to potwierdzić anegdotycznie, ponieważ kropelka śluzu z Zoanthus sansibaricus przedostała się na moją gałkę oczną, co spowodowało niewiele więcej niż chwilowe zaczerwienienie. Ten powszechny fenotyp akwariowy to P. cf mutuki . Zwróć uwagę na stosunkowo długie macki i gładką (raczej niż prążkowaną) powierzchnię zewnętrzną. Gatunek ten wydaje się mieć niewiele, jeśli w ogóle, palytoksyny, ale potrzebne są dalsze badania, aby to potwierdzić. Ale jeśli zdarzy się, że masz już gatunek, o którym wiadomo, że jest toksyczny, to co? Jednym z najbardziej inwazyjnych koralowców w akwarium rafowym jest P. cf toxica, ponieważ może dość łatwo rozprzestrzenić się, pokrywając każdy centymetr kwadratowy żywej skały, gasząc przy tym bardziej pożądane gatunki. Jeśli cenisz swoje zdrowie, najbezpieczniejszym sposobem postępowania jest ostrożne usunięcie i wyrzucenie każdego skolonizowanego kawałka skały, zwracając szczególną uwagę, aby nie rozerwać żadnych polipów. Można to łatwiej powiedzieć niż zrobić, ponieważ gęste kolonie utworzone przez ten gatunek mogą praktycznie sklejać ze sobą kawałki skały. Z tego powodu grube rękawice gumowe (nie cienkie lateksowe, które łatwo rozerwać) należy uznać za niezbędne, podobnie jak okulary ochronne i maska oddechowa z filtrami węglowymi. I nie zapomnij otworzyć każdego okna i natychmiast wynieść kamień na zewnątrz do najbliższego śmietnika. Jeśli wydaje się to ekstremalne, nie jest. P. heliodiscus Źródło : Dave Burdick / Guamreeflife.com Jednym z obiecujących odkryć, o których donoszono dopiero niedawno (Tartaglione i wsp. 2016), jest to, że węgiel aktywny może prawie całkowicie wyeliminować palytoksynę z wody akwariowej. W tym badaniu polipy P. cf toxicastwierdzono, że zatruły akwarystę (za pomocą wspomnianej metody wrzątku). Badacze pobrali próbki wody z tego akwarium i poddali je działaniu węgla aktywnego; po 24 godzinach ponad 99% palytoksyny zostało usunięte. Oczywiście to badanie zostało przeprowadzone w idealnych warunkach ze świeżym węglem. Biorąc pod uwagę, że większość akwarystów zmienia węgiel raczej rzadko (średnio, gdziekolwiek, od co dwa tygodnie do praktycznie nigdy), nie jest mądrze polegać na tego rodzaju filtracji chemicznej w celu wyeliminowania ryzyka stwarzanego przez palytoksynę. Skuteczność węgla aktywnego zależy w dużej mierze od jakości użytego produktu i sposobu jego wykorzystania (np. W worku vs. w reaktorze), a nawet wtedy spada jego zdolność do usuwania substancji ze słupa wody klif już po kilku krótkich dniach użytkowania, jeśli nie wcześniej. P. cf toxica nie należy ufać. Postępuj ostrożnie, jeśli ten koralowiec jest w twoim zbiorniku. Podsumowując to wszystko: większość nie zabije, ale niektóre mogą. Najgorszym z nich jest P. cf toxica , który rozprzestrzenia się jak zaraza i w praktyce jest niemożliwy do bezpiecznego usunięcia bez narażenia się na palytoksynę. Węgiel aktywowany neutralizuje palytoksynę, ale w praktyce nie będzie to niezawodnie działać w akwarium, a nawet jeśli usunie palytoksynę ze słupa wody, nadal będzie dużo tej substancji czai się na samym koralu. Biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko, jakie stwarza Palythoa i ogólny brak świadomości większości akwarystów na ten temat, być może najbardziej ostrożnym działaniem byłoby zaprzestanie ich sprzedaży przez osoby bezpośrednio zaangażowane w sprzedaż detaliczną koralowców. Biorąc pod uwagę raczej leseferystyczny status quo, prawdopodobnie to tylko kwestia czasu, zanim ktoś w końcu umrze z powodu ekspozycji na palytoksyny. Twierdziłbym, że z tego samego powodu, dla którego nie ma kamiennych ryb i ośmiornic o niebieskich pierścieniach, być może teraz, przy tak wielu udokumentowanych przypadkach tego koralowca wyrządzającego poważne szkody nieświadomym hobbystom, osoby bezpośrednio zaangażowane w przemysł akwarystyczny powinny dojść do porozumienia. że Palythoa naprawdę nie ma miejsca w niewoli i nakłada zakaz jego gromadzenia, importu i sprzedaży. Pelin, M., Brovedani, V., Sosa, S. and Tubaro, A., 2016. Korale miękkie akwariowe zawierające palytoksynę jako wyłaniający się problem sanitarny. Marine drugs, 14 (2), s. 33. ( link ) Tartaglione, L., Pelin, M., Morpurgo, M., Dell'Aversano, C., Montenegro, J., Sacco, G., Sosa, S., Reimer, JD, Ciminiello, P. i Tubaro, A. , 2016. Zatrucie akwarystę: Identyfikacja nowych palytoksyn w Palythoa por. toksyczny i całkowita detoksykacja wody w akwarium przez węgiel aktywny. Toxicon, 121, strony 41-50. ( link )